Μπαρακ Ομπαμα και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Στις 10 Φεβρουαρίου 2016, μέρα Τετάρτη, ξεκίνησε η σαρακοστή των Καθολικών έν οψει του Πάσχα.

Η μέρα αυτή λέγεται «Ash Wednesday» (Τετάρτη της Στάχτης) γιατί, σύμφωνα με μια παράδοση, οι χριστιανοί, με τη στάχτη που έφτιαχναν από τα βάγια που κρατούσαν στα σπίτια τους από την Κυριακή των Βαΐων, σταύρωναν τό μέτωπό τους, λέγοντας: να θυμάσαι ότι «γη ει και εις γην απελεύσει» (remember that you are dust and to dust you shall return). https://en.wikipedia.org/wiki/Ash_Wednesday

Φέτος, τη μέρα αυτή (αντίστοιχη με τη δική μας Καθαρά Δευτέρα) ο Πρόεδρος των Η.Π.Α, Μ. Ομπάμα ἔγραψε στην επίσημη σελίδα του Λευκού Οίκου: «Σήμερα, εγώ και η Μισέλ και οι συμπολίτες μας χριστιανοί «γιορτάζουμε» την Τετάρτη της Στάχτης. Η σαρακοστή είναι μια περίοδος περισυλλογής, μετανοίας, αναγεννήσεως· αφιερώσεώς μας στον Θεό και στον πλησίον μας. Είναι ανάμνηση των Παθών και της Θυσίας του Ιησού Χριστού. (…). Statement by the President on Ash Wednesday. Today, Michelle and I join our fellow Christians in marking Ash Wednesday. Lent is a season of reflection, repentance and renewal, a time to rededicate ourselves to God and one another. We remember the sacrifice and suffering of Jesus Christ. https://www.whitehouse.gov/the-press-office/2016/02/10/statement-president-ash-wednesday

Advertisement

Περί καύσεως των νεκρών

Αυτονόητο πώς σαν Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε υπέρ της ταφής των νεκρών σωμάτων. Αυτή είναι η εκκλησιαστική μας παράδοση· αυτή είναι και η εθνική μας. Είναι στοιχείο του πολιτισμού μας. Ο τάφος θεωρείται η τελευταία κατοικία του νεκρού το σπίτι του. Έτσι, αν θελήσουμε κάτι από αυτόν, εκεί, στο σπίτι του θα σπεύσουμε να το ζητήσουμε, π.χ. αν δεν προλάβαμε να συγχωρηθούμε, εκεί θα πάμε να του ζητήσουμε συγχώρηση «….Το ζωντανόν πρόσωπον να πηγαίνη εις το μνήμα του αποθανόντος και να ζητή συγχώρησιν, ωσάν να ήτο ζωντανός!». (Πηδάλιον, εκδ.«Αστέρος», 1982, σελ.716, υποσημ. 2γ). 

Άλλο πράγμα είναι να ξέρει η μάνα που έχασε το παιδί της, ότι το σώμα του είναι μέσα στον τάφο, και άλλο να ξέρει ότι έγινε στάκτη, που εξαφανίσθηκε (ιδιαίτερα στις πρώτες μέρες του θανάτου του). Εκεί, στον τάφο του, θα πάει να κάνει «τρισάγιο», θα του ανάψει το κανδήλι, θα γονατίσει, θα κλάψει, θα ξεσπάσει· είναι μια μεγάλη παρηγοριά! Όλα αυτά χάνονται με την άκρως αψυχολόγητη για μας τους Έλληνες «καύση των νεκρών σωμάτων. Γι’ αυτό θεωρείται απίθανο Έλληνας ορθόδοξος χριστιανός, με τέτοια βιώματα, να παραδώσει το νεκρό σώμα του συγγενούς στην πυρά.

Ενώπιον της Συνόδου

Με αφορμή την Πανορθόδοξη Σύνοδο που, Θεού θέλοντος, πρόκειται να συγκληθεί το τριήμερο της Πεντηκοστής (2016) καταθέτουμε τον προβληματισμό μας.

Η απόφαση της Συνόδου των Πατριαρχών της Ανατολής (1848) ορίζει «τον πιστόν λαόν σαν φύλακα της ορθοδόξου Πίστεως». (Και ο πιστός κλήρος τι είναι;! Προδότης της Πίστεως!).

Όμως, ποιός είναι αυτός ο πιστός λαός; Γιατί, και οι οικουμενιστές ανήκουν στον πιστό λαό, καθώς επίσης και οι αντιοικουμενιστές. Και όμως οι πρώτοι πολεμούν τους δεύτερους, και οι δεύτεροι τους πρώτους, ιδιαίτερα τους Πατριάρχη και Πάπα· περισσότερο πολεμούν αυτούς τους δύο, παρά τους τζιχαντιστές…!