Στό Θεὸ ἐσὺ μητέρα θὰ παρουσιάσεις…

Στό Θεὸ ἐσὺ μητέρα θὰ παρουσιάσεις ἢ τὸ παιδὶ σου σεσωσμένο

ἢ τοὺς κάλλους στὰ γόνατὰ σου ἀπὸ τὴν προσευχὴ σου γι’ αὐτό.

 Γέρων  Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης

Ουαί υμίν «γραμματείς» και «φαρισαίοι» υποκριτές …

Οι άνθρωποι νομίζουν ότι η πρώτη εντολή είναι το να αγαπάς τον πλησίον σου και όταν τους έλεγα όχι παιδιά δεν είναι αυτή η πρώτη εντολή τότε ένα παιδάκι λέει : Ναι, ναι εγώ την ξέρω. Πoια εντολή είναι; Το αυξάνεστε και πληθύνεστε. Ούτε αυτή βέβαια είναι η εντολή του Θεού η πρώτη, έτσι.
 
Η πρώτη εντολή του Θεού και η μοναδική εντολή του Θεού, έτσι, η πρώτη και η μοναδική, oι άλλες όλες είναι αποτέλεσμα της εντολής αυτής, είναι να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την καρδιά. Εντολή πρώτη λέει ο Χριστός “Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου.
 
Και δεύτερη εντολή, δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη, η οποία βγαίνει μέσα από την πρώτη είναι το να αγαπήσεις τον πλησίον σου. Τα άλλα όλα είναι αποτελέσματα. Αν αγαπάς τον πλησίον σου δεν τον κλέβεις, δεν του λες ψέματα, δεν τον αδικείς, δεν του πιάνεις τα πράγματά του, δεν ενοχλείς την σύζυγο του, δεν ενοχλείς το σπίτι του , δεν τον κατακρίνεις, έτσι, είναι αποτελέσματα της πρώτης εντολής. Και το αγαπήσεις τον πλησίον σου και αυτό είναι αποτέλεσμα της εντολής της πρώτης. Εάν αγαπάς τον Θεό δεν είναι δυνατό να μην αγαπάς τον πλησίον σου. Ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό ως φυσικό αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού έχει την αγάπη εις τον αδελφό του.
 
Άρα, η πρώτη και μοναδική εντολή του Θεού είναι το να αγαπήσουμε τον ίδιο τον Θεό με όλη την καρδιά μας. Επομένως ότι κάμνομε εις την εκκλησία, ότι κάμνομε εις την εκκλησία έχει αυτό το σκοπό. Για αυτό πήγαμε στα προσκυνήματα, για αυτό νηστεύομε, για αυτό προσευχόμαστε, για αυτό εξομολογούμαστε, για αυτό ανάβουμε κεριά, για αυτό διαβάζουμε τους βίους των αγίων, για αυτό κάμνομε τα πάντα. Για να αγαπήσουμε τον Χριστό.
 
Τώρα που είναι το λάθος. Το λάθος είναι ότι δυστυχώς λέμε ότι κάμνομε όλα αυτά τα πράγματα για να γίνομε καλοί άνθρωποι, και καλύτεροι άνθρωποι, και εδώ είναι η μεγάλη απάτη. Είναι το σκαλί που σκοντάφτουμε όλοι. Γιατί εάν η εκκλησία είχε σκοπό να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους τότε δεν θα υπήρχε λόγος να έχουμε προσωπική σχέση με τον Χριστό ούτε και λόγος υπήρχε να έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Για ποιο λόγο δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους αγίους νομίζετε. Ή να πω ακόμα πιο απλό πράγμα για ποιο λόγο δεν μπορούμε να καταλάβομε τους ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό. […]
 
Μέσα στην εκκλησία αναπτύσσεται μία σχέση. Προσωπική σχέση του ανθρώπου με τον Χριστόν, όχι με την διδασκαλία του Χριστού, έτσι, όχι με τον Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο είναι κάτι που μας βοηθά να φτάσουμε στην αγάπη του Χριστού. Όταν φτάσουμε στην αγάπη του Χριστού δεν χρειάζεται το Ευαγγέλιο. Δεν χρειάζονται, τίποτα δεν χρειάζονται. Αυτά σταματούν όλα. Μένει μόνο η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά της εκκλησίας από την θρησκεία.
 
Η θρησκεία σε μαθαίνει να κάνεις τα καθήκοντα σου, έτσι, όπως ήταν οι ειδωλολάτρες. Eνα παράδειγμα: επήγαμε στα προσκυνήματα, επροσκυνήσαμε, εβάλαμε τα λεφτά μας στο κουτί, αφήσαμε τις λαμπάδες μας, τα λάδια μας, ξέρω ΄γω τις παρακλήσεις μας, τα ονόματά μας, τα πρόσφορά μας, τα πάντα. Αυτά είναι θρησκευτικά καθήκοντα. Αλλά η καρδιά μας δεν άλλαξε καθόλου. Τέλειωσε η ώρα του καθήκοντος είμαστε το ίδιο όπως προηγουμένως.
 
Έτοιμοι να επιτεθούμε στον άλλο, έτοιμοι να διαμαρτυρηθούμε εναντίον του άλλου, έτοιμοι να ΄μαστε ξινισμένοι πάλι όπως προηγουμένως. Δεν αλλάζει η καρδιά μας. Δεν αποκτούμε την σχέση με τον Χριστό. Γιατί απλώς αρκούμαστε στα καθήκοντα, στα θρησκευτικά καθήκοντα.
 
Και αυτοί οι άνθρωποι να ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι, οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία. Αυτοί οι θρήσκοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Ο Θεός να μας φυλάει απ’αυτούς. Έλεγε ένας αγιορείτης όταν έκαμνα μια φορά λειτουργία και λέγαμε «Κύριε σώσον τους ευσεβείς» λέει αστειευόμενος «Κύριε σώσον ημάς από τους ευσεβείς» δηλαδή ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους, διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μια προσωπικότης διεστραμμένη η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό. Απλώς μόνον κάμνει τα καθήκοντα της απέναντί Του, αλλά καμιά σοβαρή σχέση δεν είχε για αυτό και ο Θεός δεν λέει αυτόν τον άνθρωπο τίποτε. Και σας ομολογώ και εγώ από την πείρα μου ότι δεν είδα χειρότερους εχθρούς της εκκλησίας από τους θρήσκους ανθρώπους.

“Η θεραπεία από την αρρώστια τού Φαρισαϊσμού”, Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 16ῃ Νοεμβρίου 2023

Ἀριθμ. Πρωτ: 329

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 454^Η

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερον ἡμέρα ἑόρτιος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως διά τήν πόλιν τῶν Πατρῶν.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατόπιν σεπτῆς εἰσηγήσεως τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατέταξεν εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, τῆς Ὁρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, τόν ἡγιασμένον πνευματικόν πατέρα καί Ἱεροκήρυκα τῶν Πατρῶν, τόν θερμουγόν διδάσκαλον τῶν θείων τῆς Ἐκκλησίας Δογμάτων, τόν φιλόθεον, φιλάγιον καί φιλάνθρωπον, τόν Ἱερέα τῶν πτωχῶν καί τῶν προσφύγων, τόν τροφέα τῶν χηρῶν καί ὀρφανῶν, τόν ἱδρυτήν  τοῦ πρώτου ἐν Ἑλλάδι τῶν Κατηχητικοῦ Σχολείου, τόν μαθητήν τοῦ
Ἁγίου Νεκταρίου, τόν παππούλη τῶν Πατρινῶν, τόν Ὃσιον Γερβάσιον τόν Παρασκευόπουλον, τόν κλεινόν καί σημειοφόρον Ἱερωμένον, τόν ἠγαπημένον τοῦ Λαοῦ, τόν ζηλωτήν καί πυρίπνουν ἐργάτην τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.

Δοξάζομεν καί  ὑμνολογοῦμεν, τό πανάγιον Ὂνομα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν, τόν τοιαύτην δωρεάν καί χάριν ἐπιδαψιλεύσαντα εἰς τόν Λαόν αὐτοῦ, εἰς τούς ἐκγόνους τοῦ Πρωταποστόλου, τοῦ ἁλιέως τῶν ψυχῶν, Ἀνδρέου τοῦ ἐν Σταυρῷ, ὣσπερ ὁ Κύριος, τανυθέντος.

Σήμερον, ὁ οὐρανός ἂνωθεν τάς πνευματικάς ἀστράπτει αὐγάς. Σήμερον ἡ γλυκυτάτη Μήτηρ τοῦ Κυρίου μας, ἡ Θεοτόκος, ἡ μήτηρ καί παρηγορία τοῦ ὀρφανοῦ μικροῦ Γεωργίου καί ὓστερον π. Γερβασίου, σύν τοῖς ἀγγέλοις εὐφραίνεται.

Σήμερον ὁ τῆς πενταπόλεως Ἱεράρχης, ὁ Ἃγιος Νεκτάριος ὁ θαυματοβρύτης, ἐν οὐρανοῖς ἀγάλλεται, διά τόν ἃγιον Μαθητήν του.

Σήμερον ὁ κλεινός καί μέγας τῶν Πατρῶν Ἱεράρχης Ἱερόθεος ὁ Μητρόπουλος, ὁ προστάτης τοῦ Ὁσίου Γερβασίου, τά πνευματικά κλέα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ἐν οὐρανοῖς ἀπολαμβάνει.

Σήμερον, ὁ τῆς Ὓδρας μακαριστός καί ἀοίδιμος Ἱεράρχης, ὁ Ἱερόθεος, ὁ ἂριστος μαθητής καί ἀφοσιωμένον πνευματικόν τέκνον τοῦ π. Γερβασίου, ἡδυμόλπως καί σεμνοπρεπῶς, τόν Κύριον δοξολογεῖ ἐν εὐφροσύνῃ καί πνευματικῶς ἀνακράζει: «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος».

Σήμερον τῶν εὐλαβῶν Ἱερέων, τῆς τῶν Πατρέων συνεκλεκτῆς, ὁ σύλλογος, χεῖρας καί καρδίας πρός οὐρανόν ὑψώνει καί ἂσμασι καί ὓμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς τόν μακάριον καί ἀκάματον Ἱερέα μακαρίζει.

Σήμερον, ἡ γεννήσασα αὐτόν κώμη, ἡ Γρανίτσα, ἡ Νυμφασία τῆς Γορτυνίας καί πᾶσα ἡ ἁγιοτόκος Ἀρκαδία πνευματικῶς, διά τόν ἃγιον υἱόν αὐτῆς, πανηγυρίζει.

Σήμερον καί ὁ ἀοίδιμος Γέροντάς μου, ὁ γλυκύς Ἀρχιερεύς, ὁ ἂνθρωπος τῆς ἀγάπης, ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κυρός Θεόκλητος, μετά τῆς έν οὐρανοῖς Ἐκκλησίας, τόν Γερβάσιον ἂσμασιν καταστέφει, τόν Γερβάσιον ὁ ὁποῖος τοῦ ἒδωσε συμμαρτυρίαν διά νά εἰσέλθῃ εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.

Σήμερον ὁ τῶν Πατρῶν, ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιερεύς, ἡ ἐμή δηλαδή, έλαχιστότης, ὃση δύναμις ἐν τῇ καρδίᾳ μου, δοξολογικῶς πρός τόν Θεόν ἀνακράζει: «Μέγας εἶ Κύριε καί θαυμαστά τά ἒργα σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὓμνον τῶν θαυμασίων σου» καί γονυκλινῶς ἀπό τά βάθη τά τῆς ψυχῆς, πανευλαβῶς καί ἐν δάκρυσι ἀνακράζει: «Κύριε ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβεῖαις, ἐλέησον τήν πόλιν τῶν Πατρῶν καί τόν περιούσιον αὐτῆς Λαόν.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, εἰρήνευσον τόν σπαραττόμενον ὑπό τοῦ πολέμου κόσμον σου.

Κύριε, ταῖς τοῦ Ὁσίου Γερβασίου πρεσβείαις, κράτυνον τόν Παναγιώτατον καί Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην καί χάρισαι αὐτῷ ἒτη πλεῖστα ὃσα, τετιμημένα, ἒμπλεα οὐρανίων χαρίτων, πρός δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματός Σου καί εὒκλειαν τῆς Ἁγίας σου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἠγαπημένα, σήμερον κατά τήν εὒσημον ταύτην ἡμέραν, θά σπεύσωμεν ἃπαντες Κλῆρος καί Λαός, εἰς τόν τόπον τόν Ἃγιον, ὃπου ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Γερβασίου, ὃπου ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, εἰς Συχαινά, ἐντός τοῦ ὁποίου φυλάσσονται τά ἱερά  τοῦ Ὁσίου Γερβασίου καί μυρίπνοα Λείψανα.

Σήμερον καί ὣραν 5^ην ἀπογευματινήν, ὁ Πατραϊκός Λαός, πανευλαβῶς τόν Ἃγιον του θά προσκυνήσῃ καί Τόν δοξάσαντα αὐτόν Κύριον θά μεγαλύνῃ.

Ἃπαντες ἂς σπεύσωμεν ἐκεῖ, ὃπου ὁ Ἃγιος, ὃπου τά Λείψανά του, εὐχαριστοῦντες Θεῷ, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον μακαρίζοντες καί τόν ὃσιον Γερβάσιον πανευλαβῶς προσκυνοῦντες.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἒνεκεν.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Η κατρακύλα της ευθανασίας συνεχίζεται στην Ολλανδία

Νομιμοποιείται τώρα και η παιδική θανάτωση με απόφαση των γονέων τους.

Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

Μετά την νομιμοποίηση των αμβλώσεων των αγέννητων παιδιών, των “αμβλώσεων” μετά τη γέννηση…. δηλ. της νεογνικής ευθανασίας σύμφωνα με το γνωστό πρωτόκολλο Groningen ⁽¹⁾, μετά την νομιμοποίηση της ευθανασίας στους άνω των 12 ετών, ήλθε στην Ολλανδία η σειρά και για τα παιδιά. Μη έχοντας τί άλλο να δώσουν στα πολύ πονεμένα πλάσματα του Θεού, η οικογένειά τους, η «επιστήμη», η «πολιτισμένη» κοινωνία, το κράτος μέριμνας και οι πολιτικοί του, η αθεΐα, ο δυτικός ευδαιμονισμός, προσφέρουν στα παιδιά που περνούν τη δυσκολότερη περίοδο της ζωής τους, στο όνομα μιας άθλιας «αγάπης», ό,τι χειρότερο. Τον γρήγορο ΘΑΝΑΤΟ.

Ήδη και από το 2002, η Ολλανδία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε την ευθανασία. Το 2007 επετράπη η ευθανασία για βρέφη κάτω του έτους και άτομα άνω των 12 ετών. Έκτοτε πάνω από 91 χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει με τη χρήση της.

Σύμφωνα με πρόσφατη είδηση⁽²⁾, που ανακοινώθηκε στις 14 Απριλίου από την κυβερνητική ιστοσελίδα, οι γονείς στην Ολλανδία θα έχουν την επιλογή της ευθανασίας για παιδιά ηλικίας μεταξύ 1 και 12 ετών, εάν έχουν εξαντλήσει τις θεραπευτικές επιλογές και στις περιπτώσεις που η ασθένεια είναι ανίατη.

Κατά δήλωση της κυβέρνησης και του υπουργού Υγείας Ernst Kuipers, «το τρέχον πρόγραμμα αμβλώσεων και νεογνικών (μετά τη γέννηση…) αμβλώσεων θα τροποποιηθεί και θα συμπληρωθεί για να συμπεριλάβει τον τερματισμό της ζωής παιδιών ηλικίας 1 έως 12 ετών. Αυτό αφορά παιδιά σε τελικό στάδιο που υποφέρουν απελπιστικά και αφόρητα, των οποίων οι επιλογές ανακουφιστικής φροντίδας είναι ανεπαρκείς για να απαλύνουν τα βάσανά τους και αναπόφευκτα θα πεθάνουν στο ορατό μέλλον. Η ευθανασία θα είναι για αυτά η μόνη λογική εναλλακτική λύση, εφόσον βρίσκονται στο τελικό στάδιο κάποιας σοβαρής ασθένειας και η αφόρητη ταλαιπωρία δεν μπορεί να ανακουφιστεί με την παρηγορητική φροντίδα.

Τί να πούμε για τα δόλια ΨΕΜΑΤΑ που επιστρατεύτηκαν να στηρίξουν μια απόφαση που ξεγελά τους γονείς ώστε να οδηγούν τα παιδιά τους στο θάνατο;

• Για το ΨΕΜΑ πως η ιατρική θεραπεία στέκεται αδύναμη μπροστά στη βαριά αρρώστια και η ανακουφιστική φροντίδα έχει αδυναμίες και όρια;
• Για το ΨΕΜΑ πως η ευθανασία μπορεί να είναι η μόνη «λογική» λύση;
• Για το ΨΕΜΑ πως γνωρίζουμε πότε θα φύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος;
• Για το ΨΕΜΑ του εγωισμού μας πως δεν υπάρχει ζωοδότης Θεός, αλλά εμείς χορηγούμε τη ζωή και έχουμε δικαίωμα να την αφαιρούμε.
• Για το ΨΕΜΑ πως η αρρώστια δεν προσφέρει τίποτα θετικό ενώ η επιλογή του θανάτου μπορεί να είναι «λύτρωση» και «αξιοπρέπεια».
• Για το ΨΕΜΑ πως η ευθανασία ΔΕΝ είναι προμελετημένος φόνος και οι συνεργοί της ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ φονιάδες.

Αναρρωτιόμαστε… Μήπως μέσα στη διεστραμμένη «αγάπη» της η ευθανασία εξυπηρετεί το στόχο της μείωσης των ασφαλιστικών δαπανών από τις παρατεταμένες νοσηλείες και τη στήριξη της πάσχουσας οικογένειας;

Μήπως η υποκειμενικότητα της «αφόρητης κατάστασης» επιτρέψει την ιατρική αυθαιρεσία στο θάνατο των παιδιών; Πολλοί μικροί ασθενείς θα περιφρονούνται και θα θεωρούνται ανάξιοι περίθαλψης εφόσον θα έχουν μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης και θα προκρίνονται μάλλον για ευθανασία. Τα ταλαίπωρα παιδιά θα μαρτυρούν εξαιτίας της απανθρωπιάς της κοινωνίας

Κάποιοι γονείς ίσως σκοτώσουν το παιδί τους έχοντας τύψεις ότι η ζωή του επιβαρύνει τους άλλους. Ή επειδή θα αναγκαστούν σε αυτή καθώς έτσι κάνει ο «άλλος» κόσμος και εκείνοι θα βρίσκονται χωρίς στήριξη στον αγώνα να κρατήσουν το παιδί τους ζωντανό.

Μήπως ο νόμος υποκινείται από τη παγκόσμια αντίθεση στις εντολές του Θεού, εντάσσεται στην γενικότερη αποϊεροποίηση της ανθρώπινης ζωής, ή ακόμη εξυπηρετεί τους στόχους μείωσης του ανθρώπινου πληθυσμού;

Δυστυχώς υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες πως ο νόμος της ευθανασίας των παιδιών και η υποτιθέμενη «αγάπη των γονέων» που οδηγεί στη θανάτωση του ασθενούς παιδιού τους υποκινούνται από τεράστια συμφέροντα, οικονομικά και πολιτικά ενώ υποστηρίζονται από την έλλειψη πίστης στο Θεό, πνευματικού αγώνα, οικογενειακής και κοινωνικής στήριξης. Η «ευθανασία των παιδιών» της Ολλανδίας τροφοδοτείται από έναν κακόβουλο ευδαιμονισμό που μας κατήντησε να κάνουμε ανθρωποθυσίες για να μην χάσουμε τα υποτιθέμενα δικαιώματα στη κοσμική μας άνεση.

Παραπομπές:

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Groningen_Protocol

2. https://lawandorder.gr/ollandia-epitrepei-tin-eythanasia-se-paidia-ilikias-metaxy-1-12-eton/

–https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/i-katrakyla-tis-efthanasias-synexizetai-stin-ollandia

“Δεν μπορώ να ξεχάσω το παιδί μου…” – Ομολογίες πατέρων

Ιστοσελίδα Clinicquotes,

Sarah Terzo

«Τα εκτρωμένα παιδιά έχουν πια χαθεί. Η ομορφιά τους δεν ολοκληρώθηκε, μηδενίστηκε από μια απόφαση με την οποία και εγώ συμφώνησα… Τώρα έχω αλλάξει, από υπέρ της “επιλογής” σε υπέρ του παιδιού»

«Δεν είχαμε δικαίωμα να του αφαιρέσουμε τη ζωή….»

Ανταποκριτής του δικτύου CBS⁽¹⁾ διηγήθηκε την ιστορία του στους Los Angeles Times. Καθώς ήταν σταματημένος στην κίνηση έβλεπε μπροστά του το κτίριο με το ιατρείο όπου το μωρό του είχε εκτρωθεί πριν από χρόνια. Η γυναίκα του ήταν τότε έγκυος αλλά είχε αποφασίσει να κάνει έκτρωση…

«Είχα, διηγείται ο ίδιος, υιοθετήσει τον μικρό της γιο από προηγούμενο γάμο, αλλά αυτό θα ήταν το πρώτο μας μωρό μαζί και είχα χαρεί όταν το άκουσα. Εξοργίστηκα όμως και τρόμαξα από την επιμονή της να μην το κρατήσει. Ακόμα πιο επώδυνο ήταν για μένα ότι είχε μιλήσει σε πολλές φίλες της πριν πει οτιδήποτε σε μένα.

Είχε ήδη το όνομα του γιατρού και ήταν έτοιμη να κλείσει ραντεβού όταν θα είχα ρεπό από τη δουλειά μου για να την οδηγήσω προς και από… Μου επανέλαβε το επιχείρημα που ακουγόταν από τις ομάδες υπέρ των αμβλώσεων. « Ήταν το σώμα ΤΗΣ και η ΑΠΟΦΑΣΗ θα έπρεπε να είναι δική της και μόνο δική της».

Ήταν η πιο οδυνηρή εβδομάδα του γάμου μας, αλλά ζήσαμε και την τελική απελπισία του διαζυγίου, πολλά χρόνια αργότερα. Φυσικά, διάλεξε το δικό της δρόμο. Την άφησα στο πεζοδρόμιο έξω από το ιατρείο… Θυμάμαι ακόμη το όνομά του. Βλέπω την πινακίδα στο γραφείο του τόσο καθαρά σαν να είμαι τώρα εκεί, μόλις λίγα μέτρα μακριά….Ποτέ δεν είδα τον άνθρωπο, αλλά τον μισούσα από τότε και αυτό κάνω μέχρι σήμερα, παρόλο που πέθανε εδώ και πολύ καιρό….

Αναρωτιέμαι συνεχώς πώς θα ήταν αυτό το πρώτο μωρό; Αγόρι ή κορίτσι; Ξανθιά ή μελαχρινή; Πρόβλημα ή χαρά; Όποιος κι αν ήταν αυτός ο χαμένος άνθρωπος, νιώθω ακόμα και τώρα ότι δεν είχαμε δικαίωμα να του αφαιρέσουμε τη ζωή. Η θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με αυτό το συναίσθημα. Ήταν μια μαχαιριά που με κατέκλυσε ενώ ήμουν κολλημένος στην κίνηση εκείνο το απόγευμα στο Beverly και στο Vermont…

Λίγα λεπτά αργότερα, έφθασα στη συνάντηση που είχα στο Civic Center, στο γραφείο ενός παλιού φίλου, ευτυχώς, γιατί μέχρι να φτάσω έκλαιγα συνεχώς και τα δάκρυα δεν σταματούσαν. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τελικά κατάφερα να του πω πώς ακόμη και το ότι ξαναείδα εκείνο το παράθυρο γραφείου ήταν πολύ σκληρό για μένα, καθώς έσπασε ένα φράγμα που υπήρχε μέσα μου για περισσότερα από 20 χρόνια. Αν εγώ ακόμα έχω στο νου μου εκείνο το πρώτο μου μωρό που δεν αντάμωσα ποτέ, τί να συμβαίνει άραγε με τους άλλους άντρες; Πόσοι άλλοι πατέρες έχουν τα ίδια συναισθήματα για τα παιδιά που θα μπορούσαν να έχουν;»

«Το παιδί μας θα ήταν  τώρα 10 χρονών»

«Πριν από δέκα χρόνια η τότε κοπέλα μου έκανε έκτρωση. Ήμασταν στα 20 μας, φτωχοί, χωρίς καθοδήγηση και τότε φαινόταν η μόνη μας διέξοδος… Η πρώην μου και εγώ, ακόμη παλεύουμε να καταλάβουμε πώς εμείς, δύο άνθρωποι που αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο, δημιουργήσαμε μια ζωή και μετά την καταστρέψαμε. Τον περασμένο Αύγουστο το παιδί μας θα γινόταν 10 ετών. Εκείνη νιώθει ακόμη τόσο απαίσια για αυτό, που σχεδόν την έχει καταστρέψει. Το ίδιο νιώθω κι εγώ, αλλά φυσικά για μια γυναίκα είναι πολύ χειρότερα. Αντί να βελτιώνεται, ο πόνος χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο».⁽²⁾

Άνδρας που άφησε δύο παιδιά του να χαθούν, αναλογίζεται…

«Συμμετείχα σε δύο εκτρώσεις της πρώην γυναίκας μου… Έχουν περάσει έξι χρόνια από την τελευταία έκτρωση, εννέα από την απόφασή μας για την πρώτη. Κάθε φορά που βλέπω παιδιά περίπου στην ηλικία των δύο χαμένων, κλαίω, ανεξάρτητα από το πού είμαι…στην εκκλησία, στο εμπορικό κέντρο, στο πάρκο στη βιβλιοθήκη…. Τα εκτρωμένα παιδιά έχουν πια χαθεί. Η ομορφιά τους δεν ολοκληρώθηκε, μηδενίστηκε από μια απόφαση με την οποία και εγώ συμφώνησα… Τώρα έχω αλλάξει, από υπέρ της επιλογής σε υπέρ του παιδιού» ⁽³⁾.

Παραπομπές

1. https://clinicquotes.com/cbs-news-correspondent-haunted-by-lost-child/ |  Μαρτυρία στους Los Angeles Times του ανταποκριτή Bill Stout στις 16 Φεβρουαρίου 1976

1. https://clinicquotes.com/would-be-father-our-child-wouldve-been-10-years-old/ |  Emotionally Drained in Chicago: “We’re haunted by an abortion from 10 years ago” Salon Oct 14, 2005

1. https://clinicquotes.com/man-who-lost-two-aborted-babies-wonders/ |  Μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον πατέρα στον ιστότοπο της Human Life Alliance, St. Croix Valley Life Care Center Παράθεση από τη Life Dynamics

–https://www.afistemenaziso.gr/texts/viomatika/en-boro-na-ksexaso-to-paidi-mou