«Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ», προφήτεψε ὁ Δαβίδ (Ψλμ. 117:24), ἐννοώντας τήν Κυριακή. (Πρός χάρη τοῦ Κυρίου ἡ μέρα αὐτή ὀνομάσθηκε «Κυριακή».
«Ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ» (Ἀπ. 1:10) ἔγραφε ἀπό τότε ὁ Ἰωάννης).
Τή μέρα αὐτή ἐπέλεξε ὁ Κύριος νά πραγματώσει τό κορυφαῖο γεγονός τῆς Πίστεώς μας: Τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του. Γι’αὐτό καί οἱ Ἀπόστολοι τή μέρα αὐτή ἐπέλεξαν νά ἐπιτελοῦν τήν Θ. Εὐχαριστία· ἀλλά καί τήν ὥρα (!) πού ἀναστήθηκε. (Πρ. 20:7-11 & Α΄ Κορ.16:2).
«Ἡ Θεία Εὐχαριστία ἤδη ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους ἐτελεῖτο τή νύκτα Σαββάτου πρός Κυριακή» σημειώνει ὁ καθηγητής Βλάσιος Φειδᾶς. (Βλασίου Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία τ. Α΄, σελ. 56).
Γι’αὐτό, ἡ Θ. Εὐχαριστία (ἀνάμνηση τοῦ ἀναστάντος Ἰησοῦ) ἀρχικά γινόταν Κυριακή καί μόνο Κυριακή. Ὁ Παῦλος τέτοια μέρα, Κυριακή, ἐπιτέλεσε τή Θ. Λειτουργία (Πραξ. 20:7).
Τό ἴδιο ἔκαναν καί οἱ μαθητές του στήν Κόρινθο (Α΄Κορ.16:2). Οἱ Διδαχές τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων κάνουν λόγο γιά Λειτουργία τήν Κυριακή, «ἐν ἧ προφητῶν ἀνάγνωσις, καί Εὐαγγελίου κηρυκεία, καί θυσίας ἀναφορά, καί τροφῆς ἱερᾶς δωρεά». (P.G.1:744). Συνέχεια
Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Πάτρας 