ΑΝΑΣΤΑΣΗ 

π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
συναντούμε στην καθημερινή μας ζωή, όπου και ζούμε πολλές νεκραναστάσεις όλοι μας. Πολεμάς ένα πάθος, με τη χάρη Του το απενεργοποιείς ή μάλλον το μεταμορφώνεις. Ζεις. Υποχωρείς; Νεκρώνεσαι. Ξαναφωνάζεις βοήθεια! Ανίστασαι! Σε πολλά επίπεδα νεκρανασταίνεσαι. Βλέπουμε νεκραναστάσεις στις εξομολογήσεις όπου υπάρχει μετάνοια. Πρώην νεκροί που ξαναζούν: καινούργιοι, χαρούμενοι, αισιόδοξοι. Άλλοι δίχως μετάνοια κυκλοφορούμε ως άταφα πτώματα. Με μια κουβέντα ανασταίνουμε τον διπλανό μας και με μια κουβέντα μπορεί να τον δηλητηριάσουμε. Κοινωνάμε και σιγουρευόμαστε για τη θεραπεία παρακαλώντας τον Μέγα Ιατρό.
Όλα αυτά μέσα στο αναστημένο Σώμα Του καθημερινώς…
Μέχρι τέλους!
Χριστός Ανέστη φίλοι και αδελφοί! Για πάντα.

https://anastasiosk.blogspot.com

Καταδικασμένοι σε αθανασία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ένα από τα θεολογικότερα κείμενα για την Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) το 1936*. Γράφει:

«Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις Θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεως Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους εις αθανασία….Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητό, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του, κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους…Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».

Ο Άγιος Ιουστίνος σημειώνει πως η αμαρτία βαθμιαίως σμικρύνει την ψυχή του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατο, την μεταβάλλει από αθάνατη εις θνητή, από άφθαρτη και απέραντη εις φθαρτή και πεπερασμένη. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι θνητός. Και προσθέτει: «Εις τον ανθρώπινο κόσμο μας ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο βάσανο και η πιο φρικιαστική απανθρωπία.Η απελευθέρωσις από αυτό το βάσανο και από αυτή την απανθρωπία είναι ακριβώς η σωτηρία. Αυτή τη σωτηρία δώρισε εις το ανθρώπινο γένος μόνο ο Νικητής του θανάτου – ο Αναστάς Θεάνθρωπος…Εις τέσσερις μόνο λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσερα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! – Αληθώς Ανέστη!».

Τον ίδιο χρόνο (1936) που ο Άγιος Ιουστίνος έγραψε το αναφερθέν πόνημά του ο ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης στο φιλοσοφικό του δοκίμιο «Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης» έγραψε πως «ο χρόνος της ζωής ενός ανθρώπου είναι η αιωνιότητα, αλλά μονάχα σαν αγκαλιαστεί από τον Ιησού Χριστό…Τα σύνορα του Ανθρώπου είναι η αιωνιότητα» Και προσθέτει: «Για να υφίσταται η αιωνιότητα…είναι αναγκαία η πίστη σα στοιχείο ψυχολογικό, αλλά και εννοιολογικό συνάμα…Αν κανείς δεν προχωρήσει πέρα, μα τουναντίον πιστέψει μονάχα στην παρούσα ζωή τελικά δεν θα πιστέψει σε τίποτε, ή, όπως λ.χ. συνέβηκε στον Φρόϊντ, θα πιστέψει στη libido και ουσιαστικά στον θάνατο».

Στο επόμενο φιλοσοφικό δοκίμιό του «Η παρουσία του ανθρώπου», γραμμένο από τον Οκτώβριο του 1937 έως τον Φεβρουάριο του 1938, ο Γιώργος Σαραντάρης τονίζει ότι το παράδειγμα του Θεανθρώπου Χριστού είναι όχι μόνο για τους χριστιανούς όλων των εποχών, αλλά για όλα τα άτομα της γης και όλων των μελλούμενων εποχών, γιατί κάθε άνθρωπος όταν δώσει λόγο στη γέννησή του δεν μπορεί να αποφύγει το όραμα, το νόημα και την αλήθεια Του. Και διερωτάται: «Αλλά πώς, εμείς τα τωρινά άτομα, εμείς που έχουμε στις φλέβες μας το δηλητήριο του ηδονισμού των πρόσφατων αιώνων της ευρωπαϊκής ιστορίας και που κατά συνέπεια μας αποκλείεται η οδός της αγάπης…πώς οι τέτοιοι εμείς θα επιτύχουμε ο Θεάνθρωπος να διαμορφώσει ολάκερο το βίο μας, να βρίσκεται παρών σε όλες τις πράξεις μας, να γίνει έμμονη ενεργητική πίστη;». Και απαντά ότι για να πετύχουμε να ζήσουμε κατά Χριστό χρειάζεται θαρραλέα να αντικρύσουμε τον ηδονισμό μας και να απομακρυνθούμε από αυτόν, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του θανάτου και να ζήσουμε από αυτή τη ζωή την αιωνιότητα.

Αν δούμε την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, από την ώρα που γεννιέται έως τη θανή του, διαπιστώνουμε ότι, όπως σε κάθε εποχή, έτσι και τώρα κατευθύνεται από τις συνθήκες. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτών των συνθηκών είναι στις μεγαλουπόλεις το πώς ζουν και το πώς κινούνται οι εργαζόμενοι προς και από τις εργασίες τους στους διαδρόμους του μετρό και στους δρόμους. Βλέπει κανείς στις δύο κατευθύνσεις  εκατομμύρια ανθρώπων να κινούνται με το ίδιο ταχύ βήμα, που θυμίζει βηματισμό στρατευμάτων. Το πρόγραμμα ζωής συγκεκριμένο, που δεν ευνοεί  τις σχέσεις των γονέων μεταξύ τους και  με τα παιδιά τους. Το διάβασμα ελαχιστοποιείται. Η προσέλευση σε πολιτισμικές εκδηλώσεις μειώνεται. Ο ηδονισμός και ο ατομισμός μαζί με τις συνθήκες διαβίωσης οδηγούν σε μείωση των γεννήσεων, σε απαξίωση του θεσμού της οικογένειας και σε αδιαφορία προς τον σκοπό της ζωής. Οδηγούν επίσης σε παράλογες έως και ανθρωποκτόνες διαθέσεις για την αρχή και το τέλος της ανθρώπινης ζωής.

Σε αυτές τις συνθήκες ζωής, όπως γράφει ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), για την ανθρώπινη ύπαρξη ο Αναστάς Θεάνθρωπος παραμένει τα πάντα εν πάσι: Ό, τι το Ωραίο, το Καλό, το Αληθές, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Γι’ αυτό και πάλιν και πολλάκις και αναρίθμητες φορές: Χριστός Ανέστη!- 

*Το κείμενο είναι μεταφρασμένο από τον αείμνηστο Μητροπολίτη πρ. Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) στα ελληνικά και δημοσιεύεται στο βιβλίο «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» του Εκδ. Οίκου «Αστήρ», Εκδ. 1969, σελ. 40-49. 

Το ένατο μυστήριο

Μετά ταῦτα ὁ Ἱερεύς ἱστάμενος πρό τῆς Ὡραίας Πύλης καί βλέπων πρός δυσμάς, κρατῶν τρίκηρον ἀνημμένον ἐκ τῆς ἀκοιμήτου κανδήλας, προσκαλεῖ τούς πιστούς ἵνα ἀνάψωσι τάς λαμπάδας αὐτῶν, ψάλλων εἰς ἦχον πλ. α΄ τό: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν». Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνεται πολλάκις ὑπό τῶν χορῶ. (Τ.Μ.Ε. Τυπ. Πεντηκοσταρίου § 1, 2)

Από μικρό παιδί θυμάμαι τους ευλαβείς κληρικούς της Αγίας Παρασκευής (Άνω πόλεως Πατρών) μακαριστούς: Αρχιμ. Ιάκωβο Λιαρομμάτη, και τους πρεσβυτέρους π. Βασίλειο Κωστόπουλο, π. Αδριανό Παπαδημητρακόπουλο, π. Παρασκευά Χρυσανθακόπουλο, π. Παύλο Χριστοδουλή καθώς και τον πολυσέβαστο πρώην εφημέριο στο χωρίο του πατέρα μου π. Παναγιώτη Λουμπαρδέα, τέτοιο βράδυ της Αναστάσεως, αφού σβήνανε τον φωτά στον ναό…  κατευθύνονταν προς την ‘ακοίμητη κανδήλα’ και με τα τίμια ιερατικά τους χέρια ανάβαν το κερί τους, και με το Χάρισμα της Ιερωσύνης τους, το φως ήταν «Άγιο Φως» για να το δώσουν στους πιστούς.

Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα, οι ιερείς μας λες και δεν έχουν το χάρισμα που έλαβαν κατά την χειροτονία τους από τον Επίσκοπο, περιμένουν έτοιμο φως από τα Ιεροσόλυμα. Ο ιερεύς όπως μας λέει το ‘Τυπικό’ ευλογεί το Φως στην ακοίμητη κανδήλα που υπάρχει μέσα στο Ιερό και από εκεί λαμβάνει το Άγιο Φως και το μεταδίδει στους πιστούς. Το Φως όμως που ευλογεί ο Επίσκοπος ή ο Ιερέας το βράδυ της Αναστάσεως δεν υστερεί σε κάτι από το Φως που προέρχεται από τα Ιεροσόλυμα. Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος είναι η ίδια. Σε λίγα χρόνια, θα μας φέρνουν και Αγιασμό από τον Ιορδάνη για τις Βαπτίσεις.

Θυμάμαι σε κάποιο ναό που έκανα Ανάσταση προ πανδημίας, ο ιερέας με πλήρη στολή, είχε βγει έξω να περιμένει με αγωνία κάποιον λαϊκό. Όταν έφτασε κατεβαίνει από το αυτοκίνητο με το φαναράκι του στο οποίο είχε Άγιον Φως. Άρχισαν κτυπούν οι καμπάνες, να κάνει υποδοχή υπουργική στον κύριο αυτό, και να εισέρχεται μεγαλοπρεπώς στον ναό λες και κρατούσε λάφυρο κάνοντας στο κέντρο του ναού μια αλλόκοτη δέηση. Μετά μπήκε στο άγιο Βήμα. Αν ο παπάς ήταν αμόρφωτος δεν θα μου έκανε εντύπωση, γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αλλά ήταν θεολόγος.

Γίναν μάχες για την ώρα της Ανάστασης προ δυο ετών. Δεν είδα να υπήρξε διαμαρτυρία όταν παλαιότερα, η ακολουθία της Ανάστασης, ξεκίνησε σε χωρίο της Αιτωλοακαρνανίας το πρωί 2,30, που έφτασε το ταλαιπωρημένο άγιο φως, αφού ξεχάσαν να σταματήσουνε να τους το δώσουν σε κάποια διασταύρωση και έτρεχαν οι κακόμοιροι να το βρουν για να κάνουν Ανάσταση, γιατί χωρίς αυτό το φως νόμιζαν ιερέας και κόσμος ότι δεν μπορούσε να γίνει.

Όλοι μας πρέπει να ακούσουμε με προσοχή τα σοφά λόγια του Αγίου Γρηγορίου:
«Άλλωστε και πριν από την επίσκεψη μου στην περιοχή της Γέννησης και μετά από αυτήν εγώ ομολόγησα ότι ο Χριστός, πού φανερώθηκε ως άνθρωπος, είναι Θεός αληθινός, χωρίς ή πίστη μου να είναι ελαττωμένη (προτού να επισκεφθώ τα Ιεροσόλυμα), ούτε να αυξηθεί μετά την επίσκεψή μου. Και την ενανθρώπηση από την Παρθένο γνώριζα πριν από την επίσκεψή μου στη Βηθλεέμ, και την Ανάσταση εκ των νεκρών πίστευα πριν αντικρύσω τον Τάφο, και την Ανάληψη στους ουρανούς παραδεχόμουν ως αληθινή, χωρίς να έχω επισκεφθεί το Όρος των Ελαιών. Από το ταξίδι εκείνο ωφελήθηκα τόσο μόνο, όσο για να διαπιστώσω ότι τα δικά μας (των χριστιανών), σε σύγκριση με τα έξω από την περιοχή μας (των μη χριστιανών), είναι πολύ πιο άγια από εκείνα.
Συνεπώς «όσοι σεβόσαστε τον Κύριο, να τον δοξολογείτε σ’ όποιο μέρος κι αν κατοικείτε» (Ψαλ. 21,24). Γιατί η προσέγγιση του Θεού δεν γίνεται με την τοπική μετακίνηση, αλλά όπου κι αν βρίσκεσαι, θα σε επισκεφθεί ο Θεός, αρκεί να βρει το κατάλυμα της ψυχής σου τέτοιο, ώστε «να κατοικήσει μέσα σου ο Κύριος και να περιπατήσει μέσα σου» (Εξοδ. 20,24).»

Ένας ιερομόναχος μου έλεγε: «το όγδοο μυστήριο είναι η βασιλόπιτα και το ένατο το άγιο φως από τα ροσόλυμα».

Καλή Ανάσταση

Α.Κ.Κ.

https://anastasiosk.blogspot.com

Οι CEO χριστιανοί. Δηλαδή οι Christmas and Easter only (Χριστούγεννα και Πάσχα μόνο).

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η περίοδος κατά την οποία εμφανίζονται στους ναούς οι CEO χριστιανοί. Δηλαδή οι Christmas and Easter only (Χριστούγεννα και Πάσχα μόνο).

Χριστιανοί οι οποίοι έχουν μία χαλαρή σχέση με την ζωή της Εκκλησίας.

Την Μεγάλη Εβδομάδα θα εμφανισθούν για να συμμετάσχουν σε διάσημα δρώμενα των ακολουθιών.

Πρώτο σε χρονολογική κατάταξη είναι το Τροπάριο της Κασσιανής το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης. Κίνητρο η ρομαντική ιστορία της Κασσιανής με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο καθώς και η υπόθεση πως η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή γυναίκα. Πιασάρικα θέματα και κάνουν νούμερα…

Δεύτερο το Ευχέλαιο. Να μας πάει καλά η χρονιά και να μην παιδευτούμε με τις αρρώστειες… Μία παγανιστική και ωφελιμιστική προσέγγιση…

Τρίτο είναι η λιτανεία του Εσταυρωμένου την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Συγκινητικό δρώμενο και τεράστιες ουρές CEO χριστιανών για να προσκυνήσουν τον Σταυρό. Μετά την προσκύνηση φεύγουν χωρίς να αναρωτηθούν τι ακριβώς συμβαίνει και τελείται εκείνη την ώρα στον ναό… Άντε να τους πεις ότι παλαιότερα δεν υπήρχε εσταυρωμένος αλλά μία απλή εικόνα της σταυρώσεως…

Τέταρτο είναι η λιτανεία του Επιταφίου. Αξέχαστο το σχεδόν κινηματογραφικό δρώμενο της πορείας πίσω από τον Επιτάφιο μέσα στους δρόμους και τα σοκκάκια. Κεριά στα χέρια, λιβανιστήρια στα μπαλκόνια, συναισθηματική φόρτιση… Και βέβαια πανικός και άλλες ουρές μέχρι οι CEO να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο και μερικοί που κρατούν τις «παραδόσεις» να περάσουν από κάτω… Α, και να αρπάξουν και κανένα λουλούδι… Αδιάφορο και πάλι το τι συμβαίνει στην ακολουθία πριν και μετά την λιτανεία… Άντε πάλι να τους πληροφορήσεις ότι σε παλαιότερη εποχή ούτε επιτάφιος υπήρχε ούτε εγκώμια… τι λες τώρα… άπαγε της βλασφημίας…

Πέμπτο και κορυφαίο είναι το Χριστός Ανέστη το Μεγάλο Σάββατο την νύκτα. Χιλιάδες CEO θα μαζευτούν εντός και κυρίως εκτός ναού για να ακούσουν το Χριστός Ανέστη, τις καμπάνες, τα πυροτεχνήματα, να ανάψουν τις λαμπάδες, να ανταλλάξουν ασπασμό, και μετά να σπεύσουν στα σπίτια για να απολαύσουν ό,τι εκλεκτό έχουν ετοιμάσει… Άγνωστο ότι πριν και μετά το Χριστός Ανέστη υπάρχει ακολουθία… Και όχι, μην τολμήσετε να τους πείτε ότι το Χριστός Ανέστη είναι ουσιαστικά η έναρξη της αναστάσιμης ακολουθίας… επικίνδυνο… κρατάνε λαμπάδα αναμμένη…

Έκτο και τελευταίο άφησα την συνωμοτική θεία Κοινωνία την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο τα χαράματα… πέντε η ώρα το πρωΐ φθάνουν στους ναούς κάτι αγουροξυπνημένοι με την τσίμπλα στο μάτι και απαιτούν να κοινωνήσουν… για το καλό σου λένε… δεν τους φθάνει φαίνεται το ματάκι… το ξόρκι θέλει και μεταλαβιά… Και αν τολμήσεις να τους εξηγήσεις ότι αυτό που ζητούν είναι προβληματικό θα ακούσεις δικαιολογίες του τύπου «πρόκειται να ταξιδέψω», «εργάζομαι σήμερα και δεν μπορώ να έρθω στην λειτουργία», «έτσι είναι το έθιμο», ή και πιό επιθετικές συμπεριφορές όπως ενός που μία Αγία Πέμπτη μου είπε πως είμαι δαιμονισμένος και για αυτό λέω αυτά περί θείας Κοινωνίας… Να σας προειδοποιήσω: μην τολμήσετε να τους προτείνετε να έρθουν στην Αναστάσιμη Λειτουργία και να κοινωνήσουν… τι είναι αυτά τώρα;… άκου να δεις θράσος ο παπάς…

Διορθώνεται αυτή κατάσταση; Από την πείρα μου σας λέω όχι… δεν έχουν διάθεση για κατήχηση… ό,τι και να τους πείτε, ό,τι και να κάνετε αυτοί θα συνεχίσουν να θεωρούν την εκκλησία ψιλικατζίδικο και χώρο όπου μπορούν να βρουν ξόρκια για να ξορκίσουν το κακό και την γρουσουζιά… παγανιστική ευσέβεια… ένα είδος ευσέβειας που την βλέπω καθημερινά και στους λαούς της Άπω Ανατολής…

Οι κληρικοί όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Αυτές τις ημέρες να αποφεύγουμε τους θεατρινισμούς και τους φθηνούς λαϊκισμούς. Να μην συναινούμε στις παγανιστικές αιτήσεις και διαθέσεις. Και βέβαια ας το διασκεδάσουμε και λίγο… όπως έκαμα όταν έβλεπα μερικούς CEO να ψάχνουν με αγωνία μέσα στο ναό από που θα βγει ο παπάς για να τους κοινωνήσει… και ένα μυστικό: δώστε χαρτζηλίκι στην παλιοπαρέα της ενορίας ώστε την νύχτα της αναστάσεως το αυτοκίνητο του παπά να γλυτώσει από τα βαρελότα… σωτήριο…

https://anastasiosk.blogspot.com

Μέτρα για τη σχολική βία: Κύριοι της κυβέρνησης, η νεολαία «ξερνάει» το δηλητήριο που την ποτίζετε

Με μέτρα καταστολής και όχι ουσίας, η κυβέρνηση δήθεν «καταπολεμά» την ενδοσχολική βία – Διέλυσαν τους κοινωνικούς δεσμούς και τώρα «ψάχνουν» τι φταίει

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυμήθηκε μετά από 5 χρόνια καταστροφής της νεολαίας, ότι πρέπει να ασχοληθεί με τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας. Προκειμένου να ανακοινώσει τα μέτρα που αποφασίστηκαν, έστησε μια κωμικοτραγική φιέστα στο 3ο Γυμνάσιο Πολίχνης, με καθαρά προεκλογικό περιτύλιγμα και καθόλου ουσία.

Ήταν μια επικοινωνιακή φανφάρα χωρίς αρχή και μέση, αλλά μόνο με τέλος. Το «τέλος» που έχει συνηθίσει να δίνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα, το οποίο είναι η καταστολή και η επιτήρηση. Ό,τι περπατάει το φορολογούμε, το παρακολουθούμε, το φιμώνουμε, το τιμωρούμε και στην τελική το δέρνουμε κιόλας αν χρειαστεί.

Το σχέδιο αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας, στην ουσία αφορά κάποια ξαναζεσταμένα μέτρα που είχαν καταργηθεί ή εφαρμόζονταν πλημμελώς. Επέστρεψε ξανά η πενταήμερη αποβολή, μπήκε ένα επιπλέον φρένο στις αδικαιολόγητες απουσίες και ο Πιερρακάκης έκανε το μοναδικό πράγμα που ξέρει, δηλαδή να ψηφιοποιεί τα πάντα, οπότε και ανακοίνωσε την ψηφιοποίηση του απουσιολογίου και τη δημιουργία μιας ψηφιακής πλατφόρμας για καταγγελίες περιστατικών βίας. Επιπλέον μίλησαν για αυστηροποίηση της απαγόρευσης των κινητών, κάτι που έτσι και αλλιώς ίσχυε ως νόμος, αλλά δεν γινόταν στην πράξη.

Πριν μερικά χρόνια, όποιος μιλούσε στην Ελλάδα για έμπρακτη απαγόρευση κινητού στις τάξεις, χαρακτηριζόταν οπισθοδρομικός. Στα περισσότερα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονταν να κάνουν τα στραβά μάτια, με αποτέλεσμα οι μαθητές να «σερφάρουν» ακόμα και μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι χώρες με εξελιγμένα συστήματα παιδείας, απαγορεύουν σταδιακά τα smartphones στα σχολεία και η κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε χαμπάρι μετά από 5 χρόνια ότι τα κινητά έχουν γίνει τα βασικά εργαλεία βίας στα σχολεία. Και αυτό διότι μεταφέρουν στην αληθινή ζωή την αρένα που στήνεται στα social media και δίνουν κίνητρο σε άγρια ένστικτα να απαθανατιστούν σε βίντεο ως «κατορθώματα». Επιπλέον αποσπούν την προσοχή του μαθητή και υποβαθμίζουν τον ρόλο του σχολείου.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα μέτρα κινούνται σε σωστή κατεύθυνση, αν δεν αφορούσαν μόνο τα συμπτώματα της αρρώστιας και καθόλου τη γενεσιουργό αιτία. Πότε έφεραν αποτέλεσμα από μόνες τους οι μέρες αποβολής, για να φέρουν τώρα; Δηλαδή αν είναι 2 μέρες η αποβολή, ο «νταής» δεν νοιάζεται και αν είναι 3 παραπάνω θα νοιαστεί; Και τι παραπάνω θα προσφέρει η πλατφόρμα καταγγελιών, αφού έτσι κι αλλιώς οι γονείς καταγγέλλουν προφορικά τα περιστατικά βίας;

Να πάμε σε πιο ουσιαστικά θέματα;

Πρώτα απ’ όλα ξεκινούμε με το τραγικό παράδειγμα του ηγέτη. Τι προσλαμβάνουσες εικόνες έχουν τα παιδιά από τον κ. Μητσοτάκη; Ο πρωθυπουργός πήγε στο γυμνάσιο με καμιά 35αριά αυτοκίνητα αστυνομική συνοδεία (ούτε Εμίρης του Κατάρ δεν κουβαλάει τέτοιο «στρατό»), για να πει στους μαθητές ότι όταν ήταν μικρός βίωσε και εκείνος bullying επειδή του είχαν… ρίξει την τσάντα απ’ το παράθυρο. Δηλαδή ο μέσος μαθητής που συχνά πυκνά βρίσκεται απροστάτευτος στο έλεος συμμοριών, βλέπει έναν πρωθυπουργό να περιστοιχίζεται από ένα κινούμενο καραβάνι φρουρών, μέσα σε πανάκριβα θωρακισμένα οχήματα. Πως θα πείσεις τον νέο ότι θέλεις να τον προστατέψεις, όταν εσύ ο ίδιος είσαι τόσο «αφ’ υψηλού», τόσο φοβικός και τόσο «αποστειρωμένος» απέναντι στην κοινωνία; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δεν θα τον πείσεις.

Όταν ως κράτος έχεις πλημμυρίσει τη νεολαία με το ψυχολογικό παραισθησιογόνο του «δικαιωματισμού», νομοτελειακά θα δημιουργήσεις μια κοινωνική ζούγκλα από αντιμαχόμενα δικαιώματα.

Όταν κάνεις τα πάντα ως κράτος για να σπάσεις τους κοινωνικούς δεσμούς και να διαλύσεις τις συλλογικές αξίες που ενώνουν τους Έλληνες (πατρίδα, πίστη, ιστορία, παραδόσεις, έθιμα), μετατρέποντας τους πολίτες σε ευάλωτες ατομικότητες, είναι επόμενο αυτά τα άτομα να αρχίσουν να συγκρούονται βίαια μεταξύ τους και να δημιουργούν «πυρηνική έκρηξη» στην κοινωνία.

Όταν κυβερνάς τη χώρα επενδύοντας συνεχώς σε δίπολα και διχασμούς, με ποια διεστραμμένη λογική περιμένεις να μονοιάσεις τη νεολαία;

Όταν ως κυβέρνηση έχεις γεμίσει τον πολιτικό βίο σου με σκάνδαλα και συστηματικά προωθείς την ατιμωρησία και τη συγκάλυψη, πώς περιμένεις να μην ακολουθήσει το παράδειγμά σου και ο πιτσιρικάς που τον μαθαίνεις ότι μόνο με τη λαμογιά θα επιβιώσει σε αυτόν τον άδικο κόσμο;

Όταν εγκλωβίζεις την παραδοσιακή οικογένεια σε αδιέξοδα και την αφήνεις να κατρακυλά στον γκρεμό της εγκατάλειψης και όταν στεφανώνεις αφύσικες «οικογένειες» για να σαμποτάρεις κοινωνικούς νόμους χιλιετιών, πώς περιμένεις ότι δεν θα θερίσεις χάος και ανομία;

Δεν μπορείς λοιπόν να κάνεις τον «έκπληκτο» για το χάλι που εσύ δημιούργησες. Και πόσο μάλλον δεν μπορείς να προσποιείσαι τον «αναμορφωτή» της νεολαίας, όταν εσύ ο ίδιος υποδαυλίζεις συστηματικά τη βία. Σερβίροντας 5-6 μέτρα καταστολής και επιτήρησης δεν καταφέρνεις απολύτως τίποτα, πέρα από το να νομίζεις ότι κοροϊδεύεις τον κόσμο.

Η κακή ανατροφή, η κάκιστη ποιότητα παιδείας, η φτώχεια, οι ταξικές ανισότητες, η υπονόμευση του θεσμού της οικογένειας, η απεμπόληση των παραδοσιακών αξιών από το κράτος, η υποτίμηση της ηθικής, τα χυδαία πρότυπα του «Lifestyle», όλα αυτά είναι ριζικές αιτίες για τα μάστιγα της νεανικής βίας. Με αυτά όμως δεν ασχολείται καθόλου η κυβέρνηση, γιατί είναι βασικά γρανάζια του συστήματος που τη συντηρεί στην εξουσία.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είπε ότι σκοπεύει να εξασφαλίσει έναν ψυχολόγο για κάθε σχολείο. Το γράψαμε σε κάποιο προηγούμενο άρθρο και το ξαναγράφουμε: Και 5.000 ψυχολόγους να ρίξεις πάνω στα παιδιά, εφόσον τους καταστρέφεις την παιδική ηλικία, συντρίμμια θα μαζεύεις. Εφόσον τα πονηρεύεις πρόωρα και τα σπρώχνεις προς το νοσηρό κόσμο των «μεγάλων», παιδική νοσηρότητα θα αποκομίσεις.

Κύριε Πιερρακάκη, το πεινασμένο πνεύμα δεν χορταίνει με μαθήματα ψυχολογίας. Τα παιδιά διψάνε για πίστη, για ελπίδα, για φυσικά πρότυπα, για σταθερές αξίες, για προοπτική σε τούτη τη ζωή αλλά και στην άλλη. Αν δεν εξασφαλίσεις αυτά στο παιδί, μια ζωή θα τρεκλίζει από το ένα αδιέξοδο στο άλλο.

Είμαστε απόλυτοι γιατί η αλήθεια είναι απόλυτη. Σταματήστε τον εμπαιγμό και επιτέλους στρίψτε το τιμόνι της νεολαίας μακριά από τον γκρεμό. Η κοινωνία ξερνάει το δηλητήριο που την ποτίζετε. Μην μας κάνετε λοιπόν τους «γιατρούς» της βίας.

sportime.gr10 Απρ 2024