Η αληθινή νηστεία

Ν η σ τ ε ύ ε ι ς; Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου…
Ε ά ν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις.
Ε ά ν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του.
Ε ά ν δεις μια όμορφη γυναίκα, να μην την κοιτάξεις.
Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα… αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία.
Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα.
Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
Δεν τρως κρέας;
Τα μάτια σου, ας μη φάνε την ακολασία.
Η ακοή σου, ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολές.
Το στόμα, ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες.
Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας;

ΠΕΡΙ ΚΗΔΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΧΕΙΡΩΝ (με ελαφρά μετάφραση δύσκολα κατανοητών -στους απλούς- όρων… )

Πρός  τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ή Διαρκής Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, κατά τήν Συνεδρίαν Αυτής τής 6ης Μαρτίου έ.έ., γνωρίζει ύμίν τά ακόλουθα:

Ή αυτοκτονία τυγχάνει έκ τών μεγίστων τών αμαρτημάτων, αντίθετον πρός τό φυσικόν καί ηθικόν καθήκον τής διατηρήσεως τής ύπό τού Θεού δωρηθείσης ζωής.

Ό αύτοκτονών άσεβεί πρός τόν Δοτήρα τής ζωής Θεόν. Δώρον τού Δημιουργού ή ζωή τού ανθρώπου, ως λέγει ό ιερός Χρυσόστομος:, «ό Θεός έπί τούτω είς τόν κόσμον έξ άγάπης ήγαγε τόν άνθρωπον καί ψυχήν αυτώ ένέπνευσεν άθάνατον, ίνα όσίως πολιτευσάμενος καί τής αιωνίου τύχη ζωής και βασιλείας».
Κύριος τής ζωής είναι μόνον ό Θεός (Σοφ. Σειράχ 23,1.4.2. Μακκαβ. 14,46), ό οποίος καί μόνον δύναται νά αφαιρέση αυτήν όταν θελήση.