Τι σημαίνει χάρισμα προορατικό;

Ὅταν κάποιος ἔχει γίνει δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (μέσα ἀπό  τήν ἄσκηση),   ἔχει «αὐτόματα» καί τό χάρισμα τό προορατικό, ὡς καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Ὅμως, μπορεῖ κάποιος νά ἔχει παρόμοιο χάρισμα, καί χωρίς νά ἔχει  γίνει δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,  χωρίς δηλαδή νά εἶναι Ἅγιος!   

Στίς 5 Φεβρουρίου τοῦ 1991, στό ὄρος  Ὄθρυς (Ν. Φθιώτιδος), συνετρίβη ἕνα C-130,  σκοτώνοντας 63 παλλικάρια τῆς πολεμικῆς μας ἀεροπορίας. Τά σωστικά συνεργεῖα ἔψαχναν ἐναγωνίως νά βροῦν ἐπιζῶντες,  ἀλλά δέν ἔβρισκαν τόν τόπο τοῦ δυστυχήματος. «Τό ἀεροπλάνο δέν ἔπεσε ἐκεῖ ποῦ  ψάχνουν, ἀλλά ἀλλοῦ!  Νά! Τό βλέπω μπροστά μου…!», φώναζε ἐν ἀγωνίᾳ  ἕνας  γνωστός μου  ὑπερήλικας   Ἱερέας  ὄντας στό χωριό του (Ν. Ἀχαϊας) χιλιόμετρα μακρυά ἀπό τό Ὄθρυς!  Καί μέ τήν  δική του μεσολάβηση  βρῆκαν  τόν τόπο τοῦ δυστυχήματος.   (Μοῦ τό  διηγήθηκαν οἱ συγχωριανοί του, αὐτόπτες μάρτυρες).

Ὁ  συγκεκριμένος Ἱερέας ἔβλεπε καί τό μέλλον.  Ἐνώπιόν μου,  ἐν ἔτει 1987,   εἶπε σέ διάκονο, πού εἶδε γιά πρώτη φορά:  «Ἡ διακόνισσά σου εἶναι δύο μηνῶν ἔγκυος, καί θά κάνει ἕνα ἔξυπνο ἀγοράκι», καί ὅπως εἶπε, ἔγινε. Εἶπε σέ  μιά νιόπαντρη γυναίκα:   «Τό πρῶτο παιδί πού θά συλλάβεις, θά τό ἀποβάλλεις, ἀλλά μετά θά γεννήσεις κανονικά».  Καί ὅπως εἶπε, ἔγινε.  Σέ ἄλλη:  «Θά ἔρθει  κακό στό σπίτι σου», καί σέ λίγες μέρες  πέθανε ξαφνικά ὁ πεθερός της. «Θά σοῦ εἰπῶ κάτι πού θά σέ λυπήσω. Τό παιδί σου θά τό χάσεις», εἶπε σ’ ἕναν πατέρα. Καί ὄντως τό παιδί  του, χωρίς νά ἔχει πρόβλημα ὑγείας, πέθανε ξαφνικά.  (Αὐτόπτες μάρτυρες  οἱ  συγχωριανοί του).     

Τί χάρισμα ἦταν αὐτό; Ἦταν ἐκ Θεοῦ;  Ὡς Ἱερέας ἦταν μέν καλός, ἀλλά δέν εἶχε φήμη Ἁγίου καί τέτοια χαρίσματα  τά ἀποκτοῦν οἱ Ἅγιοι. Μήπως τό χάρισμά του ἦταν ἐκ τοῦ πονηροῦ; Ὅμως, ὁ πονηρός δέν ξέρει τό μέλλον, καί αὐτός ὁ Ἱερέας  ἔλεγε καί πράγματα τοῦ μέλλοντος.  Λοιπόν, τό χάρισμά του δέν ἦταν οὔτε ἐκ Θεοῦ, οὔτε καί ἐκ τοῦ πονηροῦ. Καί τί  ἦταν;  Μήπως τελικά ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἔχουν ἐκ  φύσεως ἕνα τέτοιο  χάρισμα; Μήπως; (Εἶναι  θέμα  πού χρειάζεται πολλή συζήτηση, γιατί κρύβει πολλά μυστήρια).  

Οἱ πατέρες μας καί ἡ νηστεία

Ὅταν ἡ πατρίδα μας ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν τουρκικό ζυγό (1821), στίς  συζητήσεις  πού ἔκαναν oἱ πατέρες μας  γιά τή  δημιουργία «Συντάγματος»,   ἐτέθη   καί τό θέμα τῆς νηστείας. Ἄν δηλαδή θά ἔπρεπε νά  θεσπίσουν διάταξη, πού νά ὑποχρεώνει τούς Ἕλληνες νά τηροῦν τίς καθιερωμένες νηστεῖες!    Πρᾶγμα πού δείχνει ὅτι ἡ νηστεία, ἀκόμα καί σέ κοσμικούς κύκλους, θεωρεῖτο νόμος ἀπαράβατος. Ναί!  Οἱ πρόγονοί μας (πατέρες, παππούδες, κ.ο.κ.), ἔβλεπαν τίς   νηστεῖες  τῆς Ἐκκλησίας  μέ δέος.  Γι’ αὐτό καί στή συντριπτική τους πλειοψηφία τίς τηροῦσαν στο ἀκέραιο. «Μαγαρίσθηκα…!», ἔλεγαν, ὅταν  τίς κατέλυαν.

«Πολλοί νησιῶτες  ἔτρωγαν τό δεκαπενθήμερο (1-15 Αὐγούστου) μόνο φροῦτα»,  ἔγραφε ἕνας Γάλλος Ἰησουϊτης,  πού ἐπισκέφθηκε τά νησιά μας κατά τόν 19^ον αἰ.  Ὁ Ἀμερικανός Henry Post, πού ἦρθε στήν πατρίδα μας (1827-1828)  εἶδε τούς πατέρες μας  νά τρῶνε,  τή Μ. Τεσσαρακοστή,  λάχανα  καί  ἐλιές. Πουθενά ἀλλοῦ, σημειώνει,  δέν εἶδε νά νηστεύουν  μέ τέτοια αὐταπάρνηση!  (A visit to Greece and Constantinople in the year 1827-1828. Books. google. com)  Τήν ἴδια ἐμπειρία εἶχε καί ὁ Δανόςσυγγραφέας, Ηans Christian Anderson, πού καί αὐτός ἐπισκέφθηκε τήν  πατρίδα μας (1841). Ἔλεγε: Πρίν ἀπό τό Πάσχα ἔχουν μιά νηστεία μεγάλη καί αὐστηρή, πού δέν τήν παραβαίνουν. Οἱ χωρικοί στήν πραγματικότητα ζοῦν μόνο μέ ψωμί καί κρεμμύδι  καί νερό. (A Poet’s Bazaar, Pictures of Travel in Germany, Italy , Greece and the Orient». Books.google. gr.) Δέν εἶχαν σιδερένιο σῶμα, ἀλλά σιδερένια θέληση!