«Καλύτερα να πολεμείς την Πίστη σου»

Ἡ Τατιάνα Γκορίτσεβα (καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Λένιγκραντ) ἦταν ἄθεη καί guru.

Ἦρθε ἡ στιγμή πού χάρη στήν καλή της διάθεση, τήν ἐπισκέφθηκε ἡ Θ. Χάρη, καί ἀπό τίς ἀγκάλες τοῦ διαβόλου βρέθηκε στίς ἀγκάλες τοῦ Χριστοῦ.

Ὄντας στό «στρατόπεδο» τῶν ἀθέων, καί βλέποντας τούς χριστιανούς, νά ὑπερασπίζονται μέ λάθος τρόπο τήν Πίστη τους, ἔλεγε: «Καλύτερα νά πολεμεῖς τήν Πίστη σου, παρά νά τήν ὑπερασπίζεσαι, ξευτελίζοντάς την».

Ὅταν ἐξαπολύουμε ὕβρεις κατά τῶν ἀπίστων, ὅταν τούς μιλᾶμε μέ καταφρόνηση καί φανατισμό κ.λ.π. (ὅταν κηρύσσουμε Τζιχάντ…!), ξευτελίζουμε τήν Πίστη μας.

Καί ἄν εἶχαν μιά μικρή διάθεση μετανοίας, μέ τόν τρόπο μας, τήν ἐξαφανίσαμε καί αὐτή. «Λυχνάρι ποὺ καπνίζει, δὲν θὰ τό σβήσει (=δέν θά τοῦ δώσει τη χαριστική βολή), ἀλλὰ θὰ προσπαθήσει νὰ τὸ ἀνάψει», λέει ὁ Κύριος γιά τόν καλό ποιμένα (Μτ.12:20).

Γιά ὅποιον σκανδαλίζει τόν ἀδύνατο ἀδερφό, ὁ Κύριος εἶναι προκλητικά ἀπειλητικός.

«Τόν συμφέρει (λέει) νά δέσει στό λαιμό του μιά μεγάλη μυλόπετρα πού τή γυρίζει γαϊδαρος, καί νά καταποντισθεῖ στό ἀνοιχτό πέλαγος τῆς θάλασσας» (Μτ. 18: 6).

Δέν λέει ἁπλά νά πέσει στή θάλασσα καί νά πνιγεῖ (γιατί ἔτσι τό πτῶμα του θά ἐπιπλέει πάνω στή θάλασσα), ἀλλά νά πέσει στά βάθη τῆς θάλασσας καί νά μείνει γιά πάντα χωμένος μέσα ἐκεῖ, ὥστε νά χαθεῖ κάθε ἴχνος παρουσίας του!

Ἀκόμα πιό ἀξιοκατάκριτος εἶναι αὐτός, πού ἐνῶ, λόγῳ τῆς θέσεώς του, ἔχει τήν ἁρμοδιότητα (τήν ἐξουσία) εἴτε νά προλάβει ἕνα σκάνδαλο, εἴτε νά λήξει ἕναν «ἐμφύλιο πόλεμο», πού «μαίνεται» στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, παραμένει ἁπλός θεατής….!

Μπορεῖ καί οἱ Ἅγιοι νά «ὕβριζαν» τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεώς μας, ὅμως ἡ «ὕβρη» τους προερχόταν ἀπό καρδιά πού ἦταν γεμάτη ἀπό Ἅγιο Πνεῦμα.

«Ο δρόμος προς την Κόλαση…..»

«Ο δρόμος πρός τήν Κόλαση είναι στρωμένος μέ καλές προθέσεις», λέει μιά σοφή μας παροιμία.

Ο άνθρωπος είναι φύσει όν αγαθό, γιατί δημιουργός του είναι ο αγαθός Θεός, γι’αυτό καί ο ηθικός νόμος είναι στό D.N.A. του (Francis S. Collins). Καί κάνοντας τό καλό, νιώθει χαρά, γιατί κάνει κάτι πού ταιριάζει μέ τήν αγαθή του φύση (μέ τό κακό πού κάνει έχει πρόβλημα).

Όμως, μπορεί ο άνθρωπος νά είναι φύσει αγαθός, αλλά έχει μέσα του καί μιά αμαρτωλή φύση, πού τήν κληρονόμησε από τόν Αδάμ. Καί άν ως άνθρωπος «δέν έχει αρετή και τόλμη» , τότε υποχωρεί στίς ορέξεις της, καί κάνει τό κακό.

Κάνοντας όμως τό κακό, έρχεται σέ «ρήξη» μέ τήν πρώτη, τήν αγαθή του φύση. Καί προκειμένου νά τήν ξεγελάσει, προχωρεί στήν πράξη τού κακού, μέ αγαθό, μέ καλό σκεπτικό. ( «Συνείδηση είναι η τέχνη νά ξεγελάς τόν εαυτόν σου», έλεγε ο Νίτσε).

Μέ καλό σκεπτικό οι φαρισαίοι καί λοιποί κυνηγούσαν τόν Χριστό, ότι λ.χ. καταλύει τήν ιερότητα του Σαββάτου (Ιω. 5: 16), ώσπου «κατάφεραν» νά Τόν σταυρώσουν. Μέ καλό σκεπτικό ο Ιούδας πρόδωσε τόν Χριστό μέ καλό σκεπτικό ο Πιλάτος υπέγραψε τήν καταδίκη Του μέ καλό σκεπτικό προέκυψαν οι αιρέσεις στήν Εκκλησία μας μέ καλό σκεπτικό θεσπίσθηκε «Ιερή Εξέταση» μέ καλό σκεπτικό πρόεκυψαν στήν Εκκλησία μας οι «οικουμενισμός» καί «αντι-οικουμενισμός» μέ καλό σκεπτικό διαπράχθηκαν τά πιό φρικαλέα εγκλήματα στήν ανθρωπότητα, εξ ού καί τό ρηθέν «ο δρόμος πρός τήν κόλαση είναι στρωμμένος μέ καλές προθέσεις».

Αυτή είναι πρώτη παγίδα, πού μπορεί νά παγιδεύσει τόν οποιοδήποτε άνθρωπο, καί νά τόν οδηγήσει (μέ καλό σκεπτικό!) στήν απώλεια…! Υπάρχει καί μιά άλλη, πού μπορεί καί αυτή νά τόν παγιδεύσει, καί νά τόν οδηγήσει (μέ καλό σκεπτικό!) στήν απώλεια…!