Είναι εκκλησία οι αιρετικοί; (Β΄) Αντίλογος στα σχόλια

«Πώς τα πας με τη σκοποβολή; Πετυχαίνεις το στόχο;». Ρώτησε ένας αξιωματικός κάποιον ελαφρόμυαλο στρατιώτη. «Πολύ καλά! Τη σκανδάλη την πατάω μια χαρά…!».

Η φιλόξενη «Ρομφαία» ανήρτησε Τρίτη (13-4-16) το άρθρο μου με τίτλο: «Είναι Εκκλησία οι αιρετικοί;».

Πολλοί σκανδαλίσθηκαν, και έστειλαν διαμαρτυρόμενοι τα σχόλιά τους. Όμως, ήταν εκτός θέματος!

Διότι, το θέμα – επιχείρημα, ήταν, «μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο Εκκλησία με τη σχετική έννοια, και για τους αιρετικούς»; Αν ναι, έχει καλώς, αν όχι, τότε, πώς λέμε «άγιο» με τη σχετική έννοια του όρου, και έναν άνθρωπο, παρόλο που «εις Άγιος, ο Θεός»; κ.λ.π.

Οι σχολιαστές λοιπόν δεν απάντησαν σ’ αυτό. Πατούσαν απλά τη σκανδάλη…! (Γιατί άραγε;). Ελπίζω τώρα να μην συμβεί το ίδιο. 

Στη Γραφή η λέξη «Εκκλησία» μεταξύ των άλλων σημαίνει και μια απλή συγκέντρωση, σύναξη λαού. (Σ.Σειράχ . 26:5. Ψαλμ. 25:5. Πραξ. 19:32, 39, 41). Τότε, γιατί μια σύναξη Καθολικών να μην την ονομάζουμε «Εκκλησία»; Άλλωστε, μέχρι σήμερα, πώς ονομάζουμε τους Ρωμαιοκαθολικούς; Οι θεολόγοι στα σχολεία (σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο) δεν τους αποκαλούν Εκκλησία;

Είναι εκκλησία οι αιρετικοί;

Στις μέρες μας, και με αφορμή την Πανορθόδοξο Σύνοδο, γίνεται πολύς λόγος, αν θα πρέπει οι αιρετικοί χριστιανοί να «προσδιορίζονται» ως Εκκλησία ή όχι.

Και πολλοί ορθόδοξοι λένε, εφόσον το «Σύμβολο της Πίστεως» κάνει λόγο για Μία Εκκλησία, και εφόσον η Εκκλησία είναι Μία (η Ορθόδοξος), οι αιρετικοί δεν μπορούν πια να αποτελούν «Εκκλησία», γιατί ακριβώς η Εκκλησία είναι Μία.

Δεν υπάρχει καμία επίσημη εκκλησιαστική διάταξη, που να απαγορεύει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό και οι καθηγητές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας (παλαιότεροι και νέοι), δεν διστάζουν στα συγγράμματά τους να χρησιμοποιήσουν τον όρο «Εκκλησία», όταν αναφέρονται σε ετερόδοξους χριστιανούς. Και κανένας μέχρι τώρα δεν διανοήθηκε να τους καταδικάσει.

Και αν έκαναν λάθος; Και βέβαια η Εκκλησία είναι Μία. Όμως, και «εις Άγιος». Ο Θεός! Παρόλο αυτό, αποκαλούμε «άγιο» και τον άνθρωπο που ευαρέστησε τον Κύριο. Έτσι, όπως λέμε λ.χ. «άγιος ο Παΐσιος», λέμε και «Άγιος ο Θεός! Θεωρείται βλασφημία κατά του Θεού; Αίρεση; Όχι βέβαια. Γιατί, ο άνθρωπος λέγεται «άγιος» με τη σχετική έννοια της αγιότητος, και όχι με την απόλυτη, που ανήκει μόνο στο Χριστό. Και φυσικά αποκαλώντας «άγιο» τον άνθρωπο Παϊσιο, δεν «μειώνεται» ο μόνος Άγιος Ιησούς Χριστός· δεν «χάνει» κάτι από την Αγιότητά Του.

Ο Θεός και το «τυπικό»

Διαβάζοντας την Αγία Γραφή, ιδιαίτερα την Παλαιά Διαθήκη, βλέπουμε πως ο Θεός επέμενε στην τήρηση των «τύπων».

Απαιτούσε λ.χ. να τηρηθούν κατά τη λατρεία οι πιο ασήμαντες λεπτομέρειες.

Όποιος τις καταφρονούσε, τον περίμενε ο θάνατος. Επέμενε λ.χ. να ακούγεται ο ήχος των κωδωνίσκων, των αρχιερατικών αμφίων, όταν ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων, αλλά και όταν έβγαινε. (Τυπολατρεία!). Διαφορετικά τον αρχιερέα τον περίμενε ο θάνατος! (Έξοδ.28:31).

Όταν τα παιδιά του Ααρών, Ναβάδ και Αβιούδ πρόσφεραν στον Κύριο, «πυρ αλλότριον, ο ου προσέταξε Κύριος αυτοίς» (Λευ. 10:1), καταφρόνησαν δηλαδή το παραδεδομένο «τυπικό», και έκαναν αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν πιο καλό, ο Κύριος τους τιμώρησε με θάνατο. «Και εξήλθε πυρ παρά Κυρίω και κατέφαγεν αυτούς και απέθανον έναντι Κυρίου» (Λευ. 10:1-2).