Στήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου (στό ξεκίνημα δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας), ἡ τέλεση τῆς Λειτουργίας περιοριζόταν στόν «Καθαγιασμό», καί σέ δυό-τρεῖς εὐχαριστιακές εὐχές.
Δέν ὑπῆρχε ἡ Προσκομιδή, δέν ὑπῆρχαν ἡ Μικρή καί Μεγάλη Εἴσοδος κ.λ.π., κ.λ.π., στοιχεῖα πού «ἀπαρτίζουν» τήν ἐν χρήσει «Λειτουργία τοῦ Ἰακώβου».
Πρᾶγμα πού σημαίνει πώς ἡ Λειτουργία αὐτή, δέν εἶναι «ἔργο» τοῦ Ἰακώβου, γιατί ἀκριβῶς ἄλλο τυπικό ἴσχυε στήν ἐποχή του, γι’ αὐτό «καί ὁ 85ος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί ὁ 39ος τῆς ἐν Λαοδικείᾳ, ἀπαριθμῶντας τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί τά ἀποστολικά, δέν ἀναφέρουν Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου ἤ τοῦ ἁγίου Μάρκου» (Περισσότερα καί ἐνδιαφέροντα: Πρεσβυτέρου, Βασιλείου Σπηλιόπουλου. Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου-Ὁ Δούρειος ἵππος τῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως.
Σέ πολλές Ἱερές Μητροπόλεις τῆς πατρίδος μας, ἀλλά καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀνήμερα στή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδερφοθέου (23 Ὀκτωβρίου) ἐπιτελεῖται ἡ ὁμώνυμη Λειτουργία.
Καί ἐπιτελεῖται (λένε) σύμφωνα μέ τήν ἀρχαία τάξη. Μακάρι νά γινόταν, ἀλλά δέν γίνεται.
- Σ’ αὐτή τή Λειτουργία, ὁ λειτουργός κοιτάει πρός τό λαό, πρός δυσμάς (ἔτσι κάνει καί ὁ Πάπας, ὅταν λειτουργεῖ).
Ἔτσι, κοιτώντας πρός δυσμάς, ἐπιτελοῦσαν τή Λειτουργία στήν ἀρχαία Ἐκκλησία;
Καί ὅμως εἶναι ἀρχαία παράδοση νά προσευχόμαστε, κοιτώντας πρός ἀνατολάς. (Μ. Βασίλειος, Περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ΚΖ, 66 P.G: 192). Καί νά ἦταν μόνο αὐτό; Εἶναι σωστό νά ὑπάρχει δίπλα μας τό Ἅγιο Θυσιαστήριο (πού ἐγκαινιάζεται εἰδικά πρός ἐπιτέλεση τῆς Θ.Λειτουργίας), καί ἐμεῖς νά τό καταφρονοῦμε, καί νά λειτουργοῦμε σ’ ἕνα τραπεζάκι; Συνέχεια
Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Πάτρας 