Η πρόεδρος της Live Action προς τον ΟΗΕ: «Η άμβλωση είναι παραβίαση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος»

Live Action. Από τη Nancy Flanders, 20 Νοεμβρίου 2023

Η πρόεδρος και ιδρύτρια της οργάνωσης υπέρ του αγέννητου παιδιού “Live Action”, Lila Rose, μίλησε στη Διατλαντική Σύνοδο Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών, σε τιμητική εκδήλωση για την 75η  επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UDHR).

Παραθέτουμε τα βασικά σημεία της ομιλίας της:

«Όταν τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησαν την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (Universal Declaration of Human Rights, UDHR) το 1948, ο κόσμος βρισκόταν σε μεγάλο αναβρασμό. Είχε ζήσει την φρικαλεότητα και την απελευθέρωση από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου το 1945 και όσα διαπράχθηκαν εναντίον του εβραϊκού λαού και των πολιτικών αντιφρονούντων. Ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος μετά από αυτά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατήθηκαν. Οι άνθρωποι έγιναν σκλάβοι, χρησιμοποιήθηκαν για καταναγκαστικά έργα και ανθρώπινους πειραματισμούς, κατά τις ιδιοτροπίες των απαγωγέων τους. Βασανίστηκαν σκληρά και ταπεινώθηκαν σαν να ήταν χειρότεροι από ζώα. Δολοφονήθηκαν».

Σήμερα η δολοφονία γίνεται σε βιομηχανική κλίμακα

Και συνέχισε: «Η Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν δημιουργήθηκε ως «μια ακαδημαϊκή άσκηση», αλλά ως «μια ισχυρή απάντηση στις μεγαλύτερες φρικαλεότητες και τις σοβαρότερες και συστηματικότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν στη σύγχρονη ιστορία». Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε σε περισσότερους από 20 εκατομμύρια θανάτους. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε σε περισσότερα από 40 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων 6 εκατομμυρίων Εβραίων που σκοτώθηκαν από τους Ναζί. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν εκατομμύρια ακόμη δολοφονίες υπό την ηγεσία του Ιωσήφ Στάλιν και του Μάο Τσε Τουνγκ.

Επρόκειτο για «δολοφονία σε βιομηχανική κλίμακα».

Σήμερα, οι δολοφονίες σε βιομηχανική κλίμακα συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο μέσω των αμβλώσεων, επειδή όπως οι Ναζί δεν κατανοούσαν την ανθρώπινη ιδιότητα των Εβραίων, έτσι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αγνοεί την ανθρώπινη φύση των αγέννητων  ατόμων.

«Πολλοί από τους ισχυρούς της γης σήμερα υποστηρίζουν ότι ένας άνθρωπος στη μήτρα δεν είναι άνθρωπος, δεν είναι ζωή, δεν αξίζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που κατονομάζονται στη Διακήρυξη. Αντίθετα, υποστηρίζουν ότι κάποιος πρέπει να περάσει από το «μαγικό γεννητικό κανάλι»  για να αποκτήσει την ανθρωπιά του. Πόσο γελοίο.»

«Η ζωή, συνέχισε, δεν ξεκινά από τη γέννηση αλλά από τη γονιμοποίηση, όπως έχει αποδειχθεί από την επιστημονική έρευνα. Οι αγέννητοι άνθρωποι – τα έμβρυα  – είναι ανθρώπινα όντα και επομένως ξεχωριστά άτομα.»

Η Διακήρυξη δηλώνει ότι όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή

Η Ρόουζ συνέχισε: «σύμφωνα με το άρθρο 3 της Διακήρυξης, «Καθένας έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου του». Σύμφωνα με το άρθρο 6, «Καθένας έχει το δικαίωμα να αναγνωρίζεται ενώπιον του νόμου και παντού ως πρόσωπο». Σύμφωνα με το άρθρο 7, «Όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και δικαιούνται χωρίς καμία διάκριση ίση προστασία από το νόμο».

Επίσης: «Το προοίμιο της Διακήρυξης αναφέρει ότι τα δικαιώματα που απαριθμούνται σε αυτή, αφορούν «όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας». «Η αναγνώριση της εγγενούς αξιοπρέπειας και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας είναι το θεμέλιο της ελευθερίας , δικαιοσύνης και ειρήνης στον κόσμο».

Εφόσον λοιπόν υπάρχουν όντως ανθρώπινα δικαιώματα εξίσου για όλους, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη ζωή, γιατί δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινα παιδιά σκοτώνονται κάθε χρόνο απλώς και μόνο λόγω της θέσης τους – στην κοιλιά της μητέρας τους;

«Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια: κάθε χρόνο, παγκοσμίως, 70 εκατομμύρια παιδιά σφάζονται με έκτρωση. Η άμβλωση είναι, μακράν, η χειρότερη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων των τελευταίων 50 χρόνων, μια αδικία που είναι σε εξέλιξη και που λίγοι σήμερα αναγνωρίζουν. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από τα μέλη αυτού του σπουδαίου θεσμού, που είναι τα Ηνωμένα Έθνη, υποστηρίζουν και δικαιολογούν αυτή την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Διεκδικώντας για τα αγέννητα παιδιά

Επειδή τα θύματα των αμβλώσεων δεν έχουν κανένα τρόπο να μιλήσουν για τον εαυτό τους, απαιτούν από εκείνους που έχουν ήδη γεννηθεί να μιλήσουν για αυτά.

«Δεν μπορούν να οργανώσουν μία συγκέντρωση, δεν μπορούν να ψηφίσουν, δεν μπορούν να διαδηλώσουν», είπε η  Ρόουζ. «… Είναι μωρά  που μεγαλώνουν στις μήτρες των μητέρων τους και η μήτρα, που θα έπρεπε να είναι ένα ασφαλές καταφύγιο, ένας τόπος ανάπτυξης και αγάπης, έχει γίνει μια εμπόλεμη ζώνη».

Δεν υπάρχει «δικαίωμα» στο φόνο

Και η Ρόουζ συνέχισε: «Είναι επειδή το αγέννητο παιδί δεν μπορεί να μιλήσει, γι΄αυτό οι γεννημένοι – οι ισχυροί – κατάφεραν να καταπατήσουν τα δικαιώματά τους. Ποιοι είναι οι ευφημισμοί που χρησιμοποιούνται στην ευγενική κοινωνία για να συγκαλύψουν τη βάναυση πραγματικότητα της άμβλωσης; Ακόμη και η λέξη «άμβλωση» είναι πολύ «καθαρή» για τη βάναυση, αφύσικη πράξη που σκοτώνει έναν άνθρωπο.

Χρησιμοποιούνται οι όροι: «Φροντίδα για την αναπαραγωγική υγεία». «Δικαιώματα των γυναικών». «Το δικαίωμα της επιλογής». «Σωματική αυτονομία».

  • Η «υγειονομική περίθαλψη» δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα να βλάψεις ένα παιδί — αυτό είναι απαράδεκτο.
  • «Τα δικαιώματα των γυναικών» δεν περιλαμβάνουν το δικαίωμα να σκοτώσουν ένα μικρό κορίτσι στη μήτρα, αυτό είναι μία γελοιότητα.
  • Το «δικαίωμα στην επιλογή» δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα να «επιλέξουμε» να δολοφονήσουμε ένα παιδί — αυτό είναι καταστροφικό.
  • Η «σωματική μου αυτονομία» δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα να καταστρέψω το σώμα κάποιου άλλου! Αυτό είναι αδιανόητο!

Πώς πιστέψαμε τόσα γελοία ψέματα;»

Η Διακήρυξη είναι κατά της απάνθρωπης μεταχείρισης

Η Ρόουζ σημείωσε ότι η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δηλώνει πως «Κανείς δεν πρέπει να κρατείται στη σκλαβιά ή σε υποτέλεια. Η δουλεία και το δουλεμπόριο απαγορεύονται σε όλες τις μορφές τους» και «Κανείς δεν θα υπόκειται ούτε θα υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία».

Ωστόσο, η άμβλωση υποστηρίζεται πλήρως από τα Ηνωμένα Έθνη παρά το γεγονός ότι παραβιάζει όλα αυτά τα δικαιώματα.

«Η άμβλωση όχι μόνο παραβιάζει το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού στη ζωή,  αλλά παραβιάζει επίσης το δικαίωμα του παιδιού να είναι ελεύθερο από τη δουλεία και το δικαίωμά του να είναι ελεύθερο από βασανιστήρια.

Η άμβλωση επιτρέπει στους γεννημένους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τους αγέννητους ανθρώπους ως ιδιοκτησία, ως εμπορεύματα που μπορούν να δημιουργούνται και να σκοτώνονται κατά βούλησηΚατασκευάζονται στο εργαστήριο για έρευνα και πειραματισμό και τα μέρη του σώματός τους πωλούνται.

Η ίδια η άμβλωση είναι μια μορφή βασανιστηρίου κατά την οποία «τα παιδιά υπόκεινται συστηματικά στις χειρότερες πράξεις βίας που μπορούμε να φανταστούμε. Παράδειγμα είναι η άμβλωση με τη μέθοδο «διαστολής και εκκένωσης (D&E) ή αλλιώς άμβλωση με τεμαχισμό, που είναι η ποιο συνηθισμένη διαδικασία άμβλωσης που χρησιμοποιείται στο δεύτερο τρίμηνο, σε μωρά 14 έως 22 εβδομάδων.

Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός εισάγει έναν μεγάλο καθετήρα αναρρόφησης στη μήτρα και τον ενεργοποιεί, αδειάζοντας το αμνιακό υγρό. Αφού αφαιρεθεί το αμνιακό υγρό, χρησιμοποιεί μια λαβίδα – ένα όργανο σύλληψης με σειρές από αιχμηρά «δόντια» – για να πιάσει και να τραβήξει τα χέρια και τα πόδια του ζωντανού μωρού, αφαιρώντας ένα προς ένα τα άκρα από το σώμα του παιδιού. Κατόπιν συνεχίζει και πιάνει τα έντερα, τη σπονδυλική στήλη, την καρδιά, τους πνεύμονες και όλα τα άλλα μέρη του σώματος του μωρού. Το πιο δύσκολο μέρος της διαδικασίας είναι συνήθως να βρει, να πιάσει και να συνθλίψει το κεφάλι του μωρού. Αφού αφαιρέσει τα κομμάτια του κρανίου του παιδιού, ο γιατρός που κάνει την έκτρωση, κάνει απόξεση για να ξύσει τη μήτρα και να αφαιρέσει τον πλακούντα και τυχόν εναπομείναντα μέρη του μωρού.

Στη συνέχεια, συλλέγει όλα τα μέρη του μωρού και τα επανασυναρμολογεί για να     βεβαιωθεί ότι υπάρχουν δύο χέρια, δύο πόδια και ότι όλα τα κομμάτια του έχουν αφαιρεθεί.

Πολλές αμβλώσεις δεν είναι απλοί φόνοι: Η άμβλωση D&E είναι μία βασανιστική, κακοποιητική δολοφονία.

Εάν τα ανθρώπινα δικαιώματα της Οικουμενικής Διακήρυξης δεν ισχύουν για τα ανθρώπινα πλάσματα στη μήτρα, τότε δεν ισχύουν για κανέναν. Καλούμε τον ΟΗΕ να αντιμετωπίσει τις αμβλώσεις ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να ορίσει ψήφισμα για τον τερματισμό τους.»

Και η πρόεδρος της Live Action τελείωσε την ομιλία της δηλώνοντας: «Η άμβλωση, στον πυρήνα της, αποτελεί καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».

Πηγή: https://www.liveaction.org

https://www.afistemenaziso.gr

Εικόνα

Η άμβλωση στο Σύνταγμα: Γιατί δεν μπορεί να είναι «ελευθερία»

Γράφει ο Nicolas Bauer, Υπ. Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Στρασβούργου

Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου, ο Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε στο X (πρώην Twitter) ένα νομοσχέδιο που θα κατοχυρώνει στο Σύνταγμα «το δικαίωμα των γυναικών να προσφεύγουν στην άμβλωση». Η ιδέα θα ήταν αυτή η ελευθερία να είναι «μη αναστρέψιμη». Αυτός ο στόχος είναι απατηλός.

Κανένας κανόνας που ψηφίζεται ή εκδίδεται από άνδρες δεν θα είναι ποτέ «μη αναστρέψιμος». Όπως όλοι οι νομικοί κανόνες, τα συντάγματα μπορεί να καταστούν παρωχημένα. Από το Σύνταγμα του 1791, η Γαλλία έχει αλλάξει το Σύνταγμά της σχεδόν είκοσι φορές. Το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας έχει τροποποιηθεί σχεδόν από κάθε Πρόεδρο. Η προσθήκη της άμβλωσης θα ήταν η εικοστή πέμπτη συνταγματική τροποποίηση από το 1958. Η ξένη εμπειρία μαρτυρεί επίσης την ευθραυστότητα οποιουδήποτε συνταγματικού κανόνα. Το σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας, το οποίο περιλάμβανε το «δικαίωμα στην άμβλωση», εξαφανίστηκε με τον σοσιαλισμό.

Η λεγόμενη «ελευθερία» των αμβλώσεων θα παραμένει πάντα «αναστρέψιμη» γιατί έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα και την εμπειρία. Μπορείς να ασκήσεις ένα δικαίωμα, αλλά όχι να το υποστείς. Η πλειοψηφία των αμβλώσεων υποβάλλεται. Πολυάριθμες μελέτες που καταδεικνύουν αυτό το γεγονός συγκεντρώνονται στο συλλογικό έργο «Νόμος και πρόληψη των αμβλώσεων στην Ευρώπη» (Sallux Publishing, 2017). Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Guttmacher, το 75% των γυναικών που έκαναν έκτρωση λένε ότι αναγκάστηκαν λόγω κοινωνικών ή οικονομικών περιορισμών. Άλλα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την ίδια πραγματικότητα στη Γαλλία: είναι η φτώχεια και η απομόνωση που καθορίζουν την απόφαση για έκτρωση.

Σε ένα ρεπορτάζ που μεταδόθηκε τον Οκτώβριο στο κανάλι KTO, αρκετές γυναίκες μίλησαν για τις αμβλώσεις τους. Η «Charlène», η οποία έκανε έκτρωση στα 26 της, οδηγήθηκε στην οργάνωση Οικογενειακός Προγραμματισμός (Family Planning) από τον σύντροφό της και περιέγραψε πώς την υποδέχτηκαν. Η εκπρόσωπος του Οικογενειακού Προγραμματισμού “πήγε μαζί με το σύντροφό μου εκείνη τη στιγμή. Όταν της είπα για το μωρό μου, μου είπε ‘δεν είναι μωρό’. Της είπα ότι δεν ήθελα έκτρωση και μου απάντησε: ‘Θα κλείσουμε ούτως ή άλλως ένα ραντεβού με τον αναισθησιολόγο και μετά με τον γυναικολόγο’. Δεν μου μίλησαν ποτέ για εναλλακτικές λύσεις, οικονομική βοήθεια ή συλλόγους που βοηθούν νεαρές μητέρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Νιώθω ότι η συγκατάθεσή μου έχει εκβιαστεί. Κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν υπερασπίστηκα το μωρό μου.”

Αυτή η μαρτυρία για την «ελευθερία στην άμβλωση» δεν είναι η μόνη. Ο Εμμανουέλ Μακρόν ισχυρίζεται ότι εμπνεύστηκε από το έργο της οργάνωσης Οικογενειακού Προγραμματισμού για το συνταγματικό του νομοσχέδιο. Στόχος είναι να «απελευθερωθούν» οι γυναίκες κόντρα στον εαυτό τους και ενάντια στη θέλησή τους, επιβάλλοντάς τους την άμβλωση.

https://eclj.org/abortion/french-institutions/abortion-in-the-constitution-a-freedom-is-not-to-be-endured

Εικόνα

Αλήθεια, ποιος είναι ο ασθενής;

Σε αφίσα υπέρ των εκτρώσεων της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες κατά την «παγκόσμια ημέρα ασφαλούς άμβλωσης», η πραγματοποίηση της έκτρωσης χαρακτηρίζεται από την πανίσχυρη παγκόσμια οργάνωση ως «υπηρεσία υγειονομικής περίθαλψης»…
Αλήθεια, ποιος είναι ο ασθενής που χρειάζεται περίθαλψη; Και τί σημαίνει «ασφαλής άμβλωση» όταν το αποτέλεσμά της είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου;

Βλέπε και: https://enromiosini.gr/arthrografia/ektrosi-pos-mporoyn-ta/

Εικόνα

Μελέτη δείχνει ότι το 60% των γυναικών μετανιώνουν για την απόφασή τους να κάνουν έκτρωση

 Mετάφραση για την ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥNH

Ναι, όταν έρχονται αντιμέτωπες με την ερώτηση, οι περισσότερες γυναίκες θα προτιμούσαν να μην είχαν κάνει έκτρωση και οι περισσότερες βιώνουν συναισθήματα θλίψης, ενοχής και μεταμέλειας μετά το γεγονός.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2023 στο περιοδικό Cureus, ένα περιοδικό της διάσημης εταιρείας επιστημονικών εκδόσεων Springer Nature Group.

Η έρευνα, στην οποία ηγήθηκαν οι David C. Reardon του Ινστιτούτου Elliot στο St Peters, Missouri, Katherine A. Rafferty του Πανεπιστημίου της Αϊόβα στο Ames και η Tessa Longbons του Ινστιτούτου Charlotte Lozier στο Arlington της Βιρτζίνια, διαπίστωσε ότι το 60% των γυναικών που έκαναν εκτρώσεις θα προτιμούσαν να μην είχαν κάνει άμβλωση και ότι αυτές οι γυναίκες βίωσαν αρνητικές συναισθηματικές και ψυχικές συνέπειες που συνδέονται με την έκτρωση.

«Το 60% ανέφερε ότι θα προτιμούσε να γεννήσει αν είχε λάβει περισσότερη υποστήριξη από άλλους ή είχε μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια», διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Από τις 226 γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα που είχαν κάνει αμβλώσεις, το 33% αναγνώρισε την έκτρωση ως επιθυμητή, το 43% ως αποδεκτή αλλά ασύμφωνη με τις αξίες και τις προτιμήσεις τους και το 24% θεώρησε την άμβλωση ανεπιθύμητη ή εξαναγκαστική.

Μόνο οι γυναίκες που θεωρούσαν την έκτρωση επιθυμητή και ότι συνάδει με τις αξίες τους συσχετισαν θετικά συναισθήματα και κέρδη στην ψυχική υγεία μετά την απόφασή τους να κάνουν άμβλωση.

«Όλες οι άλλες ομάδες απέδωσαν περισσότερα αρνητικά συναισθήματα και αποτελέσματα ψυχικής υγείας στις εκτρώσεις τους», διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Η μελέτη, «Οι επιπτώσεις της ορθότητας και του τύπου απόφασης για την άμβλωση στην ικανοποίηση και την ψυχική υγεία των γυναικών», αμφισβήτησε τα αποτελέσματα μιας μελέτης του 2015 που υποτίθεται ότι έδειξε ότι το 99% των γυναικών δεν μετανιώνουν για την άμβλωση. Αυτή η μελέτη είχε διεξαχθεί από την ομάδα υπέρ των αμβλώσεων Advancing New Standards in Reproductive Health (ANSIRH), η οποία ανέφερε ότι το 99% των γυναικών ήταν ικανοποιημένες με τις αμβλώσεις τους τρία χρόνια αργότερα. Το εύρημα βασίστηκε σε μια ερώτηση: «Δεδομένης της κατάστασής σας, ήταν η απόφαση να κάνετε έκτρωση η σωστή απόφαση για εσάς;» Οι ερευνητές του ANSIRH είχαν αρνηθεί, σύμφωνα με τον Reardon και τους συνεργάτες του, να μοιραστούν τα δεδομένα τους με άλλους ερευνητές για τη διεξαγωγή μιας ανεξάρτητης ανάλυσης.

Σε αντίθεση με την έρευνα ANSIRH, η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι η ικανοποίηση με την απόφασή τους να κάνουν έκτρωση ισχύει μόνο για μια μειοψηφία γυναικών.

«Το ένα τρίτο των γυναικών για τις οποίες η άμβλωση είναι επιθυμητή και σύμφωνη με τις αξίες και τις προτιμήσεις τους είναι πολύ πιθανό να υπερεκπροσωπείται σε μελέτες που ξεκίνησαν σε κλινικές αμβλώσεων», κατέληξαν οι ερευνητές. «Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση της εμπειρίας των δύο τρίτων των γυναικών για τις οποίες η άμβλωση είναι ανεπιθύμητη, εξαναγκασμένη ή δεν συνάδει με τις δικές τους αξίες και προτιμήσεις», διαπίστωσε η μελέτη του 2023.

Νωρίτερα τον Ιανουάριο, οι Reardon, Rafferty και Longbons είχαν δημοσιεύσει στο Cureus μια ανάλυση της ίδιας έρευνας που επικεντρωνόταν στη σχέση μεταξύ της πίεσης για έκτρωση και των αρνητικών ψυχικών και συναισθηματικών επακόλουθων. Τα ευρήματα ήταν ξεκάθαρα:

Η πίεση για έκτρωση συσχετίστηκε σημαντικά με πιο αρνητικά συναισθήματα, μεγαλύτερη διαταραχή της καθημερινής ζωής, της εργασίας ή των σχέσεων, πιο συχνές σκέψεις, όνειρα ή αναδρομές στην άμβλωση, πιο συχνά αισθήματα απώλειας, θλίψης ή θλίψης για την άμβλωση, περισσότερη ηθική και μητρική σύγκρουση σχετικά με την απόφαση για την άμβλωση, μείωση της συνολικής ψυχικής υγείας που αποδίδουν στις αμβλώσεις τους, περισσότερη επιθυμία ή ανάγκη για βοήθεια για να αντιμετωπιστούν τα αρνητικά συναισθήματα σχετικά με την άμβλωση.

Και οι δύο μελέτες του 2023 Cureus έρχονται σε αντίθεση με τα αποτελέσματα της μελέτης του 2015: ένας λόγος μπορεί να είναι ότι οι δύο νέες μελέτες επέτρεψαν στις γυναίκες να αναφέρουν ένα ευρύ φάσμα σκέψεων και συναισθημάτων σχετικά με την απόφασή τους για άμβλωση.

Οι ερευνητές ζήτησαν να γίνουν μελέτες για τις αμβλώσεις, ώστε να συμπεριληφθούν εκείνες και στις δύο πλευρές της συζήτησης και να αντιμετωπιστεί ένα πλήρες φάσμα γυναικείων αναπαραγωγικών και κοινωνικών εμπειριών.

Ιδανικά, το πλήρες φάσμα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των εμπειριών αναπαραγωγικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων των αμβλώσεων, των φυσικών απωλειών, της στειρότητας, των προσαρμογών μετά τον τοκετό, των αναπηριών των νεογνών και άλλων αλληλεπιδράσεων μεταξύ αυτών των αναπαραγωγικών εμπειριών, της ψυχικής υγείας και της κοινωνικοοικονομικής ευημερίας θα συζητηθεί σε μια ειδική μελέτη.

europeanconservative

Εικόνα

Η Γαλλία κατοχυρώνει συνταγματικά το «δικαίωμα στην έκτρωση»

Σχόλιο ΕΡΩ: Ο πολιτισμός του θανάτου στη Γαλλία θα κατοχυρώνεται πλέον και στο Σύνταγμα της χώρας! Η πνευματική κατηφόρα της Δύσης συνεχίζεται ακάθεκτα και με αμείωτους ρυθμούς… Οι εκτρώσεις, δηλ. η θανάτωση ενός ανυπολόγιστου αριθμού αγέννητων παιδιών, αποτελούν κεντρική πολιτική των δυτικών κρατών και πασχίζουν να τις διευκολύνουν με κάθε μέσο ενώ παράλληλα πολεμούν ανελέητα κάθε αντίθετη φωνή…

 Με βασικό στόχο να γίνει η Γαλλία η πρώτη χώρα που θα κατοχυρώσει στο Σύνταγμά της τη δυνατότητα της εθελούσιας διακοπής της εγκυμοσύνης, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε χθες Κυριακή ότι η σχετική πρόταση είναι έτοιμη και θα παρουσιαστεί σε λίγες ημέρες στο Συμβούλιο του Κράτους.

Η συνταγματική αναθεώρηση θα αφορά το άρθρο 34 του γαλλικού Συντάγματος και θα προσδιορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα ασκείται «η ελευθερία της γυναίκας, που είναι εγγυημένη, να επιλέγει μία εθελούσια διακοπή της εγκυμοσύνης της».

Ο Γάλλος πρόεδρος ανέφερε ότι η συνταγματική αναθεώρηση δεν θα γίνει μέσω δημοψηφίσματος αλλά μέσω της λεγόμενης διαδικασίας του Συνεδρίου των Βερσαλλιών, δηλαδή της κοινής απόφασης της Εθνοσυνέλευσης και της Γερουσίας. Στη Γαλλία ο πρώτος νόμος για την εθελούσια διακοπή της κύησης υπερψηφίστηκε το 1975, επί προεδρίας Ζισκάρ Ντ′ Εστέν και με υπουργό Υγείας τη Σιμόν Βέιλ.

Το 2022 κατεγράφησαν στη Γαλλία 234.000 αμβλώσεις, οι περισσότερες της τελευταίας τριακονταετίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

enromiosini.gr