ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ… (Ράντγκαρ Κίπλινγκ)
Αν μπορείς στην πλάση ετούτη να περιφρονείς τα πλούτη.
Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό.
Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία.
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό.
Αν μπορείς με μιας να παίζεις κάθε τι που ‘χεις κερδίσει.
Στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση.
Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά.
Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάλεις τσιμουδιά.
Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα.
Κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει.
Αν μπορείς να ‘σαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη.
Αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτε δε σβήνει.
Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις.
Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις.
Αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί.
Αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα και συ.
Αν μπορείς να μην θυμώνεις αλλά ούτε και να κλαίς,
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία,
και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα.
Αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ‘ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν.
Αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά σου δε σηκώσουν.
Αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανέναν χωριστά.
Αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά.
Ε, παιδί μου τότε πια,
θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει την ζωή σου
θα ΄σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ΄ναι δική σου!
Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!!!
Μια φορά πήγε κάποιος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα… Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του Θεού, ο κουρέας αναφώνησε: Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.
‘Γιατί το λες αυτό;’ ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι; Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος. Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται. Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε. Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο. Τότε είπε στον κουρέα: ‘Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!‘
Πως μπορείς να το λες αυτό;’ ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;
Όχι!’ απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακριά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.
Μα… οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.
Ακριβώς! απάντησε ο πελάτης. Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε Αυτόν και δεν αναζητούν σε Αυτόν βοήθεια. Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ
Ἀξίζει γιά μερικά πράγματα νά περιμένεις. Εἶναι ἀνάγκη νά περιμένεις. Ἐργάζεται ὁ Θεός. Μόνο πού ἔχει τούς δικούς του ρυθμούς. Ὁ Θεός ἐργάζεται πολύ ὑπομονετικά. Κι ἡ φύση τό ἴδιο κάνει. Ἕνα λουλουδάκι θ’ ἀνθίσει ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα του.Ὅλα αὐτά ἀλλάζουν, ἀλλά σέ πολύ διαφορετικούς ρυθμούς ἀπ’ αὐτούς πού μᾶς ἔχει συνηθίσει ἡ τρελή κοινωνία μας. Αὐτό τό τρέξιμο, αὐτός ὁ πανικός, ἡ ταραχή πού μᾶς κάνει ὅλους τόσο πολύ βιαστικούς, ἀφήνουν τόν Θεό ἀμέτοχο. Ὁ Θεός δέν μπαίνει σ’ αὐτούς τούς τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στούς ρυθμούς τῆς δικῆς Του ἀγάπης καί τῆς δικής Του ὑπομονής.
Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης
Τ Ο Χ Α Μ Ο Γ Ε Λ Ο
- Ἕνα χαμόγελο δέν στοιχίζει τίποτε, κι’ὅμως εἶναι πολύτιμο.
- Πλουτίζει ἐκεῖνον πού τό δέχεται χωρίς νά φτωχαίνει ἐκεῖνον πού τό δίνει.
- Δέν διαρκεῖ παρά μονάχα μιά στιγμή ἀλλά ἡ ἀνάμνηση του εἶναι καμμιά φορά αἰώνια.
- Ἕνα χαμόγελο ἀναπαύει τόν κουρασμένο, δίνει θάρρος στόν ἀπογοητευμένο, παρηγοριά στόν λυπημένο, ἀναπτερώνει τήν αἰσιοδοξία καί δημιουργεῖ τήν εὐτυχία στό σπίτι.
- Κι’ὅμως δέν δανείζεται, δέν κλέβεται, δέν ἀγοράζεται, δέν παίρνεται ἐκβιαστικά, γιατί εἶναι κάτι πού ἔχει ἀξία ὅταν δίνεται.
- Κι’ἄν καμμιά φορά συναντήσετε κανένα ἄνθρωπο πού δέν σᾶς χαρίζει τό χαμόγελο πού ἀξίζετε, φανεῖτε γενναιόδωροι κι’ἀνώτεροι ἄνθρωποι καί δῶστε του ἐσεῖς τό δικό σας, γιατί κανένας δέν τό ἔχει τόση ἀνάγκη ὅση ἐκεῖνος πού δέν μπορεῖ νά τό δώσει.
Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ
- Στούς ἄλλους →χαμογελαστός
- Στόν ἐαυτό σου →αὐστηρός
- Στήν ἀνάγκη → γενναῖος
- Στόν μόχθο → πρόσχαρος
- Στίς ἀντιξοότητες → ἀπτόητος
- Στίς πεποιθήσεις σου →ἐδραῖος
- Στίς μικρότητες → ἀγέρωχος
- Στούς εὐτελεῖς →γενναιόψυχος
- Στό χειροκρότημα →ἀπαθής
- Στίς ἀποδοκιμασίες → ἀσάλευτος
ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ (ΩΡΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ)
Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια που προκαλούσαν, το έφερναν σιγά- σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στη αγκαλιά του. Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…
Εγώ θα σ’ το πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο, γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.
Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις. Δεν θα συμβεί ποτέ.
Μην περιμένεις να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις «θα ζήσω». Ζήσε σήμερα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγο, γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ.
Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.
Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.
Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά, γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.
Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ένα «ον», που κατεβαίνει από τους ουρανούς σε μορφή χολιγουντιανής ταινίας. Απλά δεν θα συμβεί ποτέ και θα χάσεις την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου.
Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.
Ξεκίνα έστω και μόνος. Στην διαδρομή, θα συναντήσεις συνοδοιπόρους.
π.Λύβιος
Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη.
Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.
-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.
Ρώτησε έναν γεωργό.
-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψη αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.
Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια.
-Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.
Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;
Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!
Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.
Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα.
Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.
Η καρδιά του σκίρτησε.
Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.
Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.
Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!
Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.
Πρόσεχε, λοιπόν, τί σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τί θα θερίσεις αύριο!
ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΟ
Ά ρχιζε πάντα απ” το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Β ίου το κέρδος είν” αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων
Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.
Ζ ήτα απ” το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική
Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο
Κ λειδί στ” αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό
Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η σου γλυστράει κάτω απ” ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι” αυτό τίμα τους ξένους
Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ” τις θύρες των πλουσίων
Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ” την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φ υλάξου συ απ΄ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!
ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ
Στον αγιότατο ιερέα Πασχάλη είχαν οργανώσει δείπνο αποχαιρετισμού για να εορτάσουν τα 25 χρόνια ιεροσύνης του στην εκκλησία της συνοικίας. Ένας πολιτικός εκπρόσωπος, μέλος της κοινότητας, είχε προσκληθεί για να δώσει προς τιμήν του ιερέα έναν σύντομο ιστορικό λόγο για την ιερατική διαδρομή του.
Επειδή ο βουλευτής καθυστερούσε, ο ιερέας απεφάσισε να πει λίγες κουβέντες ώστε να καλύψει τον κενό χρόνο της καθυστερήσεως.
– Η πρώτη μου εικόνα/εντύπωση για το εκκλησιαστικό κοινό της συνοικίας, υπήρξε κατά την πρώτη εξομολόγηση που μου έτυχε να δεχθώ, την πρώτη μέρα που ήρθα. Σκέφθηκα ότι με είχε στείλει ο Επίσκοπος σε ένα χώρο φοβερό, μια και το πρώτο πρόσωπο, που μου εξομολογήθηκε, μου είπε ότι είχε κλέψει μία τηλεόραση, ότι είχε κλέψει τους γονείς του, ότι είχε κλέψει επίσης την επιχείρηση όπου εργαζόταν, και επιπλέον ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με την γυναίκα του εργοδότη του.
Επίσης, μερικές φορές έκανε λαθρεμπόριο και εμπόριο ναρκωτικών. Και τελειώνοντας, εξομολογήθηκε ότι είχε μεταδώσει μία σεξουαλική ασθένεια στην φίλη του.
Έμεινα κατάπληκτος, σκανδαλίσθηκα και καταφοβήθηκα. Αλλά, με το πέρασμα του χρόνου, γνώρισα περισσότερα πράγματα για τον κόσμο της ενορίας και διαπίστωσα ότι δεν ήσαν όλοι ίδιοι, είδα μία συνοικία γεμάτη με υπεύθυνο κόσμο, με ηθικές αξίες, και γεμάτη πίστη στον Θεό.
Και έτσι έχω ζήσει 25 χρόνια, τα πιο θαυμάσια της ιεροσύνης μου.
Ακριβώς την στιγμή που τελείωσε τον λόγο του έφθασε ο βουλευτής, προς τον οποίο και έδωσε το βήμα για την ομιλία..
Φυσικά και ζήτησε συγνώμη ο βουλευτής επειδή καθυστέρησε και άρχισε να ομιλεί, λέγοντας: » Ποτέ δεν θα λησμονήσω την πρώτη ημέρα που έφθασε ο αγιότατος πατέρας στην εκκλησιαστική συνοικία μας, και αυτό διότι έτυχα της τιμής να εξομολογηθώ πρώτος σε αυτόν…»
Ηθικό Δίδαγμα: Ποτέ να μην αργείς!
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ…
Κάποτε ένας Τούρκος δικαστής κάλεσε τον π. Βασίλειο (μετέπειτα γέροντας Ιερώνυμος) στο αρχοντικό του. Όταν έφθασαν στο αρχοντικό του δικαστή του είπε:
– Αφέντη παπά, εγώ είμαι Τούρκος, μωαμεθανός.Όμως απ’το μισθό που παίρνω, κρατάω τα απαραίτητα για την οικογένεια μου και τα υπόλοιπα τα ξοδεύω σε ελεημοσύνες.
Βοηθάω χήρες, ορφανά, φτωχούς, προικίζω άπορα κορίτσια που παντρεύονται, βοηθάω αρρώστους. Κρατάω με ακρίβεια τις νηστείες, προσεύχομαι και γενικά προσπαθώ να είμαι συνεπής στην πίστη μου.
Επίσης όταν δικάζω, προσπαθώ να είμαι δίκαιος, δε χαρίζομαι σε κανέναν, όσο μεγάλη θέση κι αν έχει. Τι λες, όλα αυτά που κάνω δεν είναι αρκετά για να κερδίσω τον παράδεισο, που λέτε σεις οι χριστιανοί;
Ο π. Βασίλειος εντυπωσιάστηκε από όσα του είπε ο Τούρκος δικαστής κι ο νους του πήγε αμέσως στον εκατόνταρχο Κορνήλιο (Πράξ. ι΄). Διέκρινε μεταξύ τους δύο βίους παράλληλους.
Κατάλαβε πως πρόκειται για δίκαιο και καλοπροαίρετο άνθρωπο και ίσως η δική του αποστολή να ήταν ίδια με εκείνην του Απόστολου Πέτρου προς τον εκατόνταρχο. Αποφάσισε λοιπόν να δώσει τη μαρτυρία της πίστης του.
-Δεν μου λες, αφέντη, έχεις παιδιά;
-Ναι, έχω.
-Δούλους, έχεις;
-Έχω και δούλους.
-Ποιος εκτελεί καλύτερα τις εντολές σου, τα παιδιά ή οι δούλοι σου;
-Σίγουρα οι δούλοι μου, γιατί τα παιδιά, με το θάρρος που έχουν, πολλές φορές παρακούν και κάνουν ό,τι θέλουν, ενώ οι δούλοι μου κάνουν πάντα ό,τι τους λέω εγώ.
-Δε μου λες αφέντη, αν πεθάνεις εσύ ποιος θα σε κληρονομήσει: οι δούλοι σου, που εκτελούν τις εντολές σου πιστά, ή τα παιδιά σου που σε παρακούν;
-Μα τα παιδιά μου βέβαια. Μόνο αυτά έχουν κληρονομικά δικαιώματα, όχι οι δούλοι.
-Ε, λοιπόν, όσα κάνεις αφέντη είναι καλά, αλλά το μόνο που μπορούν να σου κάνουν, είναι να σε κατατάξουν στην κατηγορία των καλών δούλων. Αν όμως θέλεις να κληρονομήσεις τον παράδεισο, τη βασιλεία των ουρανών, πρέπει να γίνεις υιός. Κι αυτό γίνεται μόνο με το βάπτισμα.
Πηγή: pentapostagma.gr
Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Πάτρας 