Η αυθεντικότητα του θαύματος του Αγίου Φωτός όπως πιστοποιείται από την επιστήμη. Νέα δεδομένα.

Χάρης Σκαρλακίδης

Αρχιτέκτων / Msc Θεολογίας

Κάθε χρόνο, λίγο πριν το Πάσχα, η πολεμική κατά του Αγίου Φωτός κάνει την επανεμφάνισή της. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα φέτος, η πολεμική έχει ως επίκεντρό της τον τρόπο με τον οποίο
ανάβει η ιερή κανδήλα που υπάρχει μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Ανάβει θαυματουργικά ή ανάβει από ανθρώπινο χέρι;

Θα απαντήσουμε σε λίγο αυτό το ερώτημα και θα εξηγήσουμε λεπτομερώς όλα όσα εκτυλίσσονται μέσα στον Πανάγιο Τάφο την ώρα που εμφανίζεται το Άγιο Φως. Πρώτα όμως θα πρέπει να απαντήσουμε ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα. Τι γινόταν πριν από μία χιλιετία στην ίδια τελετή; Υπήρχαν και τότε τα ίδια ερωτήματα και οι ίδιες αμφιβολίες;
Υπήρχαν και τότε πολέμιοι του θαύματος που ισχυρίζονταν ότι η κανδήλα του Τάφου ανάβει με φυσικό τρόπο από ανθρώπινο χέρι; Η απάντηση που δίνει η επιστήμη της ιστορίας σε αυτό το ερώτημα είναι ότι, πριν από μία χιλιετία, δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με τρόπο που άναβε η κανδήλα του Παναγίου Τάφου: διότι από τα τέλη του 8ου αιώνα (που ξεκινάει η τελετή) μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα, επί οκτώ συνεχόμενους αιώνες, την ώρα της τελετής του Αγίου Φωτός δεν
υπήρχε κανένας μέσα στον Τάφο. Όλοι ανεξαιρέτως οι αυτόπτες μάρτυρες της τελετής διηγούνται ότι ο Πανάγιος Τάφος ήταν άδειος και κλειδωμένος, και συχνά φυλασσόμενος από μουσουλμάνους στρατιώτες. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων στεκόταν έξω από τον Τάφο, όπου προσευχόταν για την έλευση του Αγίου Φωτός, χωρίς να διαβάζει κάποια ειδική επίκληση. Προσευχόταν απλά, αυτοσχέδια, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν ήθελε κάποιος να ανάψει την κανδήλα του Τάφου με φυσικό τρόπο εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε καμία δυνατότητα να το πράξει, διότι κανείς δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Τάφο πριν κατέλθει το Άγιο Φως.

Όταν το Φως εμφανιζόταν, τότε άναβε θαυματουργικά η κανδήλα που υπήρχε στο εσωτερικό του άδειου Τάφου, όπως πιστοποιείται από όλους τους αυτόπτες μάρτυρες ― ακόμη και από Άραβες
μουσουλμάνους. Τότε ο πατριάρχης ξεκλείδωνε τον Τάφο και εισερχόταν για να λάβει το Φως στις λαμπάδες του.

Όλα αυτά που γράφουμε τα επιβεβαιώνουν με ομόφωνο τρόπο οι ιστορικές πηγές. Ο γράφων, μετά από 10 χρόνια ιστορικής έρευνας, συγκέντρωσε 85 ιστορικές μαρτυρίες περί του Αγίου Φωτός (μεταξύ του 4ου και του 16ου αιώνα) και τις κατέγραψε στο βιβλίο του «Άγιον Φως».

Κλείνουμε αυτή την ιστορική παρένθεση και ερχόμαστε στο σήμερα και στο ερώτημα που θέσαμε πρωτύτερα. Ανάβει θαυματουργικά η κανδήλα του αγίου Τάφου ή ανάβει από ανθρώπινο χέρι; Το 2019, ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου, Μητροπολίτης Ιεραπόλεως Ισίδωρος, δήλωσε σε συνέντευξη ότι ο ίδιος βάζει την κανδήλα σβησμένη στον Τάφο, την ανάβει με φυσικό τρόπο και εν συνεχεία εξέρχεται. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισέρχεται στον Τάφο, η κανδήλα είναι ήδη αναμμένη. Η συγκεκριμένη διαδικασία λαμβάνει χώρα τα τελευταία μόνο χρόνια, διότι οι προηγούμενοι πατριάρχες, Ειρηναίος και Διόδωρος, έχουν δηλώσει με σαφήνεια ότι η ιερή
κανδήλα ανάβει θαυματουργικά.

Και τώρα περνάμε στο πιο κρίσιμο ερώτημα. Έχει κάποια επιρροή στο θαύμα του Αγίου Φωτός το γεγονός ότι στις ημέρες μας η κανδήλα του αγίου Τάφου ανάβει με φυσικό τρόπο; Η απάντηση είναι
«όχι» ― διότι, το έτος 2019, όταν ο Μητροπολίτης Ισίδωρος δήλωσε ότι η φλόγα της ιερής κανδήλας ήταν μία φυσική φλόγα που την άναψε ο ίδιος, το ίδιο έτος, ο καθηγητής Giulio Fanti απέδειξε ότι η φλόγα που έφερε στις λαμπάδες του ο πατριάρχης Θεόφιλος όταν εξήλθε από τον Τάφο ήταν μία φλόγα η οποία δεν έκαιγε. Πως είναι δυνατόν, θα αναρωτηθεί κάποιος, μια φυσική φλόγα η οποία καίει να μετατραπεί και να μεταμορφωθεί σε μία ιερή φλόγα που δεν καίει;

Ας εξηγήσουμε λοιπόν τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον άγιο Τάφο, λίγο πριν εξέλθει ο πατριάρχης με το Άγιο Φως στις λαμπάδες του. Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων εισέρχεται μόνος του στον εσωτερικό
θάλαμο του Παναγίου Τάφου και στέκεται γονατιστός μπροστά από την ταφόπλακα, πάνω στην οποία βρίσκεται ήδη αναμμένη η ιερή κανδήλα. Μόλις ο πατριάρχης γονατίζει, αρχίζει αμέσως να διαβάζει μια ειδική επίκληση, διά της οποίας ζητά από τον Χριστό να αναδείξει το Άγιο Φως «ως αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής χάριτος πεπληρωμένον». Και ο Χριστός, λόγω της άπειρης αγάπης του, πράττει αυτό που αιτείται ο πατριάρχης διά της ευχής, προς χάριν των πιστών που αναμένουν έξω από τον Τάφο και όχι προς χάριν του πατριάρχη. Μόλις ο πατριάρχης διαβάσει την επίκληση, ο Χριστός, που είναι ασφαλώς και ο Ίδιος παρών, προσφέρει το Άγιον Φως της Αναστάσεώς του ως «δώρον αγιασμού», δηλαδή ως θείο δώρο διά του οποίου αγιάζεται ο άνθρωπος. Εκείνη τη στιγμή όλο το εσωτερικό του Παναγίου Τάφου «πλημμυρίζει» από το Άγιο Φως. Όλος ο Τάφος κατακλύζεται από το Φως της Αναστάσεως του Χριστού. Αν λοιπόν η κανδήλα είναι ήδη αναμμένη με φυσικό τρόπο, η φυσική φλόγα μετατρέπεται σε ιερή φλόγα από το Άγιο Φως που «πλημμυρίζει» τον Τάφο. Κατά συνέπεια, όταν ο πατριάρχης εξέρχεται από τον Τάφο, μοιράζει οπωσδήποτε το Άγιο Φως, είτε πιστεύει σε αυτό είτε όχι.
Το θαύμα του αγίου Φωτός δεν είναι η κανδήλα που ανάβει μόνη της. Τα θαύμα είναι το Φως που φανερώνεται και κατακλύζει όλο τον πανάγιο Τάφο και όλο τον ναό της Αναστάσεως. Και αυτό το θαύμα δεν έχει καμία σχέση με το τι πράττει ή με το τι πιστεύει ο εκάστοτε πατριάρχης. Το θαύμα είναι παντελώς αποκομμένο και ανεξάρτητο από το πρόσωπο του πατριάρχη. Η έλευση του Αγίου Φωτός δεν εξαρτάται από τα πρόσωπα, αλλά είναι πάνω από τα πρόσωπα. Γι’ αυτό και δεν κρίνουμε τα πρόσωπα. Το θαύμα είναι τελείως ανεξάρτητο από το αν η κανδήλα είναι σβησμένη ή αναμμένη. Θα μπορούσε κάποιος σε αυτό το σημείο, να αναρωτηθεί και να πει: Και πως είμαστε βέβαιοι ότι πράγματι ο Τάφος κατακλύζεται με το Άγιο Φως και η φλόγα της κανδήλας (αν είναι ήδη αναμμένη) μετατρέπεται σε ιερή φλόγα; Πως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο πατριάρχης, όταν βγαίνει από τον Τάφο, μοιράζει πράγματι το Άγιο Φως και όχι μία κοινή φλόγα;
Τα ερωτήματα αυτά είναι εύλογα, και τις απαντήσεις σε αυτά τις δίνει η ίδια η επιστήμη.
Την απάντηση και την επιβεβαίωση ότι ο πατριάρχης μοιράζει το Άγιο Φως, είτε πιστεύει σε αυτό είτε όχι, τη δίνει η ίδια η επιστήμη. Ας δούμε λοιπόν, εν τάχυ, τι έχει αποφανθεί η επιστήμη σε σχέση με το Άγιο Φως.

Το Μεγάλο Σάββατο του 2019, ο Giulio Fanti, καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει και να
καταγράψει τις θερμικές ιδιότητες της ιερής φλόγας. Συνεργάτης στο εγχείρημά του ήταν ένας συνάδελφός του από το ίδιο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής Eφαρμοσμένης Mηχανικής Roberto Basso. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δημοσιεύθηκαν στις 10 Ιουλίου του 2019 σε άρθρο στο διεπιστημονικό περιοδικό “Global Journal of Archaeology and Anthropology”.

Ο καθηγητής Fanti άναψε τη δεσμίδα των 33 κεριών του από το άγιο Φως δύο λεπτά μετά την έξοδο του Πατριάρχη Θεόφιλου από τον Τάφο και αμέσως μετά την τοποθέτησε κάτω από το πρόσωπό του. Ήθελε να διαπιστώσει αν η ιερή φλόγα καίει το δέρμα. Ο καθηγητής γράφει στο άρθρο του: «Το άγιο Φως είναι ψυχρότερο από μία κανονική φλόγα, διότι δεν έκαιγε τα γένια του γράφοντος ούτε προκαλούσε κάποιον πόνο στο πρόσωπό του. Η διάρκεια του πειράματος ήταν δύο λεπτά».

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφέρουμε ότι έχουμε συμμετάσχει στην τελετή του Αγίου Φωτός 24 φορές και έχουμε αγγίξει την ιερή φλόγα ισάριθμες φορές. Η τελευταία φορά που την αγγίξαμε ήταν σήμερα, 4 Μαΐου του 2024. Αυτό που οφείλουμε να διαβεβαιώσουμε είναι ότι η φλόγα του Αγίου Φωτός καίει πράγματι με μία ήπια ένταση, πολύ λιγότερο από μία κανονική φλόγα.

Ο καθηγητής Fanti πραγματοποίησε 12 πειράματα. Σε ένα από αυτά, δέκα λεπτά μετά το άναμμα της δεσμίδας των κεριών του, τοποθέτησε ένα κομμάτι λινού υφάσματος σε απόσταση τριών εκατοστών
πάνω από δύο ίδια αναμμένα κεριά: το πρώτο κερί το είχε ανάψει με το άγιο Φως, ενώ το δεύτερο με έναν αναπτήρα. Το λινό ύφασμα παρέμεινε πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα έκαψε και τρύπησε το ύφασμα, ενώ το άγιο Φως δεν προκάλεσε κάποια φθορά.

Ο καθηγητής Fanti γράφει στο άρθρο του: «Από το πείραμα που περιγράψαμε σε αυτή τη δημοσίευση, προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων λεπτών το άγιο Φως δεν προκαλεί καύση σε λινά υφάσματα, όπως αυτή που προκαλεί μια κοινή φλόγα, αλλά μόνο καψάλισμα. … Τα αποτελέσματα του πειράματός μας είναι ενδιαφέροντα και βρίσκονται σε συμφωνία με τις μετρήσεις του π. Γεννάδιου Ζάριτσε, ο οποίος ανακάλυψε μία μεταβολή στη θερμοκρασία του αγίου Φωτός 15 λεπτά μετά από την αρχική ανάφλεξή του».

Στο σημείο αυτό, επειδή ο καθηγητής Fanti αναφέρει και επιβεβαιώνει τις μετρήσεις του Γεννάδιου Ζάριτσε, οφείλουμε να εξηγήσουμε ότι το Μεγάλο Σάββατο του 2016, ο Ρώσος ιερέας και βιολόγος Γεννάδιος Ζάριτσε μέτρησε τη θερμοκρασία της φλόγας του Αγίου Φωτός δύο λεπτά μετά την έξοδο του πατριάρχη Θεόφιλου από τον άγιο Τάφο, και βρήκε ότι η θερμοκρασία της φλόγας ήταν μόλις 42 βαθμοί Κελσίου. Όταν μέτρησε τη φλόγα ξανά, 15 λεπτά αργότερα, βρήκε τη θερμοκρασία να έχει ανέλθει στους 320 βαθμούς Κελσίου, η οποία και πάλι ήταν χαμηλότερη από μία κανονική φλόγα. Η θερμοκρασία μιας κανονικής φλόγας είναι περίπου 1300 βαθμοί Κελσίου. Όσο περνάει λοιπόν η ώρα, η
θερμοκρασία της φλόγας του Αγίου φωτός ανεβαίνει και τείνει να γίνει ίδια με τη θερμοκρασία μιας κοινής φλόγας. Τα πειράματα του καθηγητή Fanti επιβεβαίωσαν τις μετρήσεις του π. Γεννάδιου Ζάριτσε.

Τον Ιανουάριο του 2023, σε ένα νέο επιστημονικό του άρθρο με τίτλο “Holy Fire  and Body Image of the Holy ShroudDivine Photography Hypothesis,” World Scientific News 176 (2023), σ. 105, ο καθηγητής Fanti γράφει: «Είχα την ευκαιρία να εξακριβώσω προσωπικά τι συνέβη το Μεγάλο Σάββατο του Ορθοδόξου Πάσχα του 2019. Πιστοποίησα με επιστημονικά πειράματα ότι κατά τα πρώτα δεκά λεπτά το Άγιο Φως, που είχε μεταφερθεί σε μένα από τον πατριάρχη μέσω των προσκυνητών, είναι μία θαυματουργή φλόγα που χαρακτηρίζεται από ψυχρό πλάσμα. … Το ψυχρό πλάσμα δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο περιβάλλον του Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου. Θεωρώ, λοιπόν, ότι το Άγιο Φως έχει θαυματουργή προέλευση και οι ισχυρισμοί ότι συνιστά προϊόν απάτης κρίνονται αναξιόπιστοι. Συμφωνώ με τους Ρώσους επιστήμονες Andrey Volkow και π. Gennady Zaridze που απέδειξαν ότι το Άγιο Φως συνδέεται με ένα ηλεκτρικό πεδίο. …  Η παρουσία αυτού του έντονου ηλεκτρικού πεδίου είναι αδύνατο να εξηγηθεί επιστημονικά, αλλά αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένα θαυμαστό γεγονός που σχετίζεται με την Ανάσταση του Χριστού».
Ο Αντρέι Βολκόφ, στον οποίο αναφέρεται ο Fanti, διετέλεσε Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Πυρηνικών Ερευνών της Μόσχας. Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, χρησιμοποιώντας μια ειδική συσκευή, κατάφερε να καταγράψει κάποιες ισχυρές ηλεκτρικές εκκενώσεις την ώρα που εμφανίστηκε το Άγιο Φως. Ο Βολκόφ αποκαλεί τα αποτελέσματα των μετρήσεών του «απίστευτα και πλήρως ανεξήγητα» και παρομοιάζει το Άγιο Φως με ένα ψυχρό πλάσμα. Ο καθηγητής Fanti περιγράφει και αυτός το Άγιο Φως ως ένα είδος ψυχρού πλάσματος.

Οι θερμικές μετρήσεις του καθηγητή Fanti πιστοποιούν με επιστημονικό τρόπο τον υπερκόσμιο χαρακτήρα και την υπερφυσική προέλευση του αγίου Φωτός. Το γεγονός ότι η ιερή φλόγα δεν καίει όπως μία κοινή φλόγα, καταδεικνύει την αιτία της ύπαρξης και την πηγή της προέλευσής της, η οποία είναι μία και μοναδική: το Φως της Αναστάσεως του Χριστού. Παρά το γεγονός όμως ότι η επιστήμη έχει ήδη πιστοποιήσει με πειραματικό τρόπο ότι η φανέρωση του Αγίου Φωτός συνιστά ένα θαυματουργικό γεγονός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το θαύμα του Αγίου Φωτός προσεγγίζεται πρωτίστως διά της πίστεως.
Δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη προκειμένου να πιστέψουμε σε αυτό. Ούτως ή άλλως πιστεύουμε σε αυτό, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύουμε και στην Ανάσταση του Χριστού.

Την ώρα που αναστήθηκε ο Χριστός, ένα Φως περιέβαλε το αναστημένο του Σώμα. Το σώμα του Θεανθρώπου εξέπεμπε ένα Φως, το λεγόμενο άκτιστο Φως, το οποίο είναι το Φως της Θεότητάς του. Αυτό το Φως γέμισε όλο τον Πανάγιο Τάφο. Αυτή είναι η πρώτη παρουσία του Αγίου Φωτός μέσα στην ιστορία, την ώρα που αναστήθηκε ο Χριστός, τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου, της 5ης Απριλίου του 33 μ.Χ. Εκείνη τη νύχτα, ο Χριστός νίκησε τον Θάνατο. Και από τότε μέχρι σήμερα, κάθε Μεγάλο Σάββατο, το Φως της Αναστάσεώς του φανερώνεται στον ίδιο τόπο ως υπενθύμιση, ως επισφράγιση και ως επαλήθευση αυτής της Νίκης.

Ο καθηγητής Fanti κρατάει κάτω από το πρόσωπό του μια δεσμίδα 33 κεριών με το άγιο Φως. Αισθανόταν μία μέτρια θερμότητα, όπως αναφέρει, αλλά δεν καιγόταν ούτε ένιωθε κάποιον πόνο.

Ο Ιταλός καθηγητής κρατάει ένα λινό ύφασμα σε απόσταση τριών εκατοστών πάνω από τις δύο φλόγες. Το λινό ύφασμα που τοποθέτησε ο καθηγητής Fanti πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα (αριστερά) έκαψε το ύφασμα, ενώ η φλόγα του αγίου Φωτός (δεξιά) το καψάλισε ελαφρώς.

Οι εικόνες προέρχονται από το βιβλίο «Άγιον Φως» / Το θαύμα της καθόδου του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού ― Ογδονταπέντε Ιστορικές Μαρτυρίες, 4ος-16ος αι., έκδοση 8η.

https://anastasiosk.blogspot.com

Υπέρ Χριστού, το Μαρτύριον των Αγίων Νηπίων ελογίσθη

Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Σε άρθρο του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο anastasiok.blogspot στις 26 Δεκεμβρίου 2023 και το οποίο τιτλοφορείτο, ‘’«Αχ!»…, Χριστούγεννα λειψά!’’, ανεφέροντο μεταξύ άλλων τα εξής: ‘’Κι ερχόμαστε στο τρίτο βήμα, την παράδοξη γιορτή της 29ης Δεκεμβρίου. Εδώ ακούγεται ένα άλλο «Αχ!», το «Αχ!» του θρήνου. Κι αυτό σκάει μύτη μέσα στην ατμόσφαιρα της χαράς, σφιχτά δεμένο με την γέννα του Χριστού. Τη μέρα αυτή τιμώνται τα βρέφη τα οποία, σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ματθαίου, σφάχτηκαν από τον βασιλιά Ηρώδη στην μανία του να εξοντώσει τον επίφοβο Ιησού’’.

‘’Παράδοξη γιορτή’’, καλεί ο αρθρογράφος Θανάσης Ν. Παπαθανασίου την Εορτή των Αγίων Νηπίων. Δεν θα συμφωνήσουμε με τον κ. Θανάση Ν. Παπαθανασίου. Καμιά παραδοξότητα δεν χαρακτηρίζει την Εορτή αυτή.

Εις την Ακολουθίαν ‘’επί τη μνήμη των Αγίων Νηπίων, των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, ων ο αριθμός χιλιάδες ιδ΄’’, ψάλλουμε και το εξής: ‘’Χορός θεόλεκτος βρεφών, εν σαρκί γεννηθέντι, προσηνέχθη τω Κτίστη, ως θυσία μυστική, τυθείσα δια σφαγής μαρτυρίου, και θείας αθλήσεως’’. ‘’Χορός θεόλεκτος βρεφών’’ τονίζει, με το θεόλεκτος να ερμηνεύεται ως ο διαλεγμένος από τον Θεό.

‘’Κι αυτό σκάει μύτη μέσα στην ατμόσφαιρα της χαράς’’, τονίζει εμφαντικά ο αρθρογράφος, συνοδεύοντας ‘’το «Αχ!» του θρήνου’’, το οποίο επίσης με έμφαση αναφέρει. Αυτός είναι ένας συναισθηματισμός ξένος προς το ήθος της Εκκλησίας μας. Τι θα πει ‘’Αχ’’, για ένα μαρτύριο υπέρ Χριστού; Εορτή Μάρτυρος Πανήγυρις εστί.

Ως κανονικό μαρτύριο υπέρ Χριστού, το αντιμετωπίζει η Εκκλησία μας, αυτό των Αγίων Νηπίων. Είναι ένα μαρτύριο υπέρ Χριστού και ως εκ τούτου ένα τέτοιο επιφώνημα δεν έχει θέση.

Και συνεχίζει ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, ο οποίος είναι Αν. Καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας και Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη», ως ακολούθως : ‘’Από πολύ νωρίς η Εκκλησία δέχτηκε τα βρέφη αυτά ως μάρτυρες, ως άγιους και άγιές της. Δείτε λοιπόν πού φτάνει το τρίτο βήμα, η τρίτη έγνοια του εορτολογίου. Αν ο Στέφανος εκπροσωπεί αυτούς που προσωπικά επέλεξαν αυτό τον δόμο, το εορτολόγιο τώρα αγκαλιάζει τους «άμαχους»: τους αθώους κείνους που τους χτυπάει ο απόλυτος παραλογισμός, η εξουσία που λυσσομανά να ηγεμονεύει. Τα βρέφη δεν έχουν καν επιλέξει ιδεολογικό προσανατολισμό. Εκπροσωπούν τον απόλυτα αθώο και τον απόλυτα αδύναμο. Τα βρέφη της Ραμά αναγνωρίζονται ως άγια, παρόλο που δεν δήλωσαν χριστιανοί και παρόλο που δεν πρόλαβαν καν να αποφασίσουν. Κι όμως αναγνωρίζονται ως άγια, υπό την έννοια ότι είναι τα απόλυτα θύματα. Συνοψίζουν την ιερότητα του αδικημένου. Η γιορτή αυτή εν τέλει ανοίγει μια γενναία προοπτική για την αποδοχή κάθε θύματος της απανθρωπιάς, πέρα από οιονδήποτε θρησκευτικό, εθνικό, ιδεολογικό προσδιορισμό. Αυτό δεν είναι παράκαμψη της πίστης. Είναι ακριβώς αυτό που ζητά η πίστη’’.

Θυσία υπέρ Χριστού λογίσθηκε το μαρτύριό τους. ‘’Σκιρτάτω τα Νήπια, υπέρ Χριστού σφαττόμενα, Ιουδαία οδυρέσθω’’, ψάλλει η Εκκλησία μας. Δεν είναι απλά και γενικά, ένας άδικος θάνατος, όπως τονίζει ο αρθρογράφος, υπό την ‘’έννοια ότι είναι τα απόλυτα θύματα’’ και τα οποία ‘’συνοψίζουν την ιερότητα του αδικημένου’’. Θυσία υπέρ Χριστού λογίσθηκε το μαρτύριό τους. Από αυτό ερείδεται η αγιοκατάταξή τους.

Αυτό το οποίο τονίζει ο αρθρογράφος ότι, ‘’η γιορτή αυτή εν τέλει ανοίγει μια γενναία προοπτική για την αποδοχή κάθε θύματος της απανθρωπιάς, πέρα από οιονδήποτε θρησκευτικό, εθνικό, ιδεολογικό προσδιορισμό’’, είναι ωσάν να μη πρόκειται για θυσία υπέρ Χριστού.

Με τέτοιες θέσεις, επιχαίρουν οι υπέρμαχοι του Οικουμενισμού. Αν δεν ήταν θυσία υπέρ Χριστού που ελογίζετο ο μαρτυρικός θάνατος των Αγίων Νηπίων, δεν θα είχαμε τη μεγάλη αυτή Εορτή.

Με αυτό το σκεπτικό του αρθρογράφου, θα μπορούσε να καθιερωθούν και ‘’γιορτές’’ για τα τόσα παιδιά που αδίκως έχουν σφαγιασθεί.

Τα παιδιά των Εβραίων είναι που σφαγιάστηκαν. Την εποχή εκείνη πριν να αρχίσει ο Χριστός το κήρυγμά του, αυτή την πίστη είχε ο λαός του Θεού.

Η Εορτή έχει θεσπιστεί από την Εκκλησία, καθότι τα Νήπια, υπέρ Χριστού εσφαγιάστηκαν. Δεν είναι η γιορτή των αδίκως σφαγιασθέντων παιδιών ανά τον κόσμο, ‘’πέρα από οιονδήποτε θρησκευτικό, εθνικό, ιδεολογικό προσδιορισμό’’, αλλά των υπέρ Χριστού μαρτυρησάντων. Αυτό που αναφέρει ο αρθρογράφος είναι παράκαμψη της πίστης.

Υπέρ Χριστού έχουν θυσιαστεί, γι’ αυτό ψάλλει η Εκκλησία μας, ‘’Εκ στελεχών νεοφύτων η του Χριστού, Εκκλησία σήμερον, ώσπερ άνθη ευθαλή, δρεψαμένη αίματα τερπνώς, εφηδύνεται αυτοίς και ωραΐζεται’’.

Δεν εορτάζουμε αβάπτιστα Άγια Νήπια σήμερα. Η Εκκλησία μας αναγνωρίζει και το δι’ αίματος βάπτισμα υπέρ Χριστού. Θεωρούμε μήπως τον Άγιο Αχμέτ, ή τον Άγιο Τούνομ (ο οποίος είδε το Άγιο Φως), καθώς και πλήθος άλλων μαρτύρων, οι οποίοι έλαβαν το δι’ αίματος βάπτισμα υπέρ Χριστού, ως αβάπτιστους όταν τους εορτάζουμε; Δεν είναι αυτά που γνωρίζει η Εκκλησία μας.

Όπως αναφέρει ο Άγιος Φώτιος, ‘’τοσούτων αυτοίς εκείθεν αιωνίων τε και αδιηγήτων αναβλαστησάντων αγαθών’’*, από τον ‘’εκθεσμόν τε και άωρον των βρεφών’’ υπέρ Χριστού θάνατόν τον. Έτσι λοιπόν η Εκκλησία μας εθέσπισε την Εορτή Αγίων Νηπίων, των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, των ‘’Μαρτύρων εν αίματι’’, όπως ψάλλει η Εκκλησία μας.

*Αγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ‘’Τα Αμφιλόχια Α΄ – Ερωταποκρίσεις (Α΄-ΞΓ΄).

https://anastasiosk.blogspot.com

Εικόνα

ΛΑΘΟΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Πότε επιτέλους θα πειστούν ορισμένοι, ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν λανθασμένες λέξεις για λανθασμένες καταστάσεις.

Οι λέξεις ΓΑΜΟΣ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, από όλα τα προ Χριστού  χρόνια και 2023 χρόνια μετά Χριστόν, δηλώνουν ότι ένας άνδρας και μία γυναίκα,  ενώνονται με το ΓΑΜΟ και δημιουργούν  το κύτταρο της ανθρώπινης κοινωνίας που λέγεται φυσική ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με αποκλειστικό σκοπό την ολοκλήρωση της αγάπης τους και τη διαιώνιση του ανθρώπινου γένους.

Ο άνδρας λοιπόν νυμφεύεται και η γυναίκα υπανδρεύεται. Δεν είναι δυνατόν δύο άνδρες να υπανδρευτούν ή δύο γυναίκες να νυμφευτούν!

Όλες οι άλλες μορφές ενότητας που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν, με φυσικό τρόπο, αυτό το διπλό σκοπό του Γάμου, είναι παρά φύση και πρέπει να αναζητήσουν άλλες λέξεις.

π. Νικόλαος Πρίντεζης

Ρωμαιοκαθολικός  πρώην Αρχιεπίσκοπος Νάξου

Εικόνα

 Διαστρέβλωση των Ευαγγελικών αληθειών…

Νεκτάριος Δαπέργολας

     Πολλαπλασιάζονται ταχύτατα οἱ βλασφημίες ἀπὸ δύσμοιρους κληρικοὺς τῶν ἐσχάτων δαιμονικῶν χρόνων, διαφόρους ψευτοθεολόγους καὶ θεολογοῦντες τῶν μαύρων σκοταδιῶν, διαχειριστὲς «ἐκκλησιαστικῶν» ἱστολογίων τῆς κακιᾶς ὥρας καὶ λοιποὺς παρατρεχάμενους, ποὺ κατεπείγονται ἀναφανδὸν πλέον νὰ διαστρεβλώσουν τὰ λόγια τῶν Ἁγίων 

ἢ νὰ τὰ χαρακτηρίσουν παρωχημένα καὶ ἀνήμπορα νὰ καλύψουν τὶς νέες ἀνάγκες καὶ ἀπαιτήσεις τῆς σημερινῆς ἐποχῆς (ναί, ὡς «ἀνάγκες» καὶ ὡς «ἀπαιτήσεις» χαρακτηρίζεται πιὰ ἄνευ προσχημάτων ὁ βόρβορος τῆς διεστραμμένης ἀποκτήνωσης, στὸν ὁποῖο βουλιάζει ἡ ἀνθρωπότητα) ἢ καὶ νὰ μιλήσουν μὲ θράσος γιὰ τὴν ἀνάγκη διαλόγου προκειμένου νὰ συμβιβαστεῖ ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν κάθε ἀνωμαλία. Οἱ λόγοι τῶν Ἁγίων ὅμως εἶναι πάντα ἀμείλικτα προφανεῖς. Ἐξαιρετικὰ χαρακτηριστικὸ καὶ τὸ παρακάτω σχόλιο ποὺ εἶναι ἁπλὰ ἡ καταγραφὴ ἑνὸς τρομακτικοῦ (γιὰ τὰ χάλια μας καὶ γιὰ τὶς εὐθύνες μας) ἐδαφίου ἀπὸ τὴν «Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ» (α΄ 18-32). Σὲ αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ γιὰ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἀπέναντι στὸ κατρακύλισμα τῶν ἀνθρώπων στὴν εἰδωλολατρία καὶ τὶς σαρκικὲς διαστροφές, καθὼς καὶ σὲ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ἁμαρτίες. Ἀποκαλεῖ μάλιστα τοὺς ἀνθρώπους ἀναπολόγητους, ἀκόμη καὶ πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ (σὲ ἐκείνη τὴν περίοδο βασικὰ ἀναφέρεται ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος), γιατί ὁ Θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, μέσῳ τῆς δημιουργίας, ἀποκάλυψε τὴν ὕπαρξη καὶ τὴ δόξα Του, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ἀρνήθηκαν τὴν κοινωνία μαζὶ Του καὶ ἐνῶ γνώριζαν τὴν ἀλήθεια, ἐπέλεξαν νὰ παραδοθοῦν στὸν βόρβορο:

     «Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς…Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι».

     Ἂν λοιπὸν αὐτὰ ἴσχυαν γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα πρὸ Χριστοῦ, ποιά δικαιολογία μποροῦμε νὰ προβάλουμε καὶ ποιὰν ἀπολογία νὰ ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα, 2000 χρόνια μετὰ τὴ θεανθρώπινη παρουσία Του πάνω στὴ γῆ καὶ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε; Κόλαφος πραγματικὸς τὰ ὅσα γράφει ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν. Κόλαφος γιὰ ὅλους μας, γιὰ τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἀμετανοησία μας. Κόλαφος καὶ γιὰ ὅλους τοὺς μεταπατερικοὺς ἀγαπολόγους νανουριστὲς ποὺ ἔχουν βαλθεῖ νὰ διαστρέψουν τὰ πάντα καὶ νὰ κηρύξουν τὸ νέο τους ψευτοευαγγέλιο τῆς πλάνης καὶ τῆς βλασφημίας. Ὅσα διαστροφικὰ καὶ ἀρρωστημένα ὅμως καὶ ἂν λένε στὴν προσπάθειά τους νὰ «ἀποδείξουν» ὅτι ὁ βρωμερὸς βοῦρκος δὲν εἶναι βοῦρκος ἀλλὰ μυρίπνοο λιβάδι, ἡ ἀλήθεια εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντα ὁρατὴ γιὰ τοὺς ἔχοντας ὀφθαλμούς τοῦ ὁρᾶν καὶ νοῦν τοῦ συνιέναι. Ἀπολύτως ξεκάθαρα…

https://aktines.blogspot.com/2023/10/blog-post_20.html#more

Σχόλιο στην ΣΤ΄ Κυριακή του Λουκά το οποίο ταιριάζει και στην Ε΄ Κυριακή του Ματθαίου…

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Μερικοί ευαγγελιστές αναφέρουν ως τόπο πραγματοποιήσεως του συμβάντος τα Γάδαρα και άλλοι τη Γέρασα (Γερασά σύμφωνα με τον Πλίνιο). Επίσης μερικοί αναφέρουν δύο δαιμονιζομένους ενώ άλλοι, όπως ο Λουκάς, αναφέρουν μόνον έναν.

Τι συμβαίνει; Γιατί υπάρχουν αυτές οι αντιθέσεις;

Αν εξετάσουμε τα πράγματα θα δούμε ότι δεν υπάρχει κάποια αντίθεση μεταξύ των ευαγγελιστών. Την εποχή εκείνη στην περιοχή της Λίμνης της Γαλιλαίας υπήρχε η περίφημη Δεκάπολις. Μεταξύ των δέκα συγκαταριθμούνται και οι δύο πόλεις που αναφέρουν οι ευαγγελιστές, τα Γάδαρα και η Γέρασα. Οι δύο αυτές πόλεις είναι πλησιόχωρες και όπως καταλαβαίνουμε από την περιγραφή των ευαγγελιστών το θαύμα του Κυρίου έλαβε χώρα σε τόπο όπου εφιλοξενείτο κοιμητήριο και βρισκόταν μεταξύ των δύο πόλεων.

Ο Λουκάς ίσως αναφέρει τα Γάδαρα διότι η πόλη αυτή εθεωρείτο η πρωτεύουσα της Δεκαπόλεως (σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο). Αργότερα τον τίτλο αυτό διεκδίκησε η Δαμασκός.

Όσον αφορά τον αριθμό των δαιμονιζομένων αυτοί ήσαν δύο. Κατοικούσαν στον έρημο τόπο του κοιμητηρίου είτε από δική τους επιλογή είτε επειδή εκδιώχθηκαν από τις πόλεις τους. Οι ευαγγελιστές, όπως ο Λουκάς, οι οποίοι αναφέρουν μόνον έναν, δεν αποκλείουν ότι υπήρχαν και άλλοι και αναφέρονται σε αυτόν που ήταν πιό ονομαστός για τη φρίκη που προκαλούσε.

Επίσης, στη Δεκάπολη ζούσαν πολλοί έλληνες, δηλαδή εθνικοί, γι᾽ αυτό και εξέτρεφαν και χοίρους. Υπεύθυνοι, λοιπόν, για την εκδίωξη του Κυρίου από την περιοχή των Γαδάρων και της Γέρασας δεν ήταν μόνον οι Ιουδαίοι αλλά και οι Εθνικοί οι οποίοι είδαν ότι η παρουσία του Ιησού στα μέρη τους τούς επέφερε οικονομική ζημία (αφού οι δαίμονες θανάτωσαν τους χοίρους).

Ο Κύριος με την θεραπεία των δαιμονιζομένων και τον πνιγμό των χοίρων ανάγκασε τους δαίμονες να αποκαλύψουν το μίσος τους για τους ανθρώπους. Επίσης, ο Κύριος μας αποκάλυψε την παντοδυναμία Του και το ότι ήρθε να μας ελευθερώσει και από την τυραννία του διαβόλου.

https://anastasiosk.blogspot.com