ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΕΚΚΛΗΣΗ

Η εκκλησία μας δυστυχώς κάηκε.

Τη νύχτα της Παρασκευής 22 προς 23 Μαρτίου 2024, εντοπίστηκε εστία πυρός στο Άγιο Βήμα, οφειλόμενη μάλλον, κατά την πιθανότερη εικασία-εξήγηση, σε βραχυκύκλωμα στις παλιές καλωδιώσεις απαρχαιωμένου, άνω των 60 ετών, θερμοσίφωνα.

Καταστράφηκαν ολοσχερώς το βόρειο τμήμα του Ιερού, γεμάτο με ξύλινα ντουλάπια, η βόρεια ξύλινη πύλη του, καλύμματα και στολές της Αγίας Τραπέζης και της Προσκομιδής που σκεπάστηκαν και μαύρισαν από τη στάχτη και τα αποκαΐδια, καθώς και μοκέτες του Ιερού. Η σημαντικότερη όμως ζημία είναι το μαύρισμα (κάπνισμα) όλου του ναού, από το δάπεδο μέχρι την οροφή, από τον αποπνικτικό καπνό που κατέκλυσε για πολλές ώρες τον χώρο.

Ο Ναός μας έπαυσε να είναι προσβάσιμος και χρησιμοποιήσιμος. Επί ένα μήνα και πλέον οι ιερές ακολουθίες και Λειτουργίες της Σαρακοστής τελούνται στον, οπωσδήποτε περιορισμένο, χώρο του παρεκκλησίου του Αγίου Χρήστου.

Από την πρώτη στιγμή βρισκόμαστε σε αγώνα δρόμου για την αποκατάσταση των ζημιών και την επαναλειτουργία του Ναού. Αναζητήθηκαν ειδικά συνεργεία και ανέλαβαν την πρώτη φάση των εργασιών αποκατάστασης. Επί τέσσερες εβδομάδες με απόλυτα εντατικούς ρυθμούς εργάστηκαν αλληλοδιαδόχως:

α) Συνεργείο γενικού καθαρισμού, που καθάρισε τα μη αγιογραφημένα μέρη του Ναού στο κεντρικό και τα παράπλευρα κλίτη και σε όλους τους βοηθητικούς χώρους του, το μαρμάρινο τέμπλο, τα ξύλινα στασίδια, τις καρέκλες, τους πολυελαίους και λοιπά φωτιστικά, τα αναλόγια, τα προσκυνητάρια και όλα τα υπόλοιπα πολλαπλά μικρά και μεγάλα αντικείμενα και έπιπλα που βρίσκονται εν χρήσει σε όλους τους χώρους του Ναού.

β) Συνεργείο βαψίματος, που έβαψε όλες τις μη αγιογραφημένες επιφάνειες του Ναού και όλων των βοηθητικών χώρων.

γ) Συνεργείο για την συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση τεράστιας σκαλωσιάς για τις ανωτέρω εργασίες, λόγω του μεγάλου ύψους του Ναού.

δ) Ξυλουργικό συνεργείο για την αποκατάσταση των καταστραφέντων ξυλουργικών του Ιερού Βήματος (οι εργασίες ευρίσκονται εν εξελίξει).

ε) Ειδικό συνεργείο-πλυντήριο για τον καθαρισμό των μοκετών του Ναού.

Η δεύτερη φάση των εργασιών αποκατάστασης περιλαμβάνει τον καθαρισμό των εικόνων. Θα είναι πολύ πιο χρονοβόρα από την πρώτη και πιο πολυδάπανη, δεδομένου ότι θα γίνει από ειδικά συνεργεία συντηρητών-αγιογράφων. Με τη φάση αυτή θα ασχοληθούμε μετά το Πάσχα.

Ήδη βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ευελπιστούμε, ότι από την προσεχή Κυριακή των Βαΐων θα επαναρχίσει, συν Θεώ, η λειτουργία του Ναού μας και, παρά τη μη αποκατάσταση ακόμα του Ιερού Βήματος, θα επανέλθουμε σ’ αυτόν για τις μεγάλες εορτές της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα.

Η δαπάνη για την πρώτη φάση των εργασιών που έγιναν ή συνεχίζονται ακόμα, όπως και για τα διάφορα είδη που χρειάζονται αντικατάσταση (στολές Ιερού Βήματος, διάφορα ιερά σκεύη και αντικείμενα που δεν είναι πλέον χρησιμοποιήσιμα κ.λ.π.), υπολογίζεται ότι θα εγγίσει ή και θα ξεπεράσει τις 15.000 ευρώ.

Η δαπάνη για την δεύτερη φάση των εργασιών (συντήρηση-καθαρισμός εικόνων) υπολογίζεται ότι θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Οι δαπάνες αυτές ξεπερνούν σε πολλαπλό βαθμό τις οικονομικές δυνατότητες της ενορίας μας.

Και τώρα απευθυνόμαστε σε σας, αγαπητοί αδελφοί. Γνωρίζετε ίσως και από παλιότερες αναφορές μας, ότι η ενορία μας στερείται παντελώς οποιασδήποτε περιουσίας. Δεν διαθέτει απολύτως κανένα ακίνητο. Δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ από ενοίκια ή από κάποια εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας. Οι οικονομικές μας δυνατότητες ήταν πάντοτε και είναι μηδενικές. Στηρίζονται μόνο στο κεράκι που τυχόν θα ανάψει ο κάθε Χριστιανός που θα περάσει την πόρτα του ναού μας.

Γνωρίζουμε κι εμείς όμως ότι οι καιροί μας είναι πολύ δύσκολοι. Και ότι όλοι δοκιμάζεστε από τις συνέπειες των οικονομικών κρίσεων που μαστίζουν τη χώρα μας και τον κόσμο γενικότερα. Γι’ αυτό και δεν απαιτούμε τίποτε. Η ελπίδα μας επαφίεται στην καλή σας διάθεση. Αν εσείς θέλετε και νομίζετε ότι μπορείτε να συνεισφέρετε κάτι καλοπροαίρετα για την κάλυψη των υπέρογκων δαπανών αποκατάστασης του Ναού μας, η (όποια) προσφορά σας θα είναι ευχαρίστως και ευγνωμόνως δεκτή. Και ο Θεός ας ευλογεί την κάθε αγαθή σας προαίρεση. Ήδη αρκετοί Χριστιανοί εξεδήλωσαν την καλή τους πρόθεση και έσπευσαν από την πρώτη κιόλας στιγμή να προσφέρουν απλόχερα από το υστέρημά τους, πράγμα για το οποίο εκφράζουμε τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας και τους ευχαριστούμε θερμά.

Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά!

(Μπορείτε να δίνετε την προσφορά σας στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και τους Ιερείς, ή να την καταθέτετε στον Λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας 448/009070-06 IBAN GR33 0110 4480 0000 4480 0907 006, με παράλληλη ενημέρωσή μας, για τη λήψη σχετικής απόδειξης).

Τα Κούλουμα δεν είναι …γιορτή…

Μητροπολίτης  Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Τα Κούλουμα δεν είναι …γιορτή…
Την Δευτέρα ξεκινά η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Και βασικά είναι ημέρα αυστηρής νηστείας.
Οι μοναχοί, και αρκετοί λαϊκοί, κάνουν και το «τριήμερο», δηλαδή Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, νηστεία χωρίς τροφή και νερό…
Έτσι, για να γνωρίζουμε γιατί ονομάζουμε την πρώτη εβδομάδα της Τεσσαρακοστής «Καθαρή»…
Για την ετυμολογία της λέξης «Κούλουμα» γράφει ο Άρης Ιωαννίδης:
Διάφορες εκδοχές υπάρχουν για την ετυμολογία της λέξης «Κούλουμα». Ξεκινώντας την περιήγησή μας, ο Νικόλαος Πολίτης, πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, υποστήριξε ότι η λέξη προέρχεται από το λατινικό «Cumulus» (κούμουλους, απ’ όπου και η κουμούλα) που σημαίνει αφθονία, σωρός  (καθώς  εκείνη την  ημέρα κουβαλούν στην εξοχή αφθονία τροφίμων) [ΛΚΝ: κούλουμο < κούμουλο `σωρός΄ με αντιμετάθ. [m-l > l-m] < λατ. cumul(us) -ο (πρβ. διαλεκτ. κούμουλο, κουμούλι, κουλούμι `σωρός, ιδ. χώματος΄)], αλλά και το τέλος, το τελείωμα. Με λίγα λόγια σημαίνει το τέλος της Απόκριας.
 Υπάρχει και η  εκδοχή όμως που λέει ότι προέρχεται από μία άλλη λατινική λέξη, τη λέξη «columna», που σημαίνει κολόνα (και όχι «κολώνα», όπως προφανώς  έχουμε συνηθίσει). Κι αυτό μάλιστα , καθώς  το πρώτο γλέντι της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα έγινε στους Στύλους (και όχι βέβαια  στις Στήλες), τις Κολόνες του Ολυμπίου Διός, όπου οι Αθηναίοι των αρχών του περασμένου αιώνα συνήθιζαν να συρρέουν προκειμένου τα γιορτάσουν τα Κούλουμα.  Με αυτόν τον τρόπο χαρακτηρίζεται εν μέρει  ο υπαίθριος πανηγυρισμός της «Καθαρής Δευτέρας».
Ο Γ. Μπαμπινιώτης αναφέρει και μια άλλη πιθανή εκδοχή, από το «κούλουμος» , που σημαίνει γεμάτος και το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από  το λατινικό «culmus»  > culmen , που σημαίνει κορυφή.
Πρόκειται  για πανελλήνια  γιορτή  που για κάποιους έχει αθηναϊκή καταγωγή, ενώ για κάποιους άλλους  βυζαντινή. Μάλιστα  στην Κωνσταντινούπολη γιορταζόταν από πλήθος κόσμου που συγκεντρωνόταν σε έναν από τους επτά λόφους της πόλης και συγκεκριμένα σ΄ εκείνον του ελληνικού οικισμού των «Ταταούλων». Στην Αθήνα εδώ και πολλές δεκαετίες τα Κούλουμα γιορταζόταν στις πλαγιές του λόφου του Φιλοπάππου.
Την Καθαρά Δευτέρα κανείς (σχεδόν) δεν εργάζεται. Το μόνο που ουσιαστικά  επιτρέπεται είναι ο καθαρισμός (>Καθαρή) των διάφορων  σκευών από τα λίπη, και μάλιστα με σταχτόνερο.

https://anastasiosk.blogspot.com/2024/03/blog-post_209.html#more

Οι Χριστιανοί υπό διωγμόν και η Ευρώπη που αδιαφορεί

Ραφαήλ Καλυβιώτη

Την ίδια ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να υπογράφει κάθε είδους συμφωνίες με το Πακιστάν, ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας συνεχίζει να είναι «υπό διωγμό».

Στην Ασιατική χώρα, οι χριστιανοί είναι μια μειονότητα που αγγίζει σχεδόν το 2% του συνολικού πληθυσμού, η οποία συχνά πυκνά βρίσκεται στο στόχαστρο κάθε είδους φανατικών ιμάμηδων και μουσουλμανικών όχλων που υποκινούνται από το ίδιο το πακιστανικό κράτος το οποίο τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς.

Το 2% αυτό των Χριστιανών ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και αντιμετωπίζει απειλές βίας, φυλάκισης, ακόμη και θανάτου για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Σύμφωνα με την έκθεση για τα δικαιώματα των Χριστιανών, που κατέγραψε ο Πακιστανός Faraiz Pervaz υφίστανται συστηματικές διακρίσεις, αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και περιορίζονται σε χαμηλόμισθες, επίπονες θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα όμως όπως τονίζεται οι ψευδείς κατηγορίες για βλασφημία είναι ανεξέλεγκτες, με άτομα που συχνά στοχοποιούνται για προσωπικές βεντέτες ή απώτερα κίνητρα. Οι κατηγορίες οδηγούν σε παρατεταμένη φυλάκιση, βίαιες επιθέσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε εξωδικαστικές δολοφονίες από τον όχλο.

Το Πακιστάν όμως δεν είναι το μοναδικό κράτος στο οποίο οι Χριστιανοί είναι υπό διωγμό. Τους τελευταίους μήνες στην Νιγηρία ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας θρηνεί εκατοντάδες νεκρούς, χωριά καμένα και ερειπωμένα, από τις επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών με το κράτος να αρνείται να τους προστατεύσει.

Το 2023 το υψηλότερο ποσοστό διώξεων κατά Χριστιανών καταγράφηκε στην Ασία (δύο στους πέντε χριστιανούς) και στην Αφρική (ένας στους πέντε), ενώ ακολουθεί με διαφορά η Λατινική Αμερική (ένας στους δεκαέξι), συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων χωρών: Κούβα, Νικαράγουα, Κολομβία και Μεξικό.

Το πραγματικά εξοργιστικό όμως είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελείται από κατά κύριο λόγο χριστιανικές χώρες αρνείται να πράξει το παραμικρό για να προστατεύσει τους Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, την ίδια στιγμή που αφειδώς μοιράζει χρήματα για να προωθήσει κάθε άλλου είδους «ατζέντες».

Για ποιο λόγο συμβαίνει όμως αυτό; Γιατί οι δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αδιαφορούν για τους Χριστιανούς στον υπόλοιπο κόσμο; Είναι πρόβλημα που συνδέεται με την ανύπαρκτη «εξωτερική πολιτική της»; Η αλήθεια είναι πώς όχι. Δεν είναι ζήτημα «εργαλείων», δεν είναι ζήτημα «μοχλών πίεσης». Είναι ξεκάθαρα ζήτημα θέλησης. Ο Χριστιανισμός για το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών θεσμών δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ενοχλητικό υπόλειμμα κάποιας άλλης εποχής, το οποίο αντιμάχονται μέσα στα ίδια τα κράτη – μέλη, διότι αποτελεί εμπόδιο στον σχεδιασμό τους για την επιβολή μιας νέας εκκοσμικευμένης θρησκείας, αυτής του woke.

Οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες αδιαφορούν για τους Χριστιανούς του κόσμου, διότι δεν αισθάνονται ότι έχουν κάτι κοινό με αυτούς, καθώς έχουν προδώσει στο όνομα της «προόδου» τις χριστιανικές ρίζες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ευτυχώς όμως οι πολιτικές αυτές δυνάμεις είναι αντιμέτωπες με μια ιστορική ήττα στις επερχόμενες ευρώ-εκλογές. Παγιδευμένες στο ολισθηρό μονοπάτι που επέλεξαν δεν μπορούν να αντιστρέψουν τις πολιτικές που τις αποξενώνουν από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Και αυτό θα το πληρώσουν στην κάλπη. Φυσικά αυτή τους η ήττα δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά συντριβής, καθότι ο μηχανισμός που έχουν στήσει μπορεί να απορροφά κραδασμούς. Είναι δυνατόν όμως να είναι η άκρη της κλωστής από την οποία θα ξηλωθεί όλο αυτό το πουλόβερ που προστατεύει τις ακραίες αντιχριστιανικές και αντιδυτικές δυνάμεις που κυβερνούν.

*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, υποψήφιος Δρ. Γεωπολιτικής και απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε εξειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία και Ανάλυση, ενώ έχει διατελέσει επικοινωνιακός σύμβουλος και Campaign Manager. Εργάζεται στον ναυτιλιακό κλάδο. Κατέχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους από το Cardiff University και το Institute of Chartered Shipbrokers με εξειδίκευση στη Ναυτιλιακή Πολιτική και στην επίλυση ναυτασφαλιστικών διαφορών. Είναι Ιδρυτής και Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, είναι τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στην εφημερίδα Δημοκρατία και επιστημονικός συνεργάτης της μηνιαίας επιθεώρησης «Νέα Πολιτική».

https://aktines.blogspot.com/2024/03/blog-post_53.html#more

Μία σατανικὴ μέθοδος…

Μᾶς ἦρθε ἀπ’ ἔξω ὅπως καὶ τόσα ἄλλα φροῦτα εἰσαγόμενα, ποὺ ἐπηρεάζουν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ λαοῦ μας. Ἐφαρμόζεται συστηματικὰ ἀπὸ τότε ποὺ τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ τὰ SΜS ἀργότερα, εἰσέβαλαν στὴ ζωή μας ὡς ἀνεξέλεγκτη ἐξουσία. Μανιωδῶς συναγωνίζονται οἱ ὑπεύθυνοι νὰ μᾶς πουλήσουν τὰ προϊόντα τους, ὡς σύγχρονος ἐξελιγμένος τρόπος ζωῆς. Οἰκονομικούς, πολιτικοὺς γάμους, πολιτισμένα διαζύγια, ἀναγκαστικοὺς μικτοὺς γάμους, εὔκολα σύμφωνα συμβίωσης, ἐλευθερία στὴν σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση, ἀπαραίτητες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καὶ ἡ συμβίωση, ἡ κοινωνικὴ ἐπιταγὴ τῶν ὁμοφυλόφιλων οἰκογενειῶν καὶ οἱ περίφημοι σύντροφοι ἡ πιὸ συνηθισμένη λέξη… Ξεγύμνωμα κάθε εἴδους! Πολιτισμένο ὅμως, κατὰ τὰ λεγόμενά τους! Καὶ γύρω ἐρείπια ἐπὶ ἐρειπίων καὶ γλέντια πανηγυρικὰ ἐπάνω τους!

Πῶς κατάφεραν τόσο εὔκολα καὶ γρήγορα τὴν ἠθικὴ ἀλλοίωση τῶν πατροπαράδοτων; Πῶς κατάφεραν νὰ περάσουν τὸ ἀφύσικο ὡς φυσικό, τὸ ἄνομο ὡς νόμιμο, τὸ ἄδικο ὡς δίκαιο, τὸ ἀνήθικο ὡς ἠθικό, τὸ ἄσχημο ὡς ὄμορφο, τὸ ἀρνητικὸ ὡς θετικό, τὴν ἰδιαιτερότητα τῆς μειονότητας ὡς κοινωνικὴ ἐπιταγὴ καὶ πρόοδο, τὴν σαρκικὴ ἁμαρτία ὡς θεμελιώδη ἀρχή;….

Πῶς γκρεμίζουν μὲ τόση πειστικότητα τὰ αἰώνια μὲ τὰ ἐφήμερα, τὰ ἄφθαρτα μὲ τὰ φθαρτά, τὰ θεϊκὰ μὲ τὰ ἀνθρώπινα καὶ παρέσυραν στὸ διάβα τοὺς τὰ ἄτομα καὶ τὴν κοινωνία νὰ τὰ υἱοθετήσουν ; Πῶς; Ποιὸ εἶναι τὸ μυστικό τους;

Μὲ μία σατανική, παμπόνηρη μέθοδο, ποὺ κινεῖται κλιμακωτὰ στὰ ἑξῆς στάδια:

α) Στὴν ἀνοχή,
β) στὴν παραδοχή,
γ) στὴ συμφιλίωση
καὶ δ) στὴν οἰκειοποίηση.

Δημιούργησαν γι’ αὐτὰ ψυχολογικὴ βάση καὶ ἐκπαίδευση στὴν πρόσβαση καὶ δεκτικότητα τῶν ψυχῶν μας. Ὀργανωμένο χρόνια τὸ σχέδιο. Πασχίζουν μὲ καταιγισμὸ λόγου καὶ εἰκόνας, χρώματος καὶ ὀμορφιᾶς, ἐκπομπῶν ἐπὶ ἐκπομπῶν, συζητήσεων ἐπὶ συζητήσεων, μὲ τὴν πλημμύρα τραγουδιῶν καὶ θεαμάτων, μὲ ἀθέμιτο ἀνταγωνισμὸ παρουσιαστῶν μέχρι γελοιοποιήσεώς τους, νὰ βομβαρδίζουν, νὰ γράφουν μέσα μας καὶ «νὰ πουλοῦν» ἀσύστολα ὅ,τι ἐφάμαρτο καὶ βδελυρὸ ὡς πολιτισμὸ καὶ σύγχρονη τάση…

Παραδείγματος χάριν:

1) Κάποτε ντρεπόμαστε νὰ φορέσουμε μίνι φούστα ἢ παντελόνι. Ἦταν ἀδιανόητο. Κάποτε ντρεπόμαστε νὰ βαφτοῦμε. Τώρα ἦρθε ἡ μόδα…
2) Παλαιὰ μιλούσαμε μὲ καμάρι γιὰ τὶς ἀρχές, τὶς ἀξίες, τὰ ἰδανικά μας. Ἀργότερα δὲν τολμούσαμε νὰ ἀναφερθοῦμε σ’ αὐτὰ μήπως θεωρηθοῦμε χουντικοί.
3) Κάποτε ντρεπόμαστε νὰ πᾶμε σὲ πολιτικὸ γάμο στὸ Δημαρχεῖο. Τώρα μοιράζουμε προσκλήσεις σ’ αὐτὸ καὶ κερνᾶμε γλυκά, γιὰ τὴν χαρὰ τοῦ παιδιοῦ μὲ κάθε ἄνεση…
4) Κάποτε ντρεπόμαστε νὰ χρησιμοποιήσουμε ἀκόμη καὶ τὴ λέξη ὁμοφυλόφιλος. Τώρα τὴν κάναμε καὶ νόμο τῆς πολιτείας σὲ βάρος τῆς Οἰκογένειας καὶ τῶν παιδιῶν. Πῶς μᾶς ἀλλάζουν τὰ φῶτα, ἀλλάζουν οἱ καιροί! Πὼς μᾶς χειραγωγοῦν καὶ μᾶς χειρίζονται! Πὼς ἡ σατανική τους μέθοδος δουλεύει μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὴν ψυχή μας. Στὴν ἀρχὴ διαμαρτυρόμαστε. Χαμός. Μετὰ περνοῦμε στὴν ἀνοχή, παραδοχή, συμφιλίωση, οἰκειοποίηση κάθε τρέλας καὶ ἁμαρτίας. Παθαίνουμε ἀφασία; Γιατί μᾶς συμβαίνει αὐτό; Γιατί ἐπικρατεῖ τὸ κακό; Γιατί ἀδυνατοῦμε νὰ τὸ ἐμποδίσουμε; Πόση εὐθύνη ἔχουμε; Μόνο ὁ Κύριός μας, ὁ καρδιογνώστης τὰ γνωρίζει ὅλα. Ἂς μᾶς ἐλεήσει!

Πάντως μέσα στὰ λάθη μας καὶ τὴν ἠθική μας φθορά, πιστεύουμε βαθιὰ πὼς οἱ ἄνθρωποι κανονίζουν χωρὶς τὸν ξενοδόχο. Χθὲς καὶ σήμερον ὁ Θεός, ὁ Κύριος, ὁ Παντοκράτωρ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας. Αὐτὸς ἔχει τὸν πρῶτο καὶ τελευταῖο λόγο γιὰ ὅλα. «Ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἴνα νικήση». Ἡ βαθιὰ πίστη μας σὲ Ἐκεῖνον μᾶς δίνει δύναμη νὰ ὑπομένουμε ὅλες τὶς σατανικὲς μεθόδους καὶ ἀλλαγὲς καὶ περιμένουμε τὴ λυτρωτική του ἐπέμβαση καὶ Ἀνάσταση! Ἀμήν.

«Κ.Π.»

https://anastasiosk.blogspot.com/2024/02/blog-post_865.html#more

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΦΥΣΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚO

Ένα τόσο αληθινό κείμενο από την Ελένη Παπαδοπούλου*

«Είναι πολύ απλό το αφύσικο να γίνει φυσιολογικό. Πρώτα βάζεις το θέμα στο τραπέζι.

Πάντα υπάρχουν οι καλοθελητές που θα κάνουν την αρχή. Το τυλίγεις με ένα αμπαλάζ πιασάρικο, ευαισθητούλικο, να έχει κάτι από «ανθρώπινα δικαιώματα», «ισότητα», «δημοκρατία».

Και το δίνεις σε πολιτικούς, «προοδευτικούς» και συνεργαζόμενα ΜΜΕ για να ξεκινήσει η προπαγάνδα στην κοινωνία.

Συγχρόνως οργανώνεις τη διαπόμπευση, τον τραμπουκισμό, τη συκοφάντηση, ακόμη και το κυνήγι όποιου τολμήσει να πει ότι ο γάιδαρος δεν πετάει.

Διότι κατά τον «προοδευτικό νου» ο γάιδαρος φυσικά και πετάει.

Και εκτός από τον ιπτάμενο γάιδαρο, έχουν δικαίωμα σε πτήσεις και η κατσίκα και ο ασβός και άλλα ζώα, τα οποία ναι μεν δεν τα προίκισε η φύση με φτερά, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία στις μέρες μας.

Αφού, λοιπόν, βομβαρδίσεις την κοινωνία με όλες τις μουρλές θεωρίες και πεποιθήσεις διαφόρων που σε παλαιότερες εποχές θα ήταν του γιατρού, αλλά τώρα τους ακούμε με ανοιχτό το στόμα, το παράλογο, το αφύσικο, το εξωφρενικό αρχίζει και φαίνεται συμπαθές.

Εξοικειώνεται το κοινό με τον ιπτάμενο ασβό.

Σου λέει, αυτός δηλαδή γιατί να μη δει τη γη από ψηλά όπως ο αετός;

Και έτσι αρχίζει η κοινωνία να σκέφτεται πόσο αδικημένα είναι από τη φύση ο ασβός, το κουνάβι, ο τράγος και πώς θα αποκατασταθεί η αδικία. Έρχεται, λοιπόν, ο «προοδευτικός» πολιτικός και δίνει λύση.

Με έναν νόμο και ένα άρθρο όλα αυτά τα ζώα που δεν μπορούν να πετάξουν θα αποκτήσουν φτερά.

Υπάρχουν βέβαια και μερικοί γραφικοί, κάτι συντηρητικοί, καθόλου ανοιχτόμυαλοι που επιμένουν πως αυτό δεν γίνεται.

Και έχουν καταντήσει στις μέρες μας οι λογικοί να φαίνονται ζουρλοί και οι ζουρλοί κανονικοί άνθρωποι.

Ό,τι ακριβώς συνέβη και στο θεατρικό έργο του Ιονέσκο «Ρινόκερος».

Όταν εμφανίστηκε ο πρώτος ρινόκερος στην πόλη, όλοι ήταν ανάστατοι. «Τι είναι αυτό;» έλεγαν.

Σιγά σιγά οι ρινόκεροι πολλαπλασιάζονταν. Ο κόσμος άρχιζε να τους συνηθίζει. Δεν προκαλούσαν πια εντύπωση.

Mέχρι που τελικά όλοι στην πόλη έγιναν κι αυτοί ρινόκεροι και ο ήρωας έμεινε ο μόνος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του ζώου από τον συγγραφέα.

Έτσι και τώρα. Οι ρινόκεροι γίνονται κανονικότητα και ο κόσμος συνηθίζει. Μόνο που όσοι αποδέχονται τους ρινόκερους μετατρέπονται και οι ίδιοι σε παχύδερμα.

Οι άνθρωποι τελικά σε αυτήν τη χώρα θα μείνουν μία μειοψηφία!»

* Η Ελένη Παπαδοπούλου είναι Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III-Sorbonne Nouvelle.