Δεν υπάρχει στον κόσμο πιο γλυκύτερο όνομα απ’ αυτό της Παναγίας. Σε κάθε τι που θα μας συμβεί, σε κίνδυνο, σε δοκιμασία, σε κάθε πειρασμό, «Παναγιά μου!» θα φωνάξουμε. Μα και να σκοντάψουμε πάλι τ’ όνομα της Παναγιάς θα φέρουμε στα χείλη μας. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο ότι ο ευσεβής λαός μας τιμά και επικαλείται την Μητέρα του Κυρίου μας (πρβλ. Λουκ.1:43) με πολλά ονόματα. Επτά διαδοχικά και θεολογικότατα ονόματα ακούμε μόνο, στη συνήθη λειτουργική αίτηση που είναι και η κατακλείδα όλων των αιτημάτων μας προς τον Θεό: «Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας….».
Τόσο μεγάλη και εξαιρετική είναι η ευλάβεια των πιστών προς την Θεοτόκο, που οι αιρετικοί (Προτεστάντες, Μάρτυρες του Ιεχωβά κ.ά.), πιστεύουν ότι η τιμή προς την Παναγία έχει επισκιάσει και παραγκωνίσει την τιμή προς Τον Υιό της. Είναι υπερβολικά διογκωμένη –λέγουν- η αξία και σημασία που αποδίδετε οι χριστιανοί στην Παναγία. Πιο συγκεκριμένα, μιας και αναφερθήκαμε στον τίτλο «Παναγία», λέγουν: Πώς είναι δυνατόν η Αγία Γραφή να ονομάζει τον Θεό «άγιο» (Ησ.6:3, Λουκ.11:45, Ιωαν.17:11 κ.α) και ΄σεις να ονομάζεται τη Θεοτόκο Παναγία; (!) Είναι ανώτερη από τον Θεό; Μήπως δεν είναι αυτό μια ένδειξη Μαριολατρείας όπως στους Ρωμαιοκαθολικούς;
Εδώ ασφαλώς ηθελημένα ή αθέλητα γίνεται παρεξήγηση, γιατί την Θεοτόκο την αποκαλούμε «Παναγία», συγκρίνοντάς την όχι με τον Θεό, που κι Αυτός είναι Πανάγιος, αλλά με τους άλλους αγίους της Εκκλησίας μας. Αυτό μαρτυρεί και το Άγιο Πνεύμα δια του στόματος της Παρθένου Μαρίας, όταν είπε εκείνον τον προφητικό λόγο μετά τον Ευαγγελισμό της απ΄ τον Αρχάγγελο Γαβριήλ: «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ.1:48). Κι ασφαλώς η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε κατά γράμμα απ΄όλους τους αγίους και πιστούς της εκκλησίας του Χριστού, πλην των αιρετικών!
Και η Αγία Γραφή συγκρίνοντας ανθρώπινα αξιώματα και χαρίσματα εκφράζεται κατά παρόμοιο τρόπο, όπως εμείς προς την Θεοτόκο. λ.χ. Ο προφήτης Δανιήλ χρησιμοποιεί για τον ειδωλολάτρη βασιλέα Ναβουχοδονόσορ τον τιμητικό τίτλο: «βασιλεὺς βασιλέων» (Δαν.2:37), δηλ. υπέρτατε βασιλέα! Ο Ιησούς αναγνωρίζει τον Αγίο Ιωάννη τον βαπτιστή ως «μείζωνα» ¹ μεταξύ όλων των προφητών. (Ματθ.11:11, Λουκ.7:28). Ο απόστολος Λουκάς, προσφωνεί τον άρχοντα Θεόφιλο «κράτιστον» (Λουκ.1:3), που είναι υπερθετικός βαθμός του «αγαθός» και σημαίνει υπεράγαθος. Ομοίως ο απόστολος Παύλος προσφωνεί τον ανθύπατο Ρωμαίο διοικητή Φήλικα, αλλά και τον διάδοχό του Φήστο, πάλι «κράτιστον» (βλ. Πραξ.24:3 & 26:25). Ο αρχάγγελος Γαβριήλ ονομάζει την Θεοτόκο «κεχαριτωμένη» (Λουκ.1:28), δηλ. γυναίκα πλήρης χαρίτων και χαρισμάτων. Ομοίως και η αγία Ελισάβετ εν Πνεύματι Αγίω την προσφωνεί «εὐλογημένη ἐν γυναιξὶ» (Λουκ.1:42) δηλ. ξεχωριστά τιμημένη και διακεκριμένη μεταξύ των γυναικών!
Καλά λέγουν πάλι, πως είναι δυνατόν ο Θεός να΄ναι άγιος, αγαθός κλπ. Και οι άνθρωποι, πανάγιοι, παναγιότατοι (εννοούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη), οσιότατοι, αιδεσιμότατοι κλπ; Συνέχεια
Ιερός Ναός Αγίου Βασιλείου Πάτρας 