Κραυγή αγωνίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας εν έτει 2022 που έμεινε απροστάτευτη και ορφανή

Βαγγέλη Παπαχρήστου

Μέσα σε χρονικό διάστημα των τριών ετών, 1991-1993, η οργάνωση του Ελληνισμού της Αλβανίας, η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε στην καρδιά του κάθε ελληνικής καταγωγής πολίτη, σε όλη τη χώρα. Αναβαθμίστηκε το όνομά της, την αναγνώρισαν παντού, από τις πρώτες νίκες της τόσο στις κοινοβουλευτικές, άλλο τόσο και στις τοπικές εκλογές, από τον αγώνα, τις διαμαρτυρίες, τις επαφές εντός κι εκτός χώρας κ. ά..

Αυτό δεν άρεσε στους εθνικιστικούς αλβανικούς κύκλους, και στην ίδια την κυβέρνηση και άμεσα και έμμεσα άρχισε ο αγώνας για την φίμωσή της, για τον εξοστρακισμό του εδώ Ελληνισμού, για φοβία και εγκατάλειψη του χώρου.

Η κατάσταση βάραινε πιο πολύ κατά το έτος 1993, όπου διαπιστώθηκαν πάρα πολλά έκτροπα, βιοπραγίες, ληστείες και εκφοβισμοί.  Όλα αυτά θα οδηγούσαν  στην μετέπειτα μεγάλη εκστρατεία στις αρχές του 1994 με τη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» και την δίκη παρωδία των Τιράνων, πράξεις που οδήγησαν στην πρώτη μεγάλη φυγή των Βορειοηπειρωτών και το άδειασμα του χώρου.  

Σχετικό άρθρο της ομογενειακού τύπου παρουσίαζε την κατάσταση στον βορειοηπειρωτικό χώρο  την περίοδο εκείνη, ως εξής:   

«Η προαναφερόμενη περίοδος είναι από τις πιο κρίσιμες όσον αφορά την αναγκαστική εγκατάλειψη των εστιών τους από μέρος των Ελλήνων. Ο αριθμός των οικογενειών που εγκατέλειψαν τις εστίες τους αγγίζει τις 5 χιλιάδες. Η φυγή πλήττει κυρίως τις πόλεις, όπου οι ελληνικές οικογένειες είναι κυρίως οικογένειες διανοουμένων και δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό συμβαίνει διότι με τις απολύσεις από τις θέσεις εργασίας, καταρρέουν οικονομικά αλλά και διότι αισθάνονται περισσότερο την πίεση και την ανασφάλεια. Φεύγουν, όπως αναφέραμε, δημόσιοι υπάλληλοι, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων (17 Έλληνες ζωγράφοι και γλύπτες αριθμούνταν στο Αργυρόκαστρο και απόμειναν μόνο ένας ή δύο) Έφυγαν επίσης το 30 τοις εκατό των δασκάλων, και το 40 – 50 τοις εκατό των άλλων επαγγελμάτων. Έφυγαν ακόμα 25 ιατροί καθώς επίσης το πιο ζωτικό τμήμα κάθε κοινότητας, δηλ.,  άτομα  ηλικίας  20 – 45 χρόνων.  Οι Έλληνες  που απέμειναν είναι κυρίως παιδιά σχολικής ηλικίας και γέροντες».

Τον Νοέμβριο 1993 φτάνει στα Τίρανα ο  Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας  για να επιβεβαιώσει τις  υποσχέσεις των Τιράνων για βελτίωση της κατάστασης.

Η κατάσταση παραβίασης των ανθρωπίνων και εθνικών δικαιωμάτων στην Εθνική Ελληνική Κοινότητα, όμως,  δεν αλλάζει, παρά την επίσκεψή του.

Μια κατάσταση που συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας, με την ανασφάλεια στο χώρο μας, με τις κλοπές και ιδίως με τα πισώπλατα μαχαιρώματα στους ανθρώπους εκείνους που προσπαθούν να προκόψουν και να παραμείνουν εδώ στον τόπο τους, στην γενέτειρά τους.

Με στημένες κατηγορίες οδήγησαν στα κρατητήρια  (τώρα περιορισμό κατ’ οίκον) ζευγάρι Ελλήνων φαρμακοποιών στην πόλη των Αγίων Σαράντα, (μόνον 3-4 είναι ελληνικής καταγωγής)  κατάσχοντάς τους οικιακά αντικείμενα, το αμάξι και το φαρμακείο. Κραυγές αγωνίας της οικογένειας για τις ψευδείς κατηγορίες της αστυνομίας, για την εισβολή στην οικία της χωρίς εισαγγελικό ένταλμα, φωνής αγωνίας για την διεφθαρμένη δικαιοσύνη,  φωνή αγωνίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας που έμεινε απροστάτευτη και ορφανή!!!

Πηγή: https://www.sfeva.gr/CE69CCD4.el.aspx

Advertisement

Διωγμοί: Εκεί που οι Χριστιανοί κηρύττουν το μήνυμα της Ανάστασης, περιμένοντας τη δική τους «ανάσταση»

της Δέσποινας Σωτηρίου

Ο χριστιανισμός σε όλον τον κόσμο εόρτασε το Πάσχα, με το αναστάσιμο μήνυμα να φθάνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σε μια περίοδο έντονων προκλήσεων μετά από δύο χρόνια πανδημίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι Χριστιανοί εκείνοι, που σε πείσμα των διώξεων που υφίστανται και παρά τις απειλές για την ίδια τους τη ζωή, εξακολουθούν να κηρύττουν το νόημα της Αναστάσεως.

Έτσι και αυτό το Πάσχα οι Χριστιανοί – εκατομμύρια που υποφέρουν από κρατικούς και μη φορείς – βιώνουν τρομερές απειλές και διώξεις σε πολλές χώρες.

Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Αλγερίας έκλεισε βίαια 13 εκκλησίες και διέταξε το κλείσιμο άλλων επτά, ενώ δύο δεκαετίες συγκρούσεων, αστάθειας, γενοκτονίας και τρομοκρατίας μείωσαν τη χριστιανική κοινότητα του Ιράκ από 1,4 εκατομμύρια σε λιγότερα από 250.000.

Αυξανόμενο κύμα μισαλλοδοξίας

Η Ινδία έχει ένα αυξανόμενο συνονθύλευμα νόμων που παραβιάζουν τη θρησκευτική ελευθερία ή επιτρέπουν την παραβίασή της, εν μέσω ενός ενισχυόμενου κύματος θρησκευτικής μισαλλοδοξίας που ενισχύεται από τον ινδουιστικό εθνικισμό. Το ένα τρίτο των 28 πολιτειών της Ινδίας διατηρούν νόμους που περιορίζουν τη θρησκευτική μεταστροφή, οι οποίοι χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για να στοχοποιήσουν χριστιανούς και να επιτρέψουν τη βία εναντίον τους.

Στη Μιανμάρ, μια συμβιωτική σχέση έχει αναπτυχθεί σταθερά μεταξύ της κυβερνώσας στρατιωτικής χούντας –της Tatmadaw– και των βουδιστών εθνικιστών. Παράλληλα με την εξαετή γενοκτονική εκστρατεία του κατά της κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής μειονότητας Ροχίνγκια, το Tatmadaw συνεχίζει  τη βία κατά των χριστιανών της χώρας.

Η αποτυχία της κεντρικής κυβέρνησης, η καταστολή της πολιτειακής κυβέρνησης και η βία με θρησκευτικά κίνητρα από μη κρατικούς παράγοντες έχουν μετατρέψει τμήματα της Νιγηρίας –της πιο πυκνοκατοικημένης χώρας της Αφρικής με περίπου 211 εκατομμύρια κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν  100 εκατομμυρίων Χριστιανών–  σε πεδίο δίωξης. 

Τον Οκτώβριο, ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον μιας εκκλησίας στην πολιτεία Καντούνα κατά τη διάρκεια της πρωινής προσευχής, σκοτώνοντας δύο πιστούς. Και οι μουσουλμανικές μαχητικές ομάδες Μπόκο Χαράμ και το Ισλαμικό Κράτος-Επαρχία Δυτικής Αφρικής (ISWAP) συνεχίζουν να απαγάγουν, να βιάζουν και να δολοφονούν χριστιανούς. 

Τα στατιστικά στοιχεία είναι βαθιά ανησυχητικά. Σύμφωνα με την τελευταία World Watch List της Open Doors, πέρυσι περισσότεροι από 360 εκατομμύρια Χριστιανοί ζούσαν σε μέρη όπου βίωσαν «υψηλά επίπεδα δίωξης», ενώ 5.898 Χριστιανοί πέθαναν για την πίστη τους. 6.175 κρατήθηκαν, συνελήφθησαν, καταδικάστηκαν ή φυλακίστηκαν. και απήχθησαν 3.829.

Πηγή: http://aktines.blogspot.com

Ινδία 2021: Η χώρα όπου οι χριστιανοί διώκονται ακόμη

Η Ινδική κυβέρνηση υποδαυλίζει τους διωγμούς

Κατεστραμμένες εκκλησίες, άγριοι ξυλοδαρμοί, ακόμη και αστυνομικές δολοφονίες συμβαίνουν διαρκώς, με την κυβέρνηση να αφήνει τους δράστες να λειτουργούν ανενόχλητοι.

Κάνουν επιδρομές σε χωριά, καταστρέφουν χριστιανικές εκκλησίες, καίνε χριστιανικά βιβλία και επιτίθενται σε σχολεία και πιστούς. Δεν πρόκειται για εικόνες από τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού στον πλανήτη, αλλά για την κατάσταση που επικρατεί στη σημερινή Ινδία, όπου ζει μια από τις παλιότερες χριστιανικές κοινότητες της Ασίας, με πληθυσμό που ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια.

Τιμωρούν τα θύματα

Στο χωριό Ιντόρε, ινδουιστές εξτρεμιστές επιτέθηκαν σε χριστιανούς εν μέσω λειτουργίας, χτυπώντας γυναίκες και παιδιά στις 26 Ιανουαρίου. Όπως εξηγεί στους Times της Νέας Υόρκης ο πάστορας Μανίς Νταβίντ, όταν κάλεσαν την αστυνομία, εκείνη όχι μόνο δεν συνέλαβε τους δράστες, αλλά προχώρησε σε συλλήψεις των χριστιανών. Αιτία η τότε νέα νομοθεσία που καταδικάζει τον προσηλυτισμό. Σε συνδυασμό με άλλους 12 νόμους που εφαρμόστηκαν στη χώρα, ο νόμος αυτός έχει εντείνει σημαντικά τη βία εις βάρος των χριστιανών της Ινδίας.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι δράστες έχουν την υποστήριξη της αστυνομίας και μελών του κυβερνώντος κόμματος της χώρας, όπως έχουν αποκαλύψει κυβερνητικά έγγραφα. Η χριστιανική λατρεία έχει μετατραπεί σε απειλή για τους πιστούς, παρά το γεγονός ότι το σύνταγμα υποτίθεται ότι προστατεύει τις θρησκευτικές ελευθερίες.

Αιτία – πάλι – ο εθνικισμός

Για πολλούς ινδουιστές εξτρεμιστές οι επιθέσεις αυτές είναι δικαιολογημένες, ως μέσο αποτροπής του προσηλυτισμού. Κατά τη γνώμη τους, το ενδεχόμενο ορισμένοι Ινδοί, ακόμη κι αν είναι λίγοι σε αριθμό, να απορρίψουν τον Ινδουισμό για τον Χριστιανισμό αποτελεί απειλή για τα όνειά τους να μετατρέψουν την Ινδία σε μια πλήρως ινδουιστική χώρα. Πολλοί χριστιανοί φοβούνται πλέον τόσο, που υποδύονται τους ινδουιστές για να προστατευτούν.

«Απλώς δεν το καταλαβαίνω», λέει στους Times ο Αμπισέκ Νινάμα, ένας χριστιανός αγρότης. «Τι κάνουμε που να δικαιολογεί όλο αυτό το μίσος απέναντί μας;»

Οι ευθύνες του Μόντι

Οι πιέσεις είναι ακόμη πιο έντονες στα βόρεια και κεντρικά της χώρας, όπου το κυβερνών κόμμα του Ναρέντρα Μόντι κατέχει τις μεγαλύτερες πλειοψηφίες, και όπου ομάδες ευαγγελιστών χριστιανών γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς μεταξύ των ινδουιστών που ανήκουν σε κατώτερες κάστες.

Οι πάστορες πραγματοποιούν τις τελετές κρυφά, στη μέση της νύχτας. Κρυφά γίνονται και οι βαπτίσεις. Μοιράζουν τις βίβλους σε ηχητική μορφή, σε συσκευές που μοιάζουν με μικρά ραδιόφωνα, προκειμένου οι αναλφάβητοι αγρότες να μπορούν να ακούσουν τις γραφές την ώρα που εργάζονται στα χωράφια τους.

Ένα ακανθώδες ζήτημα

Από την ανεξαρτησία της, το 1947, η Ινδία αποτελεί το μεγαλύτερο πείραμα δημοκρατίας, αναφέρουν οι Times. Από καιρού εις καιρόν η ενδοκοινοτική βία, συχνά μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών, έχει απειλήσει τη δέσμευση της χώρας στον θρησκευτικό πλουραλισμό, όμως συνήθως οι αρχές προσπαθούν – αν και πολλές φορές με σημαντική καθυστέρηση – να την περιορίσουν.

Το ζήτημα της μεταστροφής στον Χριστιανισμό είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο για τη χώρα, σε βαθμό ώστε να παρασύρει ακόμη και τον Τζαγουαχαρλάλ Νεχρού, τον πρώτο πρωθυπουργό της ανεξάρτητης Ινδίας, που επέμενε στις κοσμικές αξίες της χώρας του με πάθος. Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο Μόντι και το ινδουιστικό εθνικιστικό κόμμα του έχουν παρασύρει τη χώρα προς τα (πολύ) δεξιά, απομακρύνοντάς τη από την πολυπολιτισμική της βάση, που κατά τη γνώμη πολλών Ινδών οικοδομήθηκε από τον Νεχρού.

Οι αυξανόμενες επιθέσεις εις βάρος των χριστιανών, που αποτελούν περίπου το 2% του πληθυσμού της χώρας είναι μέρος αυτής της ευρύτερης μετάβασης, στο πλαίσιο της οποίας οι μειονότητες κινδυνεύουν όλο και περισσότερο.

Διεθνής καταδίκη

Ο Μόντι είναι αντιμέτωπος με αυξανόμενες διεθνείς πιέσεις για τον περιορισμό των οπαδών του και τη διακοπή των διώξεων εις βάρος μουσουλμάνων και χριστιανών. Η Επιτροπή των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία, ένας κυβερνητικός φορέας, ζήτησε η Ινδία να τοποθετηθεί στην κόκκινη λίστα για «σοβαρές παραβιάσεις των θρησκευτικών ελευθεριών», μια κατηγορία που η κυβέρνηση Μόντι διαψεύδει.

Όμως σε ολόκληρη τη χώρα, οι αντιχριστιανικές δυνάμεις δυναμώνουν ολοένα και περισσότερο μέρα με την ημέρα και λαμβάνουν πολλές διαφορετικές μορφές. Ανάμεσά τους και μια στρατιά από δικηγόρους και διοικητικούς υπαλλήλους που υποβάλλουν μηνύσεις εις βάρος χριστιανικών οργανώσεων. Επιπλέον, οι χριστιανοί που ζουν απομονωμένοι στα χωριά της χώρας, γίνονται θύματα καταστροφικού κοινωνικού αποκλεισμού.

Κοινωνικός αποκλεισμός

Σύμφωνα με πολλαπλές συνεντεύξεις στους Times, οι ινδουιστές εθνικιστές έχουν αποκλείσει χριστιανούς από κοινοτικά πηγάδια, τους έχουν απαγορεύσει να επισκέπτονται τα σπίτια ινδουιστών και έχουν εξοστρακίσει χωρικούς εξαιτίας της πίστης τους στον Ιησού. Στη διάρκεια του 2020 σε μια πόλη δεν επετράπησαν οι συγκεντρώσεις για τους εορτασμούς των Χριστουγέννων.

«Οι χριστιανοί γίνονται θύματα καταπίεσης, διακρίσεων και διώξεων σε αυξανόμενα επίπεδα που είναι πρωτόγνωρα για την Ινδία», σημείωσε στους Times ο Ματίας Περτούλα, διευθυντής της International Christian Concern, μιας από τις σημαντικότερες οργανώσεις κατά τω διώξεων σε χριστιανούς. «Και οι δράστες πάντα αφήνονται ελεύθεροι».

«Οι χριστιανοί παραπλανούν τους ανθρώπους»

Ο Ντιλίπ Τσουχάν στέκεται στο γραφείο του, στην μικρή πόλη Αλιραϊπούρ της κεντρικής Ινδίας, με τα χέρια του σταυρωμένα. Πάνω από το κεφάλι του, την ώρα που μιλά στους Times, κρέμεται η αφίσα ενός πολεμιστή τοπικής φυλής. Ανήκει σε μια από τις στις ομάδες που επιτίθενται στους χριστιανούς.

Ακόμη και η λέξη «χριστιανός», παρατηρεί η αμερικανική εφημερίδα, κάνει την έκφρασή του να ξινίζει.

«Αυτοί οι “πιστοί”», λέει ειρωνικά, «υπόσχονται κάθε είδους πράγματα: μηχανές, τηλεοράσεις, ψυγεία. Εκμεταλλεύονται την άγνοια. Παραπλανούν τους ανθρώπους».

Νόμοι που οπλίζουν τα χέρια των δραστών

Ο Τσουχάν ζει στην πολιτεία Μαντχγια Πραντές, όπου στη διάρκεια του έτους ψηφίστηκε νομοθεσία κατά του προσηλυτισμού, που επιφέρει ποινή φυλάκισης έως και 10 ετών για τους παραβάτες. Το τι συνιστά προσηλυτισμό δεν ορίζεται με ακρίβεια.

Βάσει αυτού του νόμου, ο 35χρονος Τσουχάν και διάφορες ομάδες νεαρών ινδουιστών εθνικιστών έχουν επιτεθεί σε μια σειρά από εκκλησίες. Ορισμένες από τις επιδρομές έγιναν θέμα στα δελτία ειδήσεων. Ο ίδιος ο Τσουχάν εμφανίζεται σε πλάνα να εισβάλλει σε εκκλησία με ένα τουφέκι κρεμασμένο στην πλάτη του.

Δηλώνει ότι είχε μαζί του το όπλο απλώς «για το στυλ», ενώ αστυνομικός που εργάζεται στην περιοχή του είπε ότι δεν πρόκειται να τιμωρηθεί για τις πράξεις του. Αντιθέτως, όπως συνέβη και στο Ιντόρε, αρκετοί πάστορες φυλακίστηκαν με την κατηγορία του προσηλυτισμού. Η τοπική αστυνομία αρνήθηκε να σχολιάσει την υπόθεση στους Times.

Το κόμμα του Μόντι

Ο Τσουχάν εξηγεί ότι η ομάδα του, που συνεννοείται μέσω του WhatsApp, αποτελείται από 5.000 μέλη. Ανήκει σε έναν αστερισμό ινδουιστικών εθνικιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα, στις οποίες περιλαμβάνεται και το ίδιο το BJP, το κόμμα του Ναρέντρα Μόντι.

«Το BJP ενδιαφέρεται πολύ για αυτή την υπόθεση», εξηγεί στους Times ο Γκαουράβ Τιγουάρι, ένας ηγέτης νεολαίας του κόμματος στην πολιτεία.

Οι σύντροφοί του από την γειτονική πολιτεία του Κχατισγκάρχ πρόσφατα πραγματοποίησαν αρκετές αντιχριστιανικές διαδηλώσεις στη διάρκεια των οποίων φώναζαν: «Προσηλυτιστές! Χτυπήστε τους με τα παπούτσια σας!»

Στη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, έκαναν ακριβώς αυτό: μια ομάδα εργατών που ανήκει στο BJP εισέβαλε σε αστυνομικό τμήμα και άρχισε να πετά παπούτσια σε δυο πάστορες και να τους ξυλοκοπεί, μπροστά στα μάτια των αστυνομικών.

Σε αυτή την περίπτωση, στους δράστες επιβλήθηκαν ποινές. Όμως σε άλλες περιπτώσεις αφήνονται να φύγουν ανενόχλητοι.

Επίσημες επιστολές καλούν σε δράσεις κατά των χριστιανών

Πρόσφατα διέρρευσε επιστολή υψηλόβαθμου αξιωματούχου της αστυνομίας του Κχατισγκάρχ προς τους υφιστάμενούς του, στην οποία τους έλεγε να «βρίσκονται διαρκώς σε εγρήγορση για τις δραστηριότητες των χριστιανών ιεραποστόλων». Σε άλλο έγγραφο από την πολιτεία του Ουτάρ Πραντές, διοικητικός υπάλληλος ανακοίνωνε την απαγόρευση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών στις εκκλησίες. Και μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, αξιοσέβαστος ινδουιστής ιερέας ανακοίνωσε δημόσια τη «λύση» για το πρόβλημα του προσηλυτισμού: τον αποκεφαλισμό.

Σε περιοχές που ιστορικά διαθέτουν μεγάλους αριθμούς χριστιανών, όπως η Κεράλα και η Γκόα, οι διώξεις είναι σαφώς λιγότερες, όμως στις επαρχίες η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι.

Η ιστορία του μίσους κατά των χριστιανών

Νόμοι κατά του προσηλυτισμού έχουν υπάρξει και στο παρελθόν στην Ινδία – για παράδειγμα, κατά τη δεκαετία του 1930, όταν οι ιεραπόστολοι επιχειρούσαν να μεταστρέψουν ινδουιστές από κατώτερες κάστες και αυτόχθονες, διδάσκοντάς τους γραφή και ανάγνωση και ενθαρρύνοντάς τους να αμφισβητήσουν το σύστημα των καστών. Η κατάσταση αυτή είχε εξοργίσει τους γαιοκτήμονες και τους μαχαραγιάδες που ηγούνταν του φεουδαλικού συστήματος, το οποίο στηριζόταν στην εκμετάλλευση των κατώτερων καστών.

Την ίδια περίοδο, γεννήθηκε και το όνειρο των εθνικιστών να μετατρέψουν την Ινδία σε αμιγώς ινδουιστική χώρα, πιέζοντας τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους στο περιθώριο. Οι εθνικιστές αυτοί θεωρούνται και ιδεολογικοί πρόγονοι του κόμματος του Μόντι.

Μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας από τους Βρετανούς, χριστιανοί ηγέτες συνέβαλαν στη συμπερίληψη θρησκευτικών ελευθεριών στο σύνταγμα της χώρας, παρά το γεγονός ότι οι ινδουιστές πίεζαν για την ψήφιση νομοθεσιών κατά του προσηλυτισμού. Το 1955 ο Νεχρού, ο πρωθυπουργός-σύμβολο της Ινδίας, τοποθετήθηκε ενάντια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προβλέποντας με οξυδέρκεια ότι κάτι τέτοιο «θα μπορούσε να γίνει η αιτία για σημαντικές παρενοχλήσεις».

Νίκη των εθνικιστών

Όμως οι εθνικιστές συνέχισαν να επιμένουν. Και το 2014, με την εκλογή του Ναρέντρα Μόντι, τα κατάφεραν.

Μέρος της γοητείας που άσκησε ο Μόντι στους ψηφοφόρους του, ήταν οι υποσχέσεις για υγιέστερη οικονομία και ισχυρότερη θέση της Ινδίας στον κόσμο. Όμως πολλοί Ινδοί τον επέλεξαν για τη βαθιά του σχέση με τα εθνικιστικά κινήματα της χώρας.

Πρώτα του θύματα ήταν οι μουσουλμάνοι. Δεκάδες έπεσαν θύματα λιντσαρίσματος από ινδουιστές εξτρεμιστές που υποστήριζαν ότι προστάτευαν αγελάδες, ένα ιερό ζώο του Ινδουισμού.

Στη συνέχεια, άρχισαν να αυξάνονται και οι επιθέσεις εις βάρος χριστιανών – με τους ευαγγελιστές της χώρας να υποστηρίζουν ότι αυτές έχουν διπλασιαστεί από το 2014 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, μέσω νομικών κινήσεων, φιλανθρωπικές χριστιανικές οργανώσεις αποστραγγίστηκαν από τα κεφάλαιά τους.

Κρατική αδιαφορία για τις διώξεις

Πριν από λίγα χρόνια, την επαύριον επιθέσεων εις βάρος καθολικών εκκλησιών στο Νέο Δελχί, χριστιανοί ηγέτες στράφηκαν για βοήθεια στον ίδιο τον Μόντι, ο οποίος όμως τους αγνόησε και τους περιέπαιξε, χωρίς ποτέ να τοποθετηθεί για τις επιθέσεις, σύμφωνα με τους τρεις κληρικούς που συμμετείχαν σε σημαντική συνάντηση στην κατοικία του τον Δεκέμβριο του 2014.

Εκπρόσωπος του Μόντι διέψευσε τους ισχυρισμούς τους στους Times.

Μιλώντας στους Times, ο πατέρας Εμάνουελ δήλωσε: «Όπως ακριβώς χρησιμοποιούν την τρομοκρατία για να επιτεθούν στους μουσουλμάνους, χρησιμοποιούν και τους προσηλυτισμούς εις βάρος των χριστιανών».

Αστυνομικά βασανιστήρια

Ο πάστορας Νταβίντ από το Ιντόρε, περιγράφει ως «τρομακτική» την πρώτη του νύχτα στη φυλακή. Λέει ότι τον ανέκριναν επανειλημμένως και του αρνήθηκαν το φαγητό, το νερό και τη συνδρομή δικηγόρου. Ο ίδιος και οκτώ ακόμη πάστορες πέρασαν δυο μήνες στη φυλακή και τώρα είναι αντιμέτωποι με βαρύτατες κατηγορίες.

Ο Σαντόσι Ντούντχι, αστυνομικός του Ιντόρε, λέει στους Times ότι όλα ξεκίνησαν από την καταγγελία μιας νεαρής γυναίκας, ότι οι γονείς της και χριστιανοί ηγέτες προσπάθησαν να την εξαναγκάσουν να γίνει χριστιανή.

Όμως η ίδια η νεαρή, η Σαλίνι Καουσάλ, αρνείται ότι τα πράγματα συνέβησαν έτσι.

Ψευδείς κατηγορίες

Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτιμούν ότι περισσότεροι από 100 χριστιανοί έχουν συλληφθεί βάση χαλκευμένων κατηγοριών στη διάρκεια του έτους. Το BJP, άλλωστε, χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να ικανοποιήσει τους ινδουιστές ψηφοφόρους που αποτελούν το 80% του πληθυσμού.

Νόμοι κατά του προσηλυτισμού ισχύουν πλέον σε περιοχές όπου συνολικά ζουν πάνω από 700 εκατ. άνθρωποι – δηλαδή ο μισός ινδικός πληθυσμός – με το μέτρο να χρησιμοποιείται σε μικρότερο βαθμό και εις βάρος των μουσουλμάνων. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η νομοθεσία έχει γραφτεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξαιρεί εκείνους που «μεταστρέφονται εκ νέου» στον Ινδουισμό, ενώ είναι γραμμένοι κατά τέτοιο τρόπο ώστε σχεδόν κάθε εκκλησιαστική δραστηριότητα να μπορεί δυνητικά να θεωρηθεί παράνομη.

Ένας πάστορας δήλωσε στους Times ότι συνελήφθη μαζί με έναν συγγενή του, ενώ απλώς έπιναν τσάι. Στο αστυνομικό τμήμα, δέχτηκαν χτυπήματα στα γεννητικά όργανα, ξυλοκοπήθηκαν με καδρόνια και τους τράβηξαν τα μαλλιά ξεκολλώντας τους τούφες.Δεν είχαν, όμως, την χειρότερη τύχη. Πεντηκοστιανός πάστορας ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου τον Ιούνιο, στη μικρή πόλη Σανγκόχι στα βόρεια της χώρας. Η σύζυγός του κάνει λόγο για δολοφονία εκ προ μελέτης και καταγγέλλει στους Times ότι ολόκληρο το χωριό ήταν εναντίον τους.

Πηγή: https://www.oodegr.com

Δαιμονική επίθεση στην Ανθρωπότητα

Έρχονται για τα παιδιά σας!

Του δημοφιλούς βρετανού Ιερέα, π. Σπυρίδωνος Μπέϊλυ*

Μετάφραση Α. Ν.

Ο δυτικός πολιτισμός έχει φθάσει αναπόφευκτα σε ένα σημείο του κακού, επειδή εδραιώθηκε πάνω σε ψεύτικη θεολογία. Όσο περισσότερο ο πρώτος Ρωμαιοκαθολικισμός και μετά ο Προτεσταντισμός απομακρύνθηκαν από την αλήθεια, από τον Χριστό, από την Ορθόδοξη θεολογία, τόσο πιο εύκολο έγινε για τους δαίμονες και την διεφθαρμένη φαντασία του ανθρώπου να δημιουργήσουν ένα πολιτισμό που είναι ολοφάνερα κακός.

Ακόμη και στον 9ο αιώνα, η δυτική υιοθέτηση του Φιλιόκβε διευκόλυνε μια ψευδή κατανόηση του Θεού – κάτι που αναπόφευκτα οδήγησε σε μια ψευδή κατανόηση του ανθρώπου και του είδους των σχέσεων που θα έπρεπε να έχει, τόσο με τον εαυτό του όσο και με τον Θεό, έτσι ώστε στην τόσο γεμάτη διαφθορά πτωτική καρδιά του ανθρώπου παρέχεται η ασυδοσία να επιδιώκει ό,τι επιλέξει και να κάνει ό,τι αισθάνεται πως είναι σωστό.

Εμπιστευόμενος την δική του κρίση, ο άνθρωπος θα κάνει ό,τι αυτός θέλει, αγκαλιάζοντας έτσι τα ίδια τα θεμέλια του κακού. Βλέπουμε τον άνθρωπο σταδιακά να γίνεται αδιάφορος προς τον Θεό και προς την δική του, αιώνια κατάσταση, αναλογικά προς το πόσο εστιάζει στα πράγματα αυτού του κόσμου. Ο υλισμός σε όλες του τις μορφές, είτε είναι κομμουνισμός είτε νεοφιλελευθερισμός και καπιταλισμός, πείθει τον άνθρωπο να γίνει υπερβολικά απασχολημένος με τον πλούτο, τα υπάρχοντα, την διάταξη της κοινωνίας, την σωματική του υγεία  – και βεβαίως σήμερα, με το περιβαλλοντικό ζήτημα. Καθώς πωρωνόμαστε με τέτοια πρόσκαιρα πράγματα, χάνουμε την θέα του αιωνίου. Άπαξ και παραλείψουμε να θέσουμε την αιώνια ζωή ως πρωταρχικό μας μέλημα, γίνονται περισσότερες οι πιθανότητες να αμαρτάνουμε, να επιδιώκουμε την ευχαρίστηση, την εκπλήρωση των προσωπικών μας επιθυμιών και φιλοδοξιών.

Όλα αυτά είναι ένα δαιμονικό τέχνασμα, ένα τέχνασμα δοκιμασμένο και επιβεβαιωμένο εδώ και πολλούς αιώνες. Όμως ακόμα και απομακρυνόμενοι από τον Θεό, ο Θεός μάς επιτρέπει την ελεύθερη βούληση να Τον επιλέξουμε ή να Τον απορρίψουμε. Παρ’ ότι κάθε στιγμή μας προσφέρει τον Εαυτό Του. Χύνει το έλεος και την αγάπη Του μέσα στην ζωή μας, υπενθυμίζοντάς μας απαλά τον αιώνιο σκοπό μας – σαν την φωνή της συνείδησης που κάλεσε πίσω τον άσωτο υιό. Υπάρχει μια κατάσταση ψυχής στην οποία εισέρχονται πάρα πολλοί, όπου το εγώ έχει προσλάβει ένα τέτοιο βαθμό ελέγχου, ώστε να στερεί στην ψυχή την οποιαδήποτε αποδοχή της κλήσης του Θεού. Και έτσι η ψυχή μπαίνει σε μια κατάσταση δοκιμασίας, σε έναν έντονο πόνο που καταντά εκείνο το άτομο θύμα δαιμονικού εξευτελισμού.

Ο κόσμος γύρω μας σήμερα, ιδιαίτερα στην Δύση, στοχεύει να μολύνει και να διαφθείρει τόσο την ανθρώπινη ψυχή ώστε να γίνει πνευματικά παράλυτη – μεταμορφώνοντας ακόμα και την εξωτερική εμφάνιση. Το απαλό χαμόγελο της ταπεινότητας το έχουν αντικαταστήσει η αλαζονεία και ο γέλωτας. Η ανθρώπινη ευγένεια έχει διαφθαρεί, έτσι ώστε το αίσθημα της ευπρέπειας και της τιμής και των καλών τρόπων να έχουν αντικατασταθεί από τον δόλο και την λαγνεία. Και η απουσία του Θεού είναι ορατή στις απολίτιστες συμπεριφορές, ακόμη και στην ενδυμασία, που είναι εμφανή σε κάθε σύγχρονη δυτική πόλη.

Ας μην κρίνουμε αυτές τις ψυχές όμως, διότι είναι στ’ αλήθεια τα θύματα δαιμονικού έργου. Ο δυτικός πολιτισμός έχει χτίσει υψηλά τείχη μεταξύ αυτών και των παραδόσεων του παρελθόντος. Οι παλιοί τρόποι αξιοπρέπειας και ταπεινότητας έχουν αντικατασταθεί με την ψευδαίσθηση της ματαιοδοξίας και την απόσπαση της προσοχής. Ο απόλυτος σχετικισμός έχει απογυμνώσει τα σχολεία και τους άλλους θεσμούς μας από κάθε βεβαιότητα της αλήθειας – με εξαίρεση βέβαια των κανόνων του αθεϊσμού και του πλουραλισμού. Και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που δεν μπορούν να βρουν νόημα στη ζωή τους, πέρα ​​από τον ηδονισμό και τον αισθησιασμό.

Για τον σκοπό αυτό, λένε στον άνθρωπο πως όλα τα πράγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη προσωπική του ευχαρίστηση. Κανένα πάθος δεν πρέπει να το στερηθεί κανείς, όπου οι κανόνες, οι περιορισμοί και οι παραδοσιακές αξίες θεωρούνται αλυσίδες από τις οποίες πρέπει κανείς να απελευθερωθεί. Αυτή ακριβώς την στιγμή, δισεκατομμύρια δολάρια δαπανώνται δημιουργώντας ψυχαγωγίες και διασκεδάσεις. Και όλα αυτά περιέχουν «λεπτές» διδασκαλίες περί καλού και κακού, που δημιουργούν ψευδείς ιδέες για το τι είναι ηρωικό και δυνατό, και τα οποία έχουν απογυμνώσει τον κόσμο από την διάκριση κατηγοριών. Έτσι, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να αυτοαποκαλείται όπως αυτός επιλέξει – αγνοώντας την βιολογία ή την αλήθεια – καθώς η κατανόηση χάνει τις κατηγορίες με τις οποίες δημιουργείται ο άνθρωπος, ενώ φανερώνεται ένας νέος μηδενισμός, όπου κανείς δεν αυτο-ταυτίζεται πέρα ​​από αυτό που νιώθει ή επιθυμεί ο ίδιος. Σήμερα ο πραγματικός στόχος είναι τα παιδιά μας. Το κακό έχει εστιάσει στην διαφθορά των παιδιών μας. Είναι σημαντικό να το εμπεδώσουμε αυτό, ήτοι, να αναγνωρίσουμε τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά μας.

Δίδασκα σε αγγλικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επί 18 χρόνια και είμαι μάρτυρας της μεταμόρφωσης του διδακτικού υλικού, την ταχεία επιρροή του φιλελευθερισμού, την αυξανόμενη δυσφορία των Χριστιανών εκπαιδευτικών που εξαναγκάσθηκαν από μια κουλτούρα που τους επέβαλε η διοίκηση τους να παραμείνουν σιωπηλοί. Το δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι χωρίς Θεό και δεν προσφέρει κανένα νόημα στα παιδιά. Οι γονείς που προσπαθούν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους με χριστιανικές αξίες, θα βρουν την κοσμοθεωρία τους στα μάτια των παιδιών τους, στην καλύτερη περίπτωση αμφισβητούμενη, και σε πολλές περιπτώσεις να χλευάζεται ή να παρουσιάζεται ως κακιά. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με παραδοσιακές αξίες για το σεξ και τον γάμο, θα τους λένε καθ’ όλη την διάρκεια της σχολικής τους ζωής πως τέτοιες ιδέες είναι προκατειλημμένες και πως πρέπει να τις απορρίπτουν.

Το νέο «μάντρα» της «συμπερίληψης και ανεκτικότητας» στην πραγματικότητα σημαίνει συμπερίληψη και ανεκτικότητα σε ο,τιδήποτε και σε όλα – εκτός από τις Χριστιανικές αξίες. Και αυτά που ακούνε τα παιδιά στο σχολείο ενισχύονται στην συνέχεια, από διεφθαρμένα τηλεοπτικά προγράμματα και διάφορα πράγματα στο διαδίκτυο.

Στα κρυφά, τα παιδιά αναπόφευκτα θα απορρίψουν την διδασκαλία των γονιών τους, επειδή όλος ο κόσμος γύρω τους τούς λέει πως δεν πρέπει να τους εμπιστεύονται. Και τα παιδιά μεγαλώνουν με αφύσικες εντάσεις ζωής μέσα στις πόλεις μας, όπου το έγκλημα και η ψυχολογική κατάρρευση είναι ορατά παντού γύρω τους. Δεν είναι απορίας άξιον, που η αυτοκτονία μεταξύ των παιδιών βρίσκεται σε μια τέτοια απότομη άνοδο… Περισσότερα παιδιά από ποτέ μεγαλώνουν μέσα στην συναισθηματική και πνευματική φτώχεια των μονογονεϊκών οικογενειών, επειδή τα διαζύγια στην Δύση είναι τόσο συνηθισμένα,  και όπου πολλά ζευγάρια δεν παντρεύονται καν, πριν κάνουν παιδιά.

Ας θυμηθούμε, πως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι ένα ατύχημα. Ο δυτικός πολιτισμός έχει καθοδηγηθεί και χειραγωγηθεί προσεκτικά. Τα μέσα ενημέρωσης ανήκουν και λειτουργούν από εκείνους που έχουν πωρωθεί από το επαναστατικό πνεύμα, απελπισμένοι να προωθήσουν την ατζέντα τους. Βλέπουμε κυβερνήσεις να προτιμούν να παρέχουν δωρεάν παιδική φροντίδα η οποία χωρίζει τα βρέφη από τις μητέρες τους, αντί να διασφαλίζουν ώστε ο μισθός ενός άνδρα να είναι επαρκής για να στηρίξει την οικογένειά του. Δεν πρόκειται για ατύχημα.

Μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, και μπορούμε να προστατεύσουμε τις οικογένειές μας από όσα συμβαίνουν. Πρέπει να βγάλουμε τις τηλεοράσεις από τις ζωές μας. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στις αθλητικές ή σχολικές εκδηλώσεις να εμποδίζουν τα παιδιά μας να πηγαίνουν στην εκκλησία. Το πιο σημαντικό: πρέπει να προσευχόμαστε μαζί ως οικογένειες. Αφήστε τα παιδιά σας να βιώσουν την πραγματικότητα της προσευχής, αφήστε τα να τη δουν ως φυσικό μέρος της οικογενειακής ζωής.

Η δυτική κουλτούρα έχει ξεπέσει. Όσα έθνη εξακολουθούν να αντιστέκονται, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, τιμωρούνται από διεθνείς οργανισμούς -και, φυσικά, η Ελλάδα έχει λεηλατηθεί. Όμως οι Χριστιανοί έχουν ζήσει σε παγανιστικούς και αθεϊστικούς πολιτισμούς στο παρελθόν. Ο ρωσικός λαός έδωσε στον Θεό εκατομμύρια μάρτυρες υπό τους Κομμουνιστές. Οι Άγιοι της Πρώτης Εκκλησίας αντιμετώπισαν κάθε είδους άγριες ​​θηριωδίες.

Έτσι λοιπόν, να είστε ευδιάθετοι, να μην φοβάστε. Αντισταθείτε στη διολίσθηση στο κακό. Οργανώστε την ζωή σας ώστε να εξυπηρετεί την νοσταλγία σας για τον Θεό. Χρησιμοποιήστε το χρόνο σας με σύνεση. Είμαστε μάρτυρες της δράσης του χεριού του Σατανά σήμερα, αλλά θα είμαστε επίσης μάρτυρες της νίκης του Χριστού.

* Ο πατήρ Σπυρίδων Μπέϊλυ είναι Ιερέας της Επισκοπής Μεγάλης Βρετανίας και Δυτικής Ευρώπης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκτός Ρωσίας, λειτουργεί στην Αγγλία και στην Ιρλανδία, είναι διάσημος για τα δυνατά κηρύγματα και μηνύματά του, όντας συγγραφέας του μπεστ σέλλερ βιβλίου «Ορθοδοξία και η Βασιλεία του Σατανά» «ORTHODOXY AND THE KINGDOM OF SATAN«.

Πηγή: https://www.oodegr.com

Τι να κάνω που ζηλεύω;

«Ρωτήθηκε κάποτε ο άγιος Γέροντας: “-Τι να κάνω, Γέροντα, που ζηλεύω και πολλές φορές χαίρομαι, όταν οι προοδευμένοι αδελφοί κάνουν σφάλματα;” Αποκρίθηκε: «“-Να λες: Θεέ μου, σε παρακαλώ, βοήθησε τους αδελφούς ο καθένας να φθάσει στα μέτρα του Αγίου που φέρει το όνομά του, και εμένα στα μέτρα των αδελφών”. Κάνε αυτό και θα δεις την ενέργεια του Θεού» (οσίου Παϊσίου του αγιορείτου, Επιστολές, έκδ. Ι. Ησυχ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης).  

Η ενέργεια του Θεού, η χάρη Του δηλαδή ως ενεργοποίηση του μυστηρίου του βαπτίσματος για τον χριστιανό, απαιτεί, κατά τον μεγάλο όσιο Παῒσιο τον αγιορείτη, τον αγώνα υπέρβασης των παθών του, και μάλιστα του πάθους της ζήλειας και της συνδεδεμένης με αυτήν χαιρεκακίας. Η ζήλεια θεωρείται ως η κατεξοχήν έκφραση του εγωισμού, δηλαδή υφίσταται εκεί που ο άνθρωπος είναι παθολογικά στραμμένος προς τον εαυτό του αδυνατώντας να αγαπήσει σωστά τον συνάνθρωπό του, πολύ περισσότερο τον Θεό του. Ζήλεια και αγάπη είναι διαμετρικά αντίθετες πνευματικές καταστάσεις, όπως το λέει χωρίς περιστροφές ο απόστολος Παύλος στον περίφημο ύμνο της αγάπης (Α΄ Κορ. 13): «η αγάπη ου ζηλοί», η αγάπη δεν ζηλεύει, δεν ζηλοτυπεί. Οπότε η ζήλεια αποκαλύπτει την αμαρτία και την ανομία του ανθρώπου και δυστυχώς όπως συνήθως συμβαίνει γεννά και άλλες κακίες και πάθη, όπως για παράδειγμα τον φθόνο, την έχθρα, την οργή, τη λύπη, τη διάθεση εκδίκησης. Γέννημα του φθόνου ως καρπού της ζήλειας είναι και αυτό που ομολογεί ο αδελφός που ρώτησε τον όσιο: «πολλές φορές χαίρομαι όταν οι προοδευμένοι κάνουν σφάλματα!», χαίρεται δηλαδή για τα αμαρτήματα και τα παραπατήματα των αγίων ανθρώπων, διότι κανείς όσο άγιος κι αν είναι δεν ξεφεύγει από τον κανόνα κάπου να γλιστρήσει και να αμαρτήσει, είτε εν λόγω ή έργω ή διανοία. Ο μόνος απολύτως Άγιος και Αναμάρτητος είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Από την άποψη αυτή η ζήλεια και η συνδεδεμένη με αυτήν χαιρεκακία αποκαλύπτουν την πνευματική τύφλωση του ανθρώπου – ο ζηλότυπος αδυνατεί λόγω του εγωισμού του να δει τις αρετές και τα χαρίσματα του συνανθρώπου του, πολύ περισσότερο δεν μπορεί, και να τα δει, να τα συνδέσει με την πηγή τους που είναι ο Θεός! – συνεπώς καθίσταται περαιτέρω ενάντιος του Θεού λόγω της αδικίας με την οποία λειτουργεί. Ας φανταστούμε ποια εντύπωση θα προκαλούσε το γεγονός όταν ενώ εμείς αγωνιζόμαστε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και κάποια στιγμή λόγω αδυναμίας παραστρατήσουμε, που θα πει ότι μετά από λίγο θα μετανοήσουμε, κάποιος άλλος που μας ζηλεύει επικεντρώνει την προσοχή του μόνο στο παραστράτημά μας! Δεν θα αποτελούσε τούτο μεγάλη αδικία απέναντί μας; Για τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος μάλιστα ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο ανόητος άνθρωπος. Γιατί ενώ «ο καλόγνωμος και συνετός, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια, ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώμματα και τις κατηγορίες».

Ο άγιος Παῒσιος φιλάνθρωπα καθοδηγεί τον αδελφό με το συγκεκριμένο πάθος. Και τον καθοδηγεί γιατί βλέπει ότι κι εκείνος αγωνίζεται – «Τι να κάνω;» του λέει. «Πολλές φορές χαίρομαι» που θα πει όχι πάντα. Και η απάντηση του αγίου εκπλήσσει με τη σοφία αλλά και με την πρακτικότητά της – παρόμοια απάντηση έδινε και ο μέγας όσιος Πορφύριος! Να αντιδρά ο αδελφός όταν αρχίζει να δουλεύει το πάθος του με τον μόνο τρόπο που γενικώς εξαλείφονται τα πάθη: διά της στροφής προς το αγαθό! «Νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» κατά τη ρήση του αποστόλου Παύλου. Κι αυτό σημαίνει αγώνα προσευχής υπέρ του αδελφού, αγώνα δηλαδή για την αγάπη, με προσανατολισμό τον Κύριο. Αγάπη σημαίνει εν προκειμένω, όπως εννοεί ο άγιος Γέρων, να εντάσσουμε τον συνάνθρωπό μας μέσα στον Χριστό και να τον ενισχύουμε στην πνευματική προοπτική του που είναι η ένωσή του με Εκείνον! Και τρόπος συγκεκριμένος είναι η αναφορά στον Άγιο του κάθε αδελφού. Ακολουθώντας τον Άγιο το όνομα του οποίου φέρουμε, τον Χριστό δεν ακολουθούμε; «Μίμημα Χριστού» δεν είναι κάθε άγιος της Εκκλησίας μας;

Η ενεργοποίηση της αγάπης μας δηλαδή είναι το αντίδοτο της ζήλειας μας. Και πράττοντας με τον συγκεκριμένο τρόπο που υποδεικνύει ο άγιος παράλληλα προσανατολίζει και τον εμπαθή αδελφό και στην ταπείνωση. Γιατί του λέει αφενός τον αδελφό που ζηλεύει να τον ωθεί διά της προσευχής του επί τα ίχνη του αγίου του και του Κυρίου, αφετέρου τον ίδιο τον εαυτό του να τον θέτει δεύτερο, μετά τον αδελφό: «να φτάσω κι εγώ στα μέτρα του αδελφού!» Η ταπεινή αγάπη πράγματι είναι η λύση του κάθε πάθους, ακόμα και για μεγάλο πάθος της ζήλειας.

Πηγή: http://aktines.blogspot.com