Category Διάφορα
Με ενέχυρο το είναι
Γ. Δ. Μαρκάκης
Όταν εκείνο το βράδυ της 24ης Ιουνίου ο μπόγιας απέτυχε να πνίξει τον κρατούμενο Ρήγα Βελεστινλή κι έτσι ένας από τους φρουρούς αναγκάστηκε να τραβήξει την πιστόλα του και να τον πυροβολήσει κατάστηθα γράφοντας τον επίλογο της επίγειας ζωής του ο θρύλος λέει, πως ο πεσμένος στο έδαφος Ρήγας Φεραίος ψέλλισε τα τελευταία του λόγια: “Αρκετόν σπόρον έσπειρα”.
Το ημερολόγιο έδειχνε 1798 και θα χρειάζονταν 23 χρόνια ακόμα για να φανεί ότι η θυσία εκείνη στον Πύργο Νεϊμπόντα του Βελιγραδίου δεν είχε πάει χαμένη.
Μα αν εμείς, σεβασμιώτατε, κυρίες και κύριοι, γνωρίζουμε το ευτυχές τέλος του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα, αν απολαμβάνουμε τους ευκλεείς καρπούς εκείνης της θυσίας, αν γιορτάζουμε σήμερα το δέντρο της λευτεριάς που ποτίστηκε από το αίμα του πρωτοπόρου Ρήγα που τα χάρισε όλα σε μιαν ιδέα, την ιδέα της λευτεριάς της πατρίδας, εκείνος δεν είχε αυτό το προνόμιο,δεν είχε τη δυνατότητα να σιγουρευτεί πως η θυσία του δεν θα πάει χαμένη.
Κι όμως αγόγγυστα, με λεβεντιά και θάρρος, προχώρησε στη δικιά του προσωπική κατάθεση για την εθνική υπόθεση. Δίνοντας τα πάντα: ζωή, περιουσία, κόπο, χρόνο, κάθε δυνατότητα για μία προσωπική, ανθρώπινη ευτυχία. Γιατί ο Ρήγας αν και πονούσε το ίδιο με μας, υπέφερε, αγαπούσε, είχε μία τεράστια δίψα για ζωή οι στόχοι αυτοί παραμερίστηκαν για να υπηρετήσει τη μεγάλη του ιδέα: την πίστη στη λευτεριά όλων των λαών της Βαλκανικής και κυρίως των Ελλήνων.
Όμως δεν ήταν μόνος του, δεν ήταν ο μοναδικός που είχε το θλιβερό “προνόμιο” να φεύγει από τη ζωή, χωρίς να είναι σίγουρος ότι θυσία του δεν θα πάει χαμένη. Ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Διονύσιος Φιλόσοφος που γδάρθηκε ζωντανός, ο παπα Θύμιος Βλαχάβας σαν γινόταν θύμα της τουρκικής αγριότητας, ο Γεωργάκης Ολύμπιος σαν βύθιζε το δαυλό του στο μπαρούτι της μονής του Σέχου, μέχρι τέλος ο Παπαφλέσσας και τα παλικάρια του που στάθηκαν εκεί, στο Μανιάκι περιμένοντας τα στίφη του Ιμπραήμ με τη βεβαιότητα ότι αυτοί, εκεί, θα πεθάνουν, όλη η ατελείωτη σειρά των πρωτοπόρων και ηρώων που καταθέτουν, χωρίς καμία σιγουριά, το είναι τους στην τράπεζα του μέλλοντος για να εισπράξουμε εμείς κεφάλαιο και τόκους είχαν κοντά σε όλα τα άλλα μαρτυρία να αντιμετωπίσουν και το σαράκι του ερωτήματος “Θα βγει κάτι από τη θυσία μου;”
Ας σταθούμε λοιπόν σήμερα, μπροστά στο άγαλμα της εμβληματικής μορφής του Παλαιών Πατρών Γερμανού κι ας αναλογιστούμε για μια στιγμή, πως όλοι αυτοί δεν υπήρξαν πλάσματα εξωτικά, δεν ήταν από μάρμαρο ή μέταλλο όπως τα αγάλματα και οι αδριάντες τους. Ήταν άνθρωποι που σήκωσαν λεβέντικα το ανάστημά τους κόντρα στο ρου της ιστορίας που επί τετρακόσια χρόνια βοούσε με τον πιο εμφατικό τρόπο πως οι Έλληνες θα μείνουν για πάντα σκλάβοι, απέναντι στις συμβουλές της λογικής, απέναντι στην εμπειρία των αμέτρητων αποτυχιών βάζοντας σύνορό τους το όνειρο. Κωδικοποιώντας την απόφασή τους σε τρεις λέξεις: Ελευθερία ή θάνατος!
Ή θάνατος! Είναι ακριβή η τιμή της αποτυχίας σ ένα μεγάλο στοίχημα!
Κυρίες και κύριοι τέτοιους χρειαζόμαστε σε κάθε εποχή, οραματιστές, έτοιμους να βάλουν πρώτα απ’ όλα ενέχυρο τον εαυτό τους για ένα αύριο καλύτερο.
Την καλοπέραση και το βόλεμά τους πρώτα. Την φήμη και την προσωπική τους υπόληψη ύστερα. Τα κάθε είδους προνόμια, τον, καλώς η κακώς εννοούμενο, εγωισμό τους. Τις γνώσεις τους, το χρόνο της ζωής τους. Τα παιδιά και τους/τις συζύγους. Χρειαζόμαστε ως έθνος, ως κοινωνία ως ανθρώπινος -πανανθρώπινος- πολιτισμός επενδυτές.
Όχι επενδυτές χρηματικών κεφαλαίων αλλά επενδυτές θυσίας. Με όραμα και ελπίδα για μια κοινωνία που ενώ ζει στην άνεση και την ευζωία -κατά ένα ποσοστό τουλάχιστον- μοιάζει να έχει χάσει το δρόμο σε έναν ατέλειωτο δικαιωματισμό, σε μια παραζάλη αναζήτησης αξιών όπου συχνά τα πρώτα γίνονται έσχατα και τα έσχατα πρώτα.
Αν η σημερινή εκδήλωση, αν η φετεινή επέτειος καταφέρει να παρακινήσει κάποιους, έστω λίγους, έστω ελάχιστους προς αυτή την κατεύθυνση τότε οι θυσίες εκείνων δεν πήγαν χαμένες. Εκείνη η ύστατη αγωνία μπροστά στο αβέβαιο της επιτυχίας, που αν και δεν εκστομήθηκε ποτές είναι σίγουρο ότι υπήρχε θα έχει επιτέλους δικαιωθεί.
Το παρόν αποτελεί σύντομη ομιλία που εκφωνήθηκε στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων της Πάτρας την 24η Μαρτίου 2023 στα πλαίσια του επίσημου εορτασμού για την εθνική επέτειο.
https://anastasiosk.blogspot.com/2023/03/blog-post_404.html#more
Εσείς ποια προτιμάτε; Τα πρωτότυπα ή τα «διορθωμένα»;…
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Αλλαγές έγιναν σε αρκετά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι, προκειμένου να αφαιρεθεί πιθανόν προσβλητική γλώσσα, μεταξύ άλλων για την εθνικότητα των χαρακτήρων.
Στις περιπέτειες του Πουαρό και της Μις Μαρπλ- που έγραψε η Αγκάθα Κρίστι από το 1920 έως το 1976- επαναδιατυπώθηκαν ή αφαιρέθηκαν αποσπάσματα για τις νέες εκδόσεις τους από τον HarperCollins.
Στόχος, να αφαιρεθούν όροι και περιγραφές που θεωρούνται προσβλητικές σήμερα, ιδιαίτερα για τους μη Βρετανούς χαρακτήρες της Αγκάθα Κρίστι. Ανάλογες τροποποιήσεις έχουν γίνει σε βιβλία του Ρόαλντ Νταλ και του Ίαν Φλέμινγκ, προκειμένου να αφαιρεθούν προσβλητικές αναφορές στο φύλο και τη φυλή.
Σε ό,τι αφορά στα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι, αφαιρέθηκαν για παράδειγμα σημεία που περιέγραφαν έναν χαρακτήρα ως μαύρο, Εβραίο ή Ρομά, σύμφωνα με την Telegraph. Επίσης, δεν υπάρχουν περιγραφές όπως ότι το σώμα μιας γυναίκας μοιάζει σαν να είναι από «μαύρο μάρμαρο» ή ότι ένας δικαστής έχει «ινδικό ταμπεραμέντο». Ακόμη, αφαιρέθηκαν όροι όπως «ανατολίτικος» και «νέγρος» και η λέξη «ιθαγενείς» αντικαταστάθηκε με «ντόπιοι».
Εσείς ποια προτιμάτε; Τα πρωτότυπα ή τα «διορθωμένα»;…
https://anastasiosk.blogspot.com/2023/03/blog-post_307.html#more
Ο διάβολος στην τηλεόραση
Μαρτυρία Χ.Ι., Αρχιτέκτονος από την Αλεξανδρούπολη
«Είμαι παντρεμένος με την Σ.Ε. και έχομε τρία παιδιά. Πριν από μερικά χρόνια όταν ο γυιός μας Χρήστος ήταν τριάμισι χρόνων, συνήθιζε βλέποντας την μητέρα του να θυμιάζη το σπίτι, να την ακολουθή και να θυμιάζη (υποτίθεται) και ο ίδιος με την ξύλινη κουδουνίστρα του, η οποία έμοιαζε με θυμιατό, όλο το σπίτι επαναλαμβάνοντας το «Κύριε ελέησον».
«Κάποια μέρα ενώ θυμίαζε κατά την συνήθειά του με το παιχνίδι του, παρέλειψε να θυμιάση την γωνιά του σαλονιού όπου βρισκόταν η τηλεόραση.
Αυτό το πρόσεξε η γυναίκα μου και τον ρώτησε γιατί δεν θυμιάζει το σαλόνι.
Ο Χρήστος απάντησε εντελώς φυσικά ότι αυτός ο ξένος που κάθεται πάνω στην τηλεόραση δεν του επιτρέπει να θυμιάση εκεί.
«Μα ποιος ξένος, Χρήστο», τον ξαναρωτά η γυναίκα μου. «Να αυτός καλέ μαμά, που κάθεται πάνω στην τηλεόραση, δεν τον βλέπεις;».
Ο Χρήστος έβλεπε με τα καθαρά μάτια της ψυχής του τον διάβολο καθήμενο πάνω στην τηλεόραση και τον οποίο μάλιστα ενοχλούσε το υποτιθέμενο θυμίαμα του Χρήστου.
«Μετά από συζήτηση του παραπάνω γεγονότος με τον Πνευματικό μας πατέρα βγάλαμε την τηλεόραση από το σπίτι μας».
«Ασκητές μέσα στον κόσμο» τόμος A´
Ἡ κοινωνία τῶν ἐνόχων…
Ἡ ἡμέρα Τετάρτη τῆς 1ης τοῦ περασμένου Μαρτίου ξημέρωσε κατάπικρη καὶ βύθισε σὲ ἀφόρητο πένθος ὅλη τὴ χώρα. Ἡ ταχύτατη ἁμαξοστοιχία (intercity) 62 εἶχε μεταβληθεῖ σὲ μιὰ καὶ μόνη στιγμὴ σὲ νεκροφόρα. Ὁ πόνος ἀμέτρητος. Πόνος ποὺ αὐξανόταν κατακόρυφα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἦταν νέοι, φοιτητὲς καὶ φοιτήτριες.
Ἀπὸ τότε, ἀκόμη καὶ μὲς στὸ τριήμερο πένθος καὶ πολὺ περισσότερο ἔπειτα ἀπὸ αὐτό, ἄρχισε καὶ συνεχίζεται μιὰ ἀπίστευτη ἁψιμαχία ἐπιρρίψεως εὐθυνῶν μεταξὺ τῶν ἐκπροσώπων τῶν κομμάτων.
Τὴν ὥρα ποὺ στοὺς ναοὺς ψάλλονταν οἱ νεκρώσιμες ἀκολουθίες τῶν νέων παιδιῶν, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τὴ μία στιγμὴ ἔπαιζαν θέατρο παριστάνοντας τοὺς συγκινημένους μπροστὰ στὸν ἄπειρο πόνο τῶν συγγενῶν, ἐνῶ τὴν ἀμέσως ἑπόμενη φωνασκοῦσαν ἀλληλοκατηγορούμενοι καὶ ἀλληλοϋβριζόμενοι. Ἡ συζήτηση γινόταν δῆθεν γιὰ νὰ λάμψει ἡ ἀλήθεια, στὴν πραγματικότητα ὅμως γιὰ νὰ πετύχουν κομματικὸ ὄφελος καὶ μόνο.
Ἀντίστοιχα πολλοὶ δημοσιογράφοι καὶ τηλεπαρουσιαστές, ἄλλοτε θρηνοῦντες κι ἄλλοτε φωνασκοῦντες, τὸ μόνο ποὺ ὑπηρετοῦσαν μὲ πάθος ἦταν τὰ ποσοστὰ τῆς τηλεθεάσεως καὶ τὰ μικροκομματικὰ συμφέροντα.
Βέβαια μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀξιοθρήνητη ἀντιπαράθεση οὔτε κὰν ὡς ὑποψία μποροῦσε νὰ ἀναζητηθεῖ ἡ ἀληθινὴ αἰτία τοῦ κακοῦ· ἡ ὁποία γιὰ ἕναν πιστὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ εἶναι μία καὶ μόνη:
Εἴμαστε ἔνοχοι ὅλοι!
Ἔνοχοι, διότι ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἔνοχοι οἱ πολιτικοί μας, ὄχι μόνο γιὰ τὶς παραλείψεις τους στὸ θέμα τῆς ἀσφαλοῦς λειτουργίας τῶν σιδηροδρόμων, ἀλλὰ κυρίως διότι νομοθετοῦν ἀντίθεους νόμους. Ἔνοχοι ὅλοι οἱ κάθε εἴδους ἡγέτες, διότι κινοῦνται ἀνεύθυνα. Ἔνοχοι ὅλοι μας, διότι παραβαίνουμε τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐγκαταλείψαμε τὸν Δημιουργό μας καὶ ὑφιστάμεθα τὶς συνέπειες τῆς ἐγκαταλείψεως.
Ἂν μπορούσαμε, ἀλήθεια, νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ μέγεθος τῆς εὐθύνης μας ὅλοι· ἂν παύαμε νὰ δείχνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο ὡς ὑπαίτιο· ἂν ἀναγνωρίζαμε τὸ μέγεθος τῆς ἀποστασίας μας καὶ ζητούσαμε ὅλοι συντετριμμένοι τὸ ἔλεος…
Τότε θὰ ἀνέτελλαν ἄλλοι, εὐλογημένοι καιροὶ γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Πηγή: Περιοδικό Σωτήρ
Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Πάτρας 