WOKE, Η ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
  Στη εποχή μας θριαμβεύει το κίνημα της αφύπνισης, το λεγόμενο WOKE. Στο όνομα της αποκατάστασης αδικιών του παρελθόντος, εις βάρος των μαύρων της Αμερικής, εις βάρος των γυναικών, των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, των μεταναστών, των διεμφυλικών, το κίνημα αυτό κινητοποιείται συνεχώς, κυρίως στο Διαδίκτυο, αλλά και με ακτιβιστικές ενέργειες, ώστε να ακυρωθεί στον δημόσιο λόγο οποιαδήποτε παρέμβαση δεν είναι σύμφωνη μ’ αυτό. Η κουλτούρα του εξοστρακισμού ή ακύρωσης (cancel culture) απαγορεύει να μιλούν δημόσια άνθρωποι που έχουν αντίθετες απόψεις, καθώς θεωρεί εκ προοιμίου ρατσιστικό τον λόγο τους, καταστρέφει αγάλματα ακόμη και προέδρων των ΗΠΑ που αμφισβητείται σήμερα ο ανθρωπισμός τους, πιέζει ώστε να μη διδάσκονται στα πανεπιστήμια κείμενα όπως τα ομηρικά έπη ή οι αρχαίες τραγωδίες, διότι διαφαίνεται υποτίμηση των γυναικών ή αποδοχή του χωρισμού των ανθρώπων σε ελεύθερους και δούλους, και ζητά να γυρίζονται σειρές ή ταινίες που διαστρέφουν την Ιστορία, όπως για παράδειγμα η μαύρη Κλεοπάτρα, βασίλισσα της  Αιγύπτου, για να επέλθει έτσι η κάθαρση από τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Όσοι είναι «αφυπνισμένοι», βλέπουν παντού αδικίες. Αλλιώς, θεωρούνται συμβιβασμένοι με το σύστημα που ευνοεί τους «λευκούς άνδρες» ή «τους πλούσιους που δεν έχουν φραγμούς καθώς εκμεταλλεύονται τις γυναίκες», την νομοθεσία που πρέπει να θεωρήσει ως κανονικότητα το δικαίωμα του ανθρώπου να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς τους ηθικούς φραγμούς του παρελθόντος, ιδίως σε ό,τι αφορά στο σώμα και την ταυτότητά του, ενώ το μοντέρνο ρεύμα της queer αντίληψης, θεωρεί ότι το φύλο είναι κοινωνική κατασκευή, που αποδίδεται στον άνθρωπο και τίποτα δεν υπάρχει εκ φύσεως. Ο Γάλλος φιλόσοφος Braunstein τονίζει ότι  η woke ιδεολογία έχει αναπτύξει θρησκευτικά χαρακτηριστικά: προσπαθεί ν’ απαντήσει στην έλλειψη μιας ανώτερης αλήθειας που χαρακτηρίζει τη σημερινή μετα-θρησκευτική κοινωνία  και αυτή η νέα θρησκεία στηρίζεται στον εξαγνισμό της κοινωνίας, τον εξοστρακισμό όλων όσοι δεν την αποδέχονται, στο πέταγμα στην πυρά όσων κατηγορούνται για παρενόχληση ή εκμετάλλευση, χωρίς να γίνεται σεβαστό το τεκμήριο της αθωότητας, ενώ απουσιάζει εντελώς η συγχώρηση.

  Δεν είναι τυχαία η εξάπλωση των μαθημάτων αντιρατσισμού στην εκπαίδευση και στα πανεπιστήμια. Χωρίς να αρνείται κάποιος τις αδικίες που συμβαίνουν ή το κακό που ενυπάρχει, δεν μπορεί παρά να σταθεί με περίσκεψη έναντι ενός κινήματος που ζητά να αλλάξει τον κόσμο, όχι εμπνέοντας, αλλά τιμωρώντας. Όχι αναζητώντας την αλήθεια, αλλά κατασκευάζοντας αλήθειες που αποδομούν τις ταυτότητες, εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές, προσωπικές όχι όμως για να χτίσουν έναν κόσμο με αρχές, αλλά για να κάνουν να θριαμβεύσει ο δικαιωματισμός, που γίνεται μηδενισμός. Αν τα αμαρτήματα των παλαιότερων ήταν πολύ σοβαρά, η νέα ιδεολογία έρχεται σήμερα να λειτουργήσει ως εκδίκηση για το χτες, τραβώντας τα πράγματα στο αντίθετο άκρο.

  Απέναντι σ’  αυτή την ραγδαία εξάπλωση, που κάνει θόρυβο και αγγίζει ιδιαίτερα τη νέα γενιά, η Εκκλησία οφείλει να μιλήσει για το μέτρο της αγάπης, για την συνύπαρξη με βάση κάποια όρια, για την ανάγκη να διαφυλαχτούν οι ταυτότητες και συνολικά η ταυτότητα του ανθρώπου, να διατηρηθούν η γλώσσα, η ιστορία, ο πολιτισμός, η πίστη, όχι χωρίς κριτική θεώρηση, όχι όμως και με αποδόμηση των πάντων. Δύσκολοι οι καιροί μας και μάλλον χρειάζεται αφύπνιση και σε όσους πιστεύουν.

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 7 Φεβρουαρίου 2024

Τό Πάσχα, τά ἐμβλήματα καί τά τεχνάσματα τῆς ἑταιρείας «Σκοπιά»

Πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Συνηθισμένη πρακτική καί τακτική τῆς ἑταιρείας Σκοπιά εἶναι ἡ ἀπόρριψη κάθε χριστιανικῆς ἑορτῆς ἤ ἡ κακοποίηση καί διαστρέβλωση τοῦ θεολογικοῦ περιεχομένου της.  Ἀπό τήν πρακτική αὐτή δέν ἐξαιρέθηκε οὔτε ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, πού τήν ἀπέρριψαν καθώς ἀρνοῦνται τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ἀντιθέτως, οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν στή θέση τοῦ Πάσχα «τήν τήρηση τῆς Ἀνάμνησης τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ»1. Ἡ Ἀνάμνηση τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν ἑταιρεία Σκοπιά, «ἡ μόνη ἡμέρα κάθε χρόνο, πού πρέπει νά τηροῦν μέ εἰδικό τρόπο»3.

Γι᾽ αὐτό τό λόγο οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν πάντα τήν ἀνάμνηση κάθε χρόνο «τό βράδυ πού ἀντιστοιχεῖ στίς 14 Νισσάν τοῦ ἀρχαίου Ἰουδαϊκοῦ ἡμερολογίου» 4.

Τήν λεγόμενη ἀνάμνηση τή γιορτάζουν κυρίως στίς Αἴθουσες Βασιλείας ἤ καί σέ ἄλλους χώρους, π.χ. ξενοδοχεῖα, μετά τή δύση τοῦ ἡλίου.

Σέ κάθε χῶρο, πού συγκεντρώνονται, τοποθετοῦν ἕνα τραπέζι. Πάνω στό τραπέζι τοποθετοῦν ἄζυμο ψωμί, καθώς ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Χριστός χρησιμοποίησε ἄζυμο ἄρτο καί κόκκινο κρασί. Τό ἄζυμο ψωμί καί τό κρασί θεωροῦνται ἁπλῶς σύμβολα τῆς θυσίας του καί στή χιλιαστική ὁρολογία ὀνομάζονται «ἐμβλήματα».
Προηγεῖται ὁμιλία σχετική μέ τό γεγονός. Στήν ὁμιλία ἐπαναλαμβάνονται οἱ χιλιαστικές πλάνες σχετικά μέ τήν προσέγγιση καί κατανόηση τῶν γεγονότων. Ὕστερα περιφέρονται τά ἐμβλήματα, πρῶτα τό ψωμί καί ὕστερα τό κρασί, μεταξύ τῶν παρόντων στή συνάθροιση.

Σχετικά, ἀκριβῶς μέ τό θέμα τῶν «ἐμβλημάτων», ἡ ἑταιρεία Σκοπιά, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, στήν προσπάθειά της, νά διαχειριστεῖ ἀδιέξοδα, πού προκύπτουν ἀπό τίς κακοδοξίες της, ἐφαρμόζει ἕνα τέχνασμα. Ποιό εἶναι αὐτό;

Τά ἐμβλήματα μποροῦν νά τά πάρουν κατά τούς χιλιαστικούς ἰσχυρισμούς, μόνο ὅσοι ἀνήκουν στούς 144.000, πού θά ζήσουν στόν οὐρανό καί θά εἶναι συγκυβερνῆτες μαζί μέ τό Χριστό.

Αὐτοί, στή χιλιαστική ὁρολογία ἔχουν «οὐράνια ἐλπίδα» καί ὀνομάζονται «μικρό ποίμνιο»5.

Κανείς ἄλλος Μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν ἐπιτρέπεται νά πάρει ἀπό τά ἐμβλήματα. Σέ ὅλους τούς ἄλλους Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πού κατά τή χιλιαστική ὁρολογία ὀνομάζονται «πολύς ὄχλος ἤ μεγάλος πλῆθος», ἡ ἑταιρεία Σκοπιά τούς ὑπόσχεται ὅτι θά ἔχουν «ἐπίγεια ἐλπίδα».

Αὐτοί ἐάν μείνουν πιστοί στήν ἑταιρεία καί ἐργάζονται ἀόκνως νά ὑπηρετοῦν τούς σκοπούς της, οἱ ὁποῖοι σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς της, ἐκφράζουν τό θέλημα τοῦ Ἰεχωβᾶ, θά ζήσουν γιά χίλια χρόνια σ’ ἕνα ἐπίγειο παράδεισο κάτω ἀπό θεοκρατική διακυβέρνηση.

Αὐτοί πού ὑποτίθεται ὅτι ἀνήκουν στούς 144.000, καί δικαιοῦνται νά παίρνουν τά ἐμβλήματα, λέγει ἡ ἑταιρεία Σκοπιά ἔχουν ἤδη ἐπιλεγεῖ. Ὁ ἀριθμός αὐτός ἔχει κλείσει, ἔχει ἤδη συμπληρωθεῖ6.

Πότε συμπληρώθηκε ὁ ἀριθμός; Τό 1935 ἀπαντᾶ ἡ Σκοπιά7. Μάλιστα στή Σκοπιά τῆς 15-32-1995 ἀναφέρεται χαρακτηριστικά «Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐκείνους, πού ἀνήκουν στο μικρό ποίμνιο καί βρίσκονται ἀκόμη στή γῆ διανύουν τώρα τή δεκαετία τῶν 70, τῶν 80, ἤ τῶν 90 ἐτῶν τῆς ἡλικίας τους. Μερικοί ἀπό αὐτούς ἔχουν περάσει τό 100ο ἔτος τῆς ζωῆς τους» (σ. 20).

Λαμβάνοντας ὑπόψη τίς ἡλικίες, πού ἦταν ἤδη τόσο μεγάλες τό 1995, καθώς περνοῦν τά χρόνια, φυσική ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων εἶναι ἡ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ κάθε χρόνο αὐτῶν, πού παίρνουν τά ἐμβλήματα. Συμβαίνει ὅμως κάτι τέτοιο; Ὄχι.
Γιά μία ἀκόμα φορά ἡ ἑταιρεία Σκοπιά καταφεύγει σέ τεχνάσματα σέ βάρος τῆς νοημοσύνης τῶν ἀνθρώπων, τῆς φυσικῆς τάξης τῶν πραγμάτων καί ἐπιπλέον ἀποδεικνύεται ἀντιφατική και ἀσυνεπής καί ὡς πρός τίς ψευδοδιδασκαλίες της. Πῶς φαίνεται αὐτό;

Ἀπό τό γεγονός, ὅτι κατά διαστήματα αὐξάνει, ἀντί νά μειώνει, τόν ἀριθμό τῶν συμμετεχόντων στά ἐμβλήματα. Ἔτσι βλέπουμε τό 1994 νά ἀναφέρουν ὅτι ἔλαβαν τά ἐμβλήματα 8.617 Χιλιαστές8, ἀντιθέτως τό 2000 ἀντί νά μειωθεῖ ὁ ἀριθμός αὐξάνεται καί γράφουν ὅτι τά ἔλαβαν 8.661 9.

Τό 2006 αὐξάνεται πάλι ὁ ἀριθμός καί γίνεται 8.758.

Ὅσο περνοῦν τά χρόνια, ὅπως βλέπουμε στά βιβλία τοῦ Ἔτους, πού ἐκδίδει ἡ ἑταιρεία, ὁ ἀριθμός ὅσων λαμβάνουν τά ἐμβλήματα, αὐξάνει ἀκόμα περισσότερο. Τό 2007 ὁ ἀριθμός γίνεται 9.105, τό 2008 ὁ ἀριθμός γίνεται 9.986, τό 2009 ὁ ἀριθμός γίνεται 10.857, ἐνῶ τό 2010 ὁ ἀριθμός γίνεται 11.202!

Καί οἱ διαβεβαιώσεις τῆς Σκοπιᾶς ὅτι οἱ περισσότεροι εἶναι προχωρημένης ἡλικίας, ὅτι ὁ ἀριθμός εἶναι ἤδη κλειστός, ἀλλά καί τό γεγονός ὅτι ἡ φυσική συνέπεια τῶν πραγμάτων εἶναι ὁ ἀριθμός νά μειώνεται;

Αὐτά δέν τήν ἀπασχολοῦν τήν Σκοπιά. Σημασία γιʼ αὐτή ἔχει μόνο νά αὐξάνεται ἡ πώληση τῶν προϊόντων της, αὐτό δηλαδή, πού τό χαρακτηρίζει ἁγνή λατρεία τοῦ Ἰεχωβᾶ.

Ἐν προκειμένῳ ὅμως ἔχει ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε πονηρέ δοῦλε» (Λουκ.19, 22 ).

Υποσημειώσεις

1. Βλ. Ξύπνα, Μάρτιος 2006, ἐξώφυλλο.

2. Βλ. Σκοπιά 15-2-2006, σ.16. Ξύπνα, Μάρτιος 2006, ἐξώφυλλο.

3. Βλ. Γνώση, πού ὁδηγεῖ στήν Αἰώνια Ζωή, ἐκδ. Μ.τ.Ι,1995, σ. 127.

4. Βλ. Γνώση, πού ὁδηγεῖ στήν Αἰώνια Ζωή, ἐκδ. Μ.τ.Ι 1995, σ. 127. Πρβλ. Σκοπιά 15-2-1985.

5. Βλ. Σκοπιά 15-4-1995, σ.31. Σκοπιά 15-12-2004, σ.30. K.Hutten, Seher- Grübler- Enthusiasten, 196610, σσ. 102.

6. Βλ. Σκοπιά 15-4-1995, σ.31.

7. Βλ. Σκοπιά 15-6-1992, σ. 23. Σκοπιά 15-4-1995, σ.19. R. Hauth, Kleiner Sekten – Katechismus, 20047, σσ. 108- 110.

8. Βλ. Σκοπιά 1-11995, σ.15.

9. Βλ. Σκοπιά 1-1-2001, σ.21. R. Hauth, Κleiner Sekten -Katechismus, 20047, σσ. 99 – 104.

10. Βλ. Σκοπιά 15-12-2005, σ.22

ag-therapon-zografou.gr

ΠΝΕΥΜΑ ΟΔΗΓΟΣ : Ένα αποκρυφιστικό φαινόμενο

Πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τό «Πνεῦμα Ὁδηγός» εἶναι ἕνα ἀκόμα κεφάλαιο τοῦ σύγχρονου ἀποκρυφισμοῦ, τό ὁποῖο διαδόθηκε εὐρύτερα μέσα στά ἀντιχριστιανικά πλαίσια τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί κατά περίπτωση σχετίζεται ἤ μέ ἐξωσυμπαντικές ὀντότητες ἤ μέ «ἀγγέλους» ἤ μέ τόν Ἀνώτερο Ἑαυτό κατά τή νεοεποχίτικη ἐκδοχή του ἤ μέ πνεύματα νεκρῶν ἤ μέ κάποια ἄλλη πνευματική ὀντότητα.

Στά ἀποκρυφιστικά πλαίσια τῆς “Νέας Ἐποχῆς” τό «Πνεῦμα Ὁδηγός» παρουσιάζεται ὡς μία πηγή προστασίας, ἔμπνευσης καί πνευματικῆς καθοδήγησης, πού ὑποτίθεται καθοδηγεῖ τούς ἀνθρώπους μέσῳ μίας εὐδιάκριτης ἐσωτερικῆς φωνῆς ἤ μέσῳ ὀνείρων ἤ μέσῳ διαλογισμοῦ ἤ μέσῳ ὁραμάτων.

Στά ἴδια νεοεποχίτικα καί ἀποκρυφιστικά πλαίσια, ἄλλοτε σχετίζεται μέ τίς λεγόμενες ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες, πού ἐκεῖ παρουσιάζεται ὡς ὁδηγός καί ἄλλοτε γίνεται προσπάθεια νά ταυτιστεῖ μέ τήν περί τοῦ φύλακα ἀγγέλου διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στή δεύτερη περίπτωση συνδυάζεται μέ τό ἀληθοφανές ἐπιχείρημα ὅτι ἡ περί τοῦ φύλακα ἀγγέλου ἐκκλησιαστική διδασκαλία δέν εἶναι παρά μόνο μία ὄψη, μιᾶς κοινῆς πανανθρώπινης θρησκευτικῆς πεποίθησης, πού πρέπει νά γίνει ἰσότιμα ἀποδεκτή σέ ὅλες τίς μορφές της.

Εἶναι σαφές, ὅτι στό ζήτημα τοῦ «Πνεύματος Ὁδηγοῦ» βρισκόμαστε γιά μία ἀκόμη φορά μπροστά σέ ἕνα ἀποκρυφιστικό νεοεποχίτικο φαινόμενο (Πρβλ.Walter Martin, The Kingdom of the Cults, 1997, σ. 348).

 Δέν εἶναι δύσκολο γιά τόν ὀρθόδοξο χριστιανό νά ἀντιληφθεῖ ὅτι πρόκειται γιά μία ἀκόμη μεθοδεία τοῦ πονηροῦ. Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι τά πονηρά πνεύματα μετασχηματίζονται σέ ἀγγέλους φωτός (Β΄ Κορ. 11, 14) καί συνηθίζουν νά ἀπατοῦν τίς αἰσθήσεις.

Πολύ δέ περισσότερο προκαλοῦν σύγχυση γιά τήν προέλευση τῶν ὑποτιθέμενων ἐμπειριῶν καί ἰδιαιτέρως σέ ἀνθρώπους, πού δέν διαθέτουν ἐκκλησιαστικά κριτήρια νά ἀξιολογήσουν τήν πηγή τῶν ποικίλων διδαχῶν καί διαφόρων ἐμπειριῶν.

Θά ὁλοκληρώσουμε τή μικρή αὐτή ἐνημερωτική ἀναφορά μας στό ἐν λόγῳ ἀποκρυφιστικό φαινόμενο ὑπενθυμίζοντας τήν τελική προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου στη Β΄ Καθολική Ἐπιστολή του, γιά τήν προσοχή, πού πρέπει νά ἐπιδεικνύουν οἱ χριστιανοί: «ἵνα μή τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃ συναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ» (Β΄ Πετρ. 3, 17)

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1975  17 Μαΐου 2013

Τί πρέπει νά γνωρίζουμε γιά τή Γιόγκα

Τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται στήν πατρίδα μας ἡ ἐξάπλωση τοῦ φαινομένου τῆς Γιόγκα, γιά τήν ὁποία ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει ἐπανειλημμένως τοποθετηθεῖ.

   Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, προκειμένου νά ἐνημερώσει τούς χριστιανούς της ὅτι ἡ γιόγκα δέν συμβιβάζεται μέ τή χριστιανική μας πίστη, ἐξέδωσε τετράπτυχο φυλλάδιο μέ τίτλο «Τί πρέπει νά γνωρίζουμε οἱ χριστιανοί γιά τή Γιόγκα».

   Τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται σέ κράτη τοῦ δυτικοῦ κόσμου, μεταξύ τῶν ὁποίων καί στό δικό μας, ἡ διείσδυση τῶν λεγομένων «ἀνατολικῶν θρησκειῶν». Τῶν θρησκειῶν ἐκείνων πού προέρχονται ἀπό χῶρες τῆς νοτιοανατολικῆς Ἀσίας, ὅπως ὁ Ἰνδουισμός, ὁ Βουδισμός, ὁ Ταοϊσμός καί ὁ Κομφουκιανισμός.

   Στίς δυτικές κοινωνίες, ὅμως, δέν μεταφέρονται μέ τήν αὐθεντική τους μορφή. Δηλαδή, ὡς ἄλλες θρησκεῖες οὐσιαστικά ξένες καί ἀσυμβίβαστες μέ τόν Χριστιανισμό. Ἀπεναντίας, παρουσιάζονται μέ ποικίλα προσωπεῖα προκειμένου νά παγιδεύσουν τούς ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους.

   Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ γιόγκα. Πίσω ἀπό τό προσωπεῖο μιᾶς δήθεν ἀθώας καί εὐεργετικῆς μεθόδου χαλάρωσης τοῦ ἀνθρώπου, κρύβεται ἕνα ξεχωριστό θρησκευτικό σύστημα ἰνδουιστικῆς προέλευσης.

* * *

   Ἡ λέξη «γιόγκα» εἶναι ἀπό τούς πιό πολυσήμαντους ὅρους τοῦ ἰνδικοῦ λεξιλογίου. Σημαίνει ζεύξη, ἕνωση, σύνδεση, ἄσκηση. Μέ τόν ὅρο «Γιόγκα» νοοῦνται σωματικές, πνευματικές καί νοητικές πρακτικές, πού προέρχονται ἀπό τήν ἀρχαία Ἰνδία. Ἐπιδίωξη αὐτῶν τῶν πρακτικῶν, σύμφωνα μέ τούς ὑποστηρικτές της, εἶναι ἡ ἐπίτευξη μιᾶς μόνιμης εἰρήνης τοῦ νοῦ. Ἐπίσης, ἡ γιόγκα ἐπιδιώκει μέσω τοῦ διαλογισμοῦ τήν ἕνωση τῆς ψυχῆς μέ τόν θεό. Τόν θεό, βέβαια, ὅπως τόν ἀντιλαμβάνεται ἡ ἰνδουιστική θρησκεία. Γιόγκα εἶναι ἡ ζεύξη μέ τό ἄπειρο, μέ τό ἀπόλυτο, μέ τό αἰώνιο ἐγώ.

   Ἡ γιόγκα σήμερα προπαγανδίζεται μέ κάθε τρόπο. Ἀπό τό διαδίκτυο, τά μέσα ἐνημέρωσης, διάφορα ἔντυπα, ὀργανώσεις, σχολές. Εἶναι γεγονός πώς τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται στήν πατρίδα μας μία συνεχής αὔξηση διαφόρων κέντρων τῆς γιόγκα. Οἱ γνώσεις ὅμως γι᾽ αὐτή εἶναι γενικές καί συγκεχυμένες. Ὅλοι τήν παρουσιάζουν ὡς ἕνα τρόπο γυμναστικῆς. Ὡς πρακτική χαλάρωσης καί εὐεξίας.

   Πράγματι, πολλά γυμναστήρια, ἰνστιτούτα ὀμορφιᾶς, σχολές χοροῦ ἀκόμα καί Δῆμοι καί πολιτιστικά σωματεῖα, ἔχουν συμπεριλάβει στά προγράμματά τους τή μέθοδο τῆς γιόγκα, ἀγνοώντας σέ ἀρκετές περιπτώσεις τί πραγματικά εἶναι. Τό λυπηρό εἶναι πώς οἱ τεχνικές αὐτές, ὡς μέθοδοι γυμναστικῶν ἀσκήσεων, φιλοδοξοῦν νά εἰσχωρήσουν ἀκόμα καί στά σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης.

* * *

   Οἱ ὑποστηρικτές τῶν γυμναστικῶν αὐτῶν μεθόδων, γιά νά τίς κάνουν εὐκολότερα ἀποδεκτές ἀπό τόν μέσο Ἕλληνα πολίτη, τίς ἀποχρωματίζουν θρησκευτικά. Βεβαιώνουν ὅτι ἡ γιόγκα οὔτε εἶχε οὔτε ἔχει ἰνδουιστικό χαρακτήρα. Λένε πώς εἶναι «ἐπιστήμη», «ψυχοσωματική ἄσκηση», «πνευματική ἐπίγνωση».

   Γενικά ἡ γιόγκα διαφημίζεται καί προβάλλεται:

   –Ὡς εἶδος γυμναστικῆς μέ πολλαπλά σωματικά ὀφέλη.

   –Ὡς πρακτική ἐντελῶς ἀκίνδυνη γιά τόν ἄνθρωπο. 

  –Ὡς μέθοδος πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή θρησκεία τοῦ Ἰνδουισμοῦ. Τό τελευταῖο σημαίνει, πώς στό σύστημα τῆς γιόγκα μπορεῖ νά συμμετέχει ὁποιοσδήποτε, ἀκόμα καί ἕνας συνειδητός ὀρθόδοξος Χριστιανός.

   Ἰσχύει, ὅμως, ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι μόνο γυμναστική; Ὅτι τά ἀποτελέσματά της εἶναι ἡ ψυχοσωματική εὐεξία, ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό στρές, ἡ ἐνδυνάμωση τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ συστήματος, ἡ βελτίωση τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος καί πολλά ἄλλα; Ὄχι!

* * *

   Ἡ Γιόγκα, ὅσο καί ἄν κάποιοι δέν θέλουν νά τό ὁμολογήσουν, ἔχει ξεκάθαρα θρησκευτικό χαρακτήρα. Ὁ προσανατολισμός τῆς ἰνδικῆς αὐτῆς τεχνικῆς ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι θρησκευτικός.

   Προϋποθέτει πίστη σέ ξένες θεότητες. Ὁ ὅρος γιόγκα συνδέεται, σύμφωνα μέ τήν ἰνδουιστική θρησκεία, μέ τόν Βράχμα. Ὁ Βράχμα εἶναι μία ἀπρόσωπη θεϊκή οὐσία πού βρίσκεται παντοῦ καί εἶναι κρυμμένη σέ ὅλα. Ἡ φιλοσοφία τῆς γιόγκα διδάσκει πώς ὅλα εἶναι θεός (πανθεϊσμός), ἀκόμα καί ὁ ἄνθρωπος. Τό πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἄγνοια, ἀπό τήν ὁποία θά λυτρωθεῖ ὅταν φτάσει, μετά ἀπό ἔντονη ἀτομική προσπάθεια, στήν αὐτοφώτιση.

   Ὑπόσχεται τήν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου. Μιά αὐτοθέωση πού βασίζεται πάνω στήν καταστροφική ἁμαρτία τοῦ ἐγωισμοῦ. Κάθε ἄλλο παρά τυχαῖο εἶναι ὅτι οἱ πρακτικές τῆς γιόγκα ἔχουν ὡς πρῶτο συνθετικό τους τό «αὐτό-»: «αὐτενέργεια», «αὐτολύτρωση», «αὐτοπραγμάτωση», κ.λπ.

   Χρησιμοποιεῖ ἱερά ἰνδικά κείμενα, ὅπως τίς Βέδες, τίς Οὐπανισάδες, τίς Πουράνες κ.ἄ. Ὁ «δάσκαλος»-γκουροῦ, μέ τή βοήθεια τῶν κειμένων αὐτῶν, ἐπιδιώκει νά μυήσει ἐκείνους πού ἀσχολοῦνται μέ τή γιόγκα στό νά βιώσουν τίς θεωρίες γιά τόν νόμο τοῦ κάρμα. Τό κάρμα καθορίζει τόν κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων. Ὁ τελικός στόχος εἶναι ἡ λύτρωση ἀπό τόν συνεχῆ αὐτό κύκλο. Ἡ λύτρωση αὐτή πραγματοποιεῖται μέ τήν ἐκμηδένιση τοῦ προσώπου καί τή σύνδεσή του μέ τό Ἀπόλυτο.

* * *

   Κατόπιν αὐτῶν, ἀντιλαμβανόμαστε πώς ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα θρησκευτικό σύστημα μέ δική του θεολογία, ἀνθρωπολογία καί κοσμοθεωρία. Ἔχει, δηλαδή, αὐτόνομη διδασκαλία γιά τά βασικά ἐρωτήματα τῆς ζωῆς, τί εἶναι ὁ θεός, τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι ὁ κόσμος. Διδασκαλία, ὅμως, ἀντίθετη μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη.

   Στή χριστιανική πίστη ὁ Θεός εἶναι συγκεκριμένη Ὕπαρξη. Εἶναι Ἕνας καί Τριαδικός. Ἔχει μία οὐσία (φύση) καί τρία Πρόσωπα. Τά τρία Πρόσωπα εἶναι ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔχουν τήν ἴδια δύναμη καί κοινή θεία οὐσία. Ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος καί ἡ δημιουργία Του κτιστή. Ὁ Δημιουργός διακρίνεται σαφῶς ἀπό ὅλα τά δημιουργήματα. Κορυφαῖο δημιούργημα τῆς ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος.

   Ὁ ἄνθρωπος, διαγράφοντας μία εὐθύγραμμη πορεία σέ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο, ἀγωνίζεται μέ τίς μεθόδους τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί ἀσκήσεως νά λυτρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἔτσι θά «μοιάσει» μέ τό ἀρχέτυπο πρότυπό του πού εἶναι ὁ Θεός. Ὁ Θεός ὅπως μᾶς ἀποκαλύφθηκε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀγώνας αὐτός τῆς ἀσκήσεως ὁδηγεῖ στήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, τή θέωση, πού δέν εἶναι ἐπιβράβευση τῆς ἀτομικῆς του προσπάθειας, ἀλλά δῶρο τοῦ Θεοῦ. Θέωση δέν σημαίνει ἐκμηδένιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀλλά διατήρηση ὅλων τῶν προσωπικῶν γνωρισμάτων, ψυχικῶν καί σωματικῶν.

* * *

   Νομοθέτης τῆς ἀσκήσεως στόν Χριστιανισμό εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας Χριστός. Μορφές πρακτικῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως δέν εἶναι ἡ γυμναστική, ἡ ρύθμιση τῆς ἀναπνοῆς καί ὁ ἔλεγχος τοῦ σώματος. Εἶναι ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, οἱ μετάνοιες. Καί ὄχι μόνο. Εἶναι ἡ ἐκρίζωση τοῦ «ἰδίου θελήματος», ἡ συντριβή τοῦ ἐγωισμοῦ, ἡ ταπείνωση, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον.

   Εἶναι ἀκόμη ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἡ ἐμπροϋπόθετη συμμετοχή στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί κυρίως σέ ἐκείνα τῆς Ἐξομολόγησης καί τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὅλα αὐτά ὑπό τήν καθοδήγηση, ὄχι κάποιου «δασκάλου»-γκουροῦ, ἀλλά τοῦ ἱερέως-Πνευματικοῦ.

   Ἀπό ὅσα ἀναφέρθηκαν γίνεται φανερό ὅτι ἡ γιόγκα δέν συμβιβάζεται μέ τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη μας.

   Ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπενθυμίζει στό χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅτι ἡ «Γιόγκα» ἀποτελεῖ θεμελιῶδες κεφάλαιο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, διαθέτει ποικιλομορφία σχολῶν, κλάδων, ἐφαρμογῶν καί τάσεων καί δέν ἀποτελεῖ «εἶδος γυμναστικῆς». Ὡς ἐκ τούτου ἐπισημαίνει γιά μία ἀκόμη φορά ὅτι ἡ «Γιόγκα» τυγχάνει ἀπολύτως ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας καί δέν ἔχει καμμία θέση στή ζωή τῶν Χριστιανῶν.

   Χριστιανισμός καί Γιόγκα εἶναι δύο ἐντελῶς διαφορετικοί δρόμοι. Μεταξύ τους ὑπάρχουν μόνο διαφορές καί καμία ὁμοιότητα. Ὅσοι ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο πλανῶνται ἤ σκόπιμα παραπλανοῦν.

   Ἐκεῖνος πού θέλει, ὄχι μόνο νά ὀνομάζεται ἀλλά καί νά εἶναι Χριστιανός, εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἀσχολεῖται μέ τή γιόγκα, ἀκόμα καί στήν πιό «ἀθώα» της ἐκδοχή. Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία, τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, μπορεῖ νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀληθινή ζωή, λατρεύοντας τόν Τριαδικό Θεό καί επιδιώκοντας μέ τόν πνευματικό του ἀγώνα τήν ἕνωση μαζί Του.

https://www.imns.gr/mitropoli/ekdoseis/646-ti-prepei-na-gnorizoume-o-xristianoi-gia-ti-

«Λευκό Τάγμα της Θούλης» . Ένα διεθνές νεοναζιστικό δίκτυο σατανιστών

 Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Το «Λευκό Τάγμα της Θούλης» (White Order of Thule) αποτελεί ένα διεθνές δίκτυο νεοναζί σατανιστών που έχει ως βασικά γνωρίσματα την παρουσία του σε πολλές χώρες, τη διείσδυσή του σε πολλούς χώρους, καθώς δραστηριοποιείται με μία ποικιλία εκδηλώσεων και την λειτουργία του ως υποστηρικτικό δίκτυο ομπρέλλα, σε διεθνές επίπεδο, των διαφόρων αποκρυφιστικών και νεοσατανιστικών κινήσεων.

Η νεοναζιστική σατανιστική οργάνωση « Λευκό Τάγμα της Θούλης» ιδρύθηκε το 1994 από τον Kerry Bolton (Ψευδώνυμο: Faustus Scorpius). Ο ιδρυτής της εν λόγω οργάνωσης υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος της Νέας Ζηλανδίας. Από την ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος παραιτήθηκε τη δεκαετία του 1980 για να ασχοληθεί κατά τρόπο πιο συστηματικό με τον αποκρυφισμό και μάλιστα με την πλέον φρικτή και ακραία μορφή του που είναι ο νεοσατανισμός.

Αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησής του με την πλέον σκληρή μορφή του αποκρυφισμού υπήρξε το 1992 η δημιουργία της νεοναζιστικής σατανιστικής οργάνωσης « Order of the Left Hand», η οποία μετονομάστηκε το 1994 σε «Ordo Sinistra Vivendi».

Την ίδια χρονιά ο Kerry Bolton σε συνεργασία με πολλούς εκπροσώπους του νεοναζιστικού σατανισμού από διάφορες χώρες της υφηλίου θα ιδρύσουν τη διεθνή νεοναζιστική – σατανιστική οργάνωση «Βlack Order » (Μαύρο Τάγμα), η οποία το 1997 θα αλλάξει ονομασία και θα υιοθετήσει τη σημερινή ονομασία της «Λευκό Τάγμα της Θούλης» (White Order of Thule) για να διακριθεί από μία άλλη ρατσιστική οργάνωση στις Η.Π.Α. που θα φέρει την ίδια ονομασία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ονομασία «Λευκό Τάγμα της Θούλης» παραπέμπει ευθέως στην ανάλογη γερμανική ρατσιστική και αποκρυφιστική οργάνωση του μεσοπολέμου με την οποία είχαν συσχεστιστεί πολλά στελέχη του ναζιστικού χώρου.

Το 1997 η επίσημη έδρα της εν λόγω νεοσατανιστικής ναζιστικής οργάνωσης μεταφέρθηκε στο Richmond τηςVirginia των Η.Π.Α. Την ίδια χρονιά ο Kerry Bolton θα παραιτηθεί από την ηγεσία της οργάνωσης για να ασχοληθεί με εκδοτικές εργασίες που έχουν άμεση σχέση με τη διπλή ιδιότητα της.

Το «Λευκό Τάγμα της Θούλης»(White Order of Thule) σήμερα δραστηριοποιείται σε πολλές χώρες του κόσμου και έχει παρουσία σε τρεις ηπείρους της υφηλίου. Διαδικτυακοί τόποι, περιοδικά, βιβλία, μουσικά συγκρότημα, δίσκοι, CD, αλλά και ο συντονιστικός του χαρακτήρας, για την περαιτέρω προώθηση της εγκληματικής ιδεολογίας της οργάνωσης, μεταξύ των διαφόρων νεοναζιστικών και φασιστικών σατανιστικών οργανώσεων ανά τον κόσμο είναι κάποιες μόνο από τις δραστηριότητές του.

Για τη σύνταξη του παρόντος άρθρου βασιστήκαμε στα κάτωθι: α) Guido und Michael Grandt, Schwarzbuch Satanismus, 1996, β) A.Ottens – R. Myer, Satanism: Rumor, Reality, and Controversy, 1998, γ) J.M.Greer, The Element Encyclopedia of Secret Societies, 2006.

pemptousia.gr