Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση

Γράφει ο Βασίλειος Καραποστόλης, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού

      Οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος. Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας. Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας… Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

    Πασχίζοντας να φανούν «ανοικτοί σε όλα», πολλοί γονείς αφήνουν τελικά την πόρτα του σπιτιού ορθάνοιχτη σε κάθε ρεύμα, σε κάθε σύνθημα απ’ έξω, σε κάθε συγκεχυμένη ιδέα…   Είναι τόσες οι δουλειές που τους κυνηγούν – και που τις κυνηγούν επίσης – που δεν προλαβαίνουν να κατασταλάξουν σε μία γνώμη, σε μία υπόδειξη. Στο μεταξύ, τα ανήλικα περιμένουν. Και χωρίς να το αντιληφθούν οι γονείς, καταλαβαίνουν πως εδώ δεν υπάρχει τίποτα για να αντισταθεί στις ορέξεις τους…

    ‘Ολη η τέχνη της διαπαιδαγώγησης βρίσκεται εδώ. Είναι το πώς να οδηγήσεις το παιδί μέσα σε μια συνήθεια, αποφεύγοντας τις πολλές συζητήσεις, αφού δεν είναι για την ηλικία του το να συμφωνεί ή να διαφωνεί με επιχειρήματα…

    Φυσικά, δεν εννοούμε πως είναι άκαρπο να γίνεται συζήτηση μαζί τους. Αλλά το καθετί στην ανατροφή τους είναι καλύτερα να γίνεται στην ώρα του. Πώς μπορεί να διδαχθεί η εντιμότητα, η συμπόνια προς τους αδύναμους, η συνέπεια στις σχέσεις τους; Είναι δυνατόν να έχουν τέτοια συναισθήματα προτού η ίδια η ζωή τούς δείξει τι σημαίνει ηθική;

  Συνέπεια όλων αυτών είναι οι γονείς να αποσύρονται από τις ευθύνες τους. Από αβεβαιότητα ή και φυγοπονία ψάχνουν να βρουν τον τρόπο να διώξουν το βάρος από τους ώμους τους. Ο τίτλος του καθοδηγητή τούς τρομάζει. Είναι ένας τρόμος που το παιδί τον διαβάζει στην όψη και στη συμπεριφορά τους και που αμέσως του δίνει το δικαίωμα να τους απαντήσει με την πιο τυφλή, την πιο πεισματάρικη ανυπακοή…  Ακολουθούν οι γνωστές εκρήξεις. Κάθε μέρα πληροφορούμαστε για περιστατικά παραβατικότητας και εγκληματικότητας ανηλίκων…

    Ποιος θα αναλάβει λοιπόν το δύσκολο έργο; Μα δεν υπάρχουν σχολεία, και δεν λειτουργούν κανονικά; Αυτά δεν έπρεπε να απορροφήσουν την ένταση;  Πράγματι, αυτό έκαναν μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Παρά τις ελλείψεις, παρά τις προκαταλήψεις, μάθαιναν στο παιδί τι σημαίνει να τηρεί κανόνες, να πειθαρχεί σε προγράμματα, να ξέρει πότε να μιλά και πότε να κρατά το στόμα του κλειστό. 

   Για μερικούς η αγωγή αυτή αποδείχτηκε καταπιεστική. Και ήταν ως έναν βαθμό. Αλλά τουλάχιστον στις συνειδήσεις των ανηλίκων είχε ριζώσει η ιδέα ότι υφίσταται κανείς τις συνέπειες αν με μία πράξη του ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο. Αυτό ήταν ευεργετικό και αυτό ακριβώς σήμερα πάει να χαθεί…

     Η οικογένεια απαιτεί από το σχολείο να καλύψει εσπευσμένα τα δικά της κενά. Έχει στείλει μέσα στις αίθουσες παιδιά δύστροπα, γαλουχημένα με επιείκειες αδικαιολόγητες, με καπρίτσια που οι μπαμπάδες και οι μαμάδες τα ικανοποιούσαν βιαστικά για να μην μπλέκουν σε καβγάδες. Ήταν μια ειρηνοφιλία για την οποία η οικογένεια δεν ήταν στο βάθος υπερήφανη.

    Γι’ αυτό και μετακυλίει το βάρος στο σχολείο. Αξιώνει από τους δασκάλους να κουμαντάρουν τα παιδιά που η ίδια τα έθρεψε με ανυπακοή, αλλά και να μην τα «τραυματίσουν», γιατί μετά, στο σπίτι, δεν θα ‘χει την υπομονή να περιποιηθεί τις πληγές τους.

   Οι συχνές αντιδικίες ανάμεσα σε συλλόγους γονέων και κηδεμόνων και συλλόγους δασκάλων ή καθηγητών έχουν την αιτία τους στο ότι οι γονείς επιθυμούν να συγκυβερνήσουν στο σχολείο, μολονότι στο σπίτι τους η λέξη «κυβερνώ» θα ηχούσε σαν βαρβαρισμός.

   Τι να διδαχθούν τα ανήλικα βλέποντας τη διαμάχη ανάμεσα στις δύο μεγάλες ενήλικες δυνάμεις που τους επιβλέπουν; Μάλλον θα αισθανθούν πως στη χώρα αυτή έχεις το ελεύθερο να μη μεγαλώσεις ποτέ.

εφημερίδα ΝΕΑ (18-11-2023)

enromiosini.gr

Λυπηθείτε τα παιδιά

Γράφει ο Λυμπερόπουλος Λουκάς, επίτιμος Αρεοπαγίτης, ΔΝ

Ο κ. Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι πρόθεση της κυβερνήσεως είναι να νομοθετήσει για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ας δούμε το πρόβλημα: Οταν ο Θεός, η Φύση ή μια ανώτερη δύναμη (ό,τι θέλετε) έπλασε τον άνθρωπο και καθόρισε τα φύλα, τον εφοδίασε και με κάποια όργανα, τα οποία έχουν συγκεκριμένο προορισμό (τη διαιώνιση του είδους), με συγκεκριμένη λειτουργία. Κάθε μεταβολή της λειτουργίας αυτής συνιστά παραβίαση της φύσεως και αποτελεί διαστροφή. Υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αρέσκονται να παραβιάζουν τη φύση. Ετσι, ο άνδρας ερωτεύεται και συνευρίσκεται με άνδρα και η γυναίκα πράττει το ίδιο με γυναίκα. Δικαίωμά τους. Ομως, τότε πάνε ενάντια στη φύση και αποτελούν οργανική ανωμαλία της.

Γι’ αυτό και ο ποινικός νομοθέτης τιμωρούσε την παρά φύσιν ασέλγεια με το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο ο προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μόλις ανέλαβε την εξουσία, το κατήργησε με το άρθρο 68 του Ν. 4356/ 24.12.2015. Ηδη, καιρό τώρα, οι έλληνες ομοφυλόφιλοι, διεκδικούν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο μεταξύ τους και ήρθε ο καιρός να το επιτύχουν. Αυτό αποτελεί κάτι αδιανόητο για τα ελληνικά ήθη. Αλλά, όπως αλλάζουν οι καιροί, έτσι αλλάζουν και τα ήθη. Ετσι, θα κληθούν οι Ελληνες να ζήσουν στην πραγματικότητα  αυτό το κατασκεύασμα. Ομως, υπάρχει και ένα τεράστιο θέμα, αξεπέραστο για το ελληνικό πνεύμα, την ελληνική ψυχή: Οι ομοφυλόφιλοι, εκτός από τον γάμο, θέλουν να έχουν και παιδιά, όπως οι  κανονικές οικογένειες. Οι συμφωνούντες με αυτήν την επιθυμία τους δεν σκέφτηκαν και την θέση του άτυχου παιδιού, που θέλουν οι ομοφυλόφιλοι να «προσαρτήσουν» σε μια ιμιτασιόν οικογένεια; Οταν το άτυχο παιδί θελήσει να φωνάξει «μαμά», όπως τα άλλα παιδιά, σε ποιον θα απευθύνει την ωραιότερη  λέξη του κόσμου; Σε έναν άνδρα; Οταν θέλει να φωνάξει «μπαμπά», σε ποιον θα απευθύνει τη λέξη αυτή; Σε μια γυναίκα; Και όταν ρωτήσει γιατί οι φίλοι του έχουν γυναίκα μαμά, ενώ αυτό έχει μαμά άνδρα, και έχουν άνδρα μπαμπά, ενώ αυτό έχει μπαμπά γυναίκα, τι θα του πουν; Θα το σπρώξουν στην ομοφυλοφιλία για να πάψουν οι δυσάρεστες ερωτήσεις; Αλλωστε μια τέτοια οικογένεια θα είναι ένα φυτώριο ομοφυλοφίλων.

Αλήθεια, πώς θα αισθάνεται το παιδί αυτό όταν βλέπει να χαριεντίζονται ή να ξαπλώνουν στο ίδιο κρεβάτι δυο άνδρες ή δυο γυναίκες που υποδύονται τον μπαμπά και τη μαμά; Πώς θα αισθάνεται όταν βλέπει πόσο διαφορετική είναι η δική του οικογένεια από τις οικογένειες των φίλων του; Και αυτό μέσα στην ομοφυλοφιλική οικογένεια. Υπάρχει, όμως, και η κοινωνία: Πώς θα αντέξει το δύστυχο παιδί την καζούρα (ελληνιστί bullying) των άλλων παιδιών για τη μαμά-άνδρα ή τον μπαμπά-γυναίκα; Τα παιδιά αυτά δεν τα σκέφτονται οι ομοφυλόφιλοι. Καλά, αυτοί είναι άρρωστοι. Οι νομοθέτες, όμως, δεν θα τα σκεφτούν; Με τι μυαλό, με τι καρδιά θα θεσμοθετήσουν τον σχηματισμό παρά φύσιν οικογένειας; Και ένα ερώτημα προς αυτούς: Θα το ήθελαν να είναι παιδιά μιας τέτοιας οικογένειας; Αν ναι, ας νομοθετήσουν. Αν όχι, ας μην καταδικάσουν αθώα πλάσματα στο ανάθεμα της κοινωνίας και σε διαρκή ηθικό θάνατο.

τα ΝΕΑ https://www.tanea.gr/print/2023/11/25/greece/lypitheite-ta-paidiacr/

enromiosini.gr

Καταστρέφουν τα παιδιά: To «Πολύχρωμο Σχολείο» έκανε τετράωρο «σεμινάριο» ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδας σε δημόσιο Γυμνάσιο των Χανίων!

Ολοταχώς στον γκρεμό η εκπαίδευση – Και επίσημα πλέον ξεκίνησαν να κάνουν εντατικά «φροντιστήρια» ΛΟΑΤΚΙσμού σε παιδιά δημόσιων σχολείων

Συντάκτης: Παντελής Λαμψιώτης

H ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα συνεχίζει να εισβάλλει στα δημόσια σχολεία, με μια επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου να βρίσκεται σε εξέλιξη με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Εντατικά «φροντιστήρια» για έναν «άφυλο» πανσεξουαλικό κόσμο, γίνονται σε παιδιά γυμνασίου αλλά ακόμα και δημοτικού, για να εξοικειωθούν με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του «ουράνιου τόξου», και να απωλέσουν ότι συνέχει την παιδική αθωότητά τους.

Η περιβόητη ΜΚΟ «Πολύχρωμο Σχολείο» που στα πλαίσια του «Thessaloniki Pride» οργάνωσε πέρυσι σε ιδιωτικό χώρο την ανάγνωση παραμυθιών από δύο «Drag Queens» σε παιδιά έως 13 ετών, παρουσιάζοντας μέχρι και σε νήπια την υποκουλτούρα των γκέι… καμπαρέ (γιατί ακριβώς από εκεί γεννήθηκαν τα «Drag shows»), δεν περιορίζει το καταστροφικό έργο της μόνο σε ιδιωτικά πλαίσια, άλλα έχει εισχωρήσει για τα καλά στη δημόσια εκπαίδευση.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το «Πολύχρωμο Σχολείο» έχει λάβει έγκριση από το υπουργείο Παιδείας για να παρέχει εκπαιδευτικό υλικό σε μαθητές/μαθήτριες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όλης της χώρας, που αφορά θέματα ΛΟΑΤΚΙ.

Η προπαγάνδα του «Πολύχρωμου Σχολείου» όμως, αρχίζει να μπαίνει και επίσημα στα δημόσια σχολεία, όχι μόνο με διοχέτευση εκπαιδευτικού υλικού, αλλά και με οργάνωση «επιμορφωτικών συναντήσεων ενημέρωσης», κατόπιν προσκλήσεων από σχολεία της χώρας!

Μία τέτοια συνάντηση «κατήχησης» των παιδιών για τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις του «ουράνιου τόξου», έγινε με κάθε επισημότητα στις 25/11, στο 7^ο Γυμνάσιο Χανίων (Κουμπελή), και μάλιστα ήταν ένα δρώμενο τετράωρης διάρκειας! Δηλαδή ένα κανονικό «σεμινάριο» ΛΟΑΤΚισμού σε – δημόσιο επαναλαμβάνουμε – σχολείο!

Ο τίτλος του «σεμιναρίου» ήταν: «Όλα τα παιδιά στην τάξη μου είναι ασφαλή». Αλήθεια από πότε θεωρείται «ασφάλεια» για τα παιδιά το να σεξουαλικοποιούνται πρόωρα και να καταστρέφουν τον αγνό ψυχικό τους κόσμο; Και γιατί πρέπει ο σεβασμός στον συμμαθητή να πατρονάρεται από την προπαγάνδα του ΛΟΑΤΚΙσμου;

Η διεύθυνση αυτού του σχολείου δεν είναι άξια να εμπνεύσει στα παιδιά τον αλληλοσεβασμό, χωρίς τον παρονομαστή του σεξ; Δεν υπάρχουν διαχρονικές αξίες και ιδανικά για να εμφυσήσουν στα παιδιά την αδιάκριτη αγάπη για τον πλησίον; Πρέπει σώνει και καλά να μάθουν ότι η «ασφάλεια» είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους που αφορούν τον άνθρωπο από τη μέση και κάτω;

Η διαδικτυακή πρόσκληση που ήταν γεμάτη από τα χρώματα της ΛΟΑΤΚΙ σημαίας, ανέφερε: «Το 7^ο Γυμνάσιο Χανίων σε συνεργασία με το Πολύχρωμο Σχολείο σας προσκαλούμε στην επιμορφωτική συνάντηση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για θέματα που αφορούν τις ΛΟΑΤΚΙ ταυτότητες στο σχολικό περιβάλλον».

Μάλιστα η πρόσκληση αναφέρει ότι πέραν των συζητήσεων, περιλαμβανόταν και «βιωματική δράση»! Αλήθεια τι είδους βιωματική δράση ήταν αυτή; Μήπως περιλάμβανε συναναστροφή με παρενδυτικούς  που συνεργάζονται με το «Πολύχρωμο σχολείο»; Μήπως περιλάμβανε και άλλου είδους πλύση εγκεφάλου με διαδραστικά «πειράματα», όπως έχουμε ακούσει να πραγματοποιούν κάποιοι ελεεινοί εκπαιδευτικοί τελευταία; Περιμένουμε απαντήσεις.

Σε τελική ανάλυση όμως, ποιοι έδωσαν τον «αέρα» σε διευθυντές σχολείων να διοργανώνουν τέτοια άθλια δρώμενα, αν όχι η ίδια η κυβέρνηση; Και πού θα φτάσει αυτή η διαφθορά στα σχολεία, αν δεν αντιδράσουν οι γονείς;

sportime.gr 28 Νοέ 2023

Όταν η ρίζα είναι καλή

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νουθετεῖ τοὺς γονεῖς:

  «Καὶ οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἀλλ’ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. 6, 4). (: Καὶ οἱ πατέρες μὴ ἐρεθίζετε καὶ μὴ κινῆτε εἰς θυμὸν καὶ ὀργὴν τὰ τέκνα σας, ἀλλ’ ἀνατρέφετέ τα ἐπιμελῶς μὲ παιδαγωγίαν καὶ νουθεσίαν σύμφωνον μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου).

  Ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν εἶναι βασικὴ ὑποχρέωση καὶ τῆς μητέρας καὶ τοῦ πατέρα.

Πόσο σοφὰ συμβουλεύει τὶς μητέρες ὁ θεῖος Χρυσόστομος:

  «Οἱ μητέρες κατ’ ἐξοχὴν νὰ φροντίζουν τὶς θυγατέρες. Εἶναι εὔκολη γιὰ σᾶς αὐτὴ ἡ ἐπαγρύπνηση. Φροντίζετε, ὥστε νὰ εἶναι νοικοκυρές, καὶ πρὶν ἀπ’ ὅλα νὰ τὶς ἀνατρέφετε ἔτσι, ὥστε νὰ εἶναι εὐλαβεῖς, σεμνές, νὰ περιφρονοῦν τὰ χρήματα, νὰ ἀποφεύγουν τοὺς καλλωπισμούς. Ἔτσι παραδῶστε αὐτὲς στὸ γάμο. Ἄν τὶς διαπλάθετε ἔτσι, ὄχι μόνο αὐτὲς θὰ σώσετε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄνδρα ποὺ πρόκειται νὰ τὶς νυμφευτῆ. Κι ὄχι μόνο τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ καὶ τὰ παιδιά. Ὄχι μόνο τὰ παιδιά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐγγόνια. Γιατὶ ὅταν ἡ ρίζα εἶναι καλή, ὡραιότερα θ’ ἁπλωθοῦν τὰ κλαδιά, καὶ θὰ λάβετε τὸ μισθὸ ὅλων αὐτῶν. Κι ὅλα νὰ τὰ κάνουμε ἔτσι, σὰν νὰ μὴ ὠφελοῦμε μία ψυχή, ἀλλὰ πολλὲς μέσῳ τῆς μιᾶς. Γιατὶ ἔτσι πρέπει νὰ βγαίνουν ἀπ’ τὸ πατρικὸ σπίτι γιὰ τὸ γάμο, ὅπως ὁ ἀθλητὴς ἀπ’ τὴν παλαίστρα, κατέχοντας τὴν ἐπιστήμη μὲ κάθε λεπτομέρεια, ὅπως ἀκριβῶς ἡ ζύμη ποὺ ὀφείλει τὸ φύραμα νὰ τὸ μεταμορφώση στὸ δικό της κάλλος».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε σ’ ἕνα παιδίατρο:

  «- Νὰ λὲς στὶς μητέρες νὰ τὸ νιώθουν πόσο πολὺ τὶς τίμησε ὁ Θεός, ποὺ τὶς ἀξίωσε νὰ γίνουν μητέρες. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ φέρουν μέσα τους τὸ συλληφθὲν ἔμβρυο, ἔχουν μιὰ δεύτερη ζωή.

  Νὰ μιλοῦν στὸ παιδί τους, νὰ τὸ χαϊδεύουν ἐπάνω ἀπὸ τὴν κοιλιά τους. Τὸ ἔμβρυο τὰ αἰσθάνεται μυστικὰ αὐτά.

  Νὰ προσεύχωνται μὲ πολλὴ ἀγάπη γι’ αὐτό. Ὅπως αἰσθάνεται τὸ γεννημένο παιδί τους, ἔτσι καὶ τὸ ἔμβρυο αἰσθάνεται τὴν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης τῆς μάνας του, τὰ νεῦρα της, τὸν θυμό της, τὴν ἀπέχθειά της, καὶ δημιουργοῦνται τραύματα στὴν ψυχούλα, ποὺ τὸ συνοδεύουν σὲ ὅλη του τὴ ζωή.

  Τὰ ἅγια συναισθήματα τῆς μάνας καὶ ἡ ἁγία ζωή της, ἁγιάζουν τὸ παιδί της ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς συλλήψεώς του ἀκόμη.

  Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὸν πατέρα».

      Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ» μεταφέρουμε τὸ ἀκόλουθο χαρακτηριστικὸ γεγονὸς τῆς καλῆς μητέρας: «Παιδὶ πτωχῆς χήρας εἶναι ὁ ἀριστοῦχος φοιτητής, ποὺ σπουδάζει. Ἡ καθημερινὴ βιοπάλη τῆς πτωχῆς μητέρας ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στὸ μονάκριβο παιδί της νὰ σπουδάση καὶ νὰ ἀναδειχθῆ. Ὁ καιρὸς τῶν τελευταίων ἐξετάσεων πλησιάζει καὶ ἡ ἡμέρα τῆς λήψεως τοῦ πτυχίου καθορίζεται. Ὁ Κοσμήτωρ τῆς Σχολῆς, μαζὶ μὲ τὸ πτυχίο ποὺ θὰ ἐπιδώση ὁ Πρύτανις, εἶναι ἐπιφορτισμένος νὰ ἐπιδώση καὶ μιὰ εὔφημη μνεία γιὰ τὴν ἰδιαίτερη ἐπίδοση τοῦ φοιτητῆ. Στὴν αἴθουσα τελετῶν εἶναι συγκεντρωμένο πλῆθος κόσμου. Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς καὶ ἡ μητέρα τοῦ φοιτητῆ μὲ τὴν ἁπλὴ χωριάτικη στολή της. Ἦλθε νὰ καμαρώση τὸ παιδί της, ποὺ βραβεύεται γιὰ τοὺς κόπους του. Ὁ Πρύτανις μὲ τὸν Κοσμήτορα τοῦ παραδίδουν τὸ πτυχίο. Τοῦ σφίγγουν θερμὰ τὸ χέρι καὶ τοῦ δίνουν καὶ τὴν εὔφημη μνεία. Ὁ πτυχιοῦχος, βαθιὰ συγκινημένος, προχώρησε στὴν αἴθουσα καὶ στάθηκε μπροστὰ στὴν μητέρα του. «Μητέρα, δικά σου εἶναι καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἔπαθλα. Ἐὰν ἐσὺ δὲν ἤσουν, ἐγὼ ποτὲ δὲν θὰ ἔφθανα ἐδῶ, ποὺ βρέθηκα». Καὶ μὲ ὅλο τὸ σεβασμὸ ἔσκυψε καὶ φίλησε εὐλαβικὰ τὸ ἁγιασμένο χέρι τῆς μητέρας του.

  Πόσα παιδιὰ στὴν ἐποχή μας νοιώθουν αὐτὴ τὴν ἀνάγκη, νὰ ἐκδηλώσουν τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη στὴν μητέρα τους; Πόσοι νέοι μποροῦν νὰ σκύψουν ταπεινὰ καὶ νὰ ἀσπασθοῦν εὐγνώμονα τὸ χέρι τῆς μητέρας τους; Μπορεῖ νὰ εἶναι ἐλάχιστοι. Κάποτε ὅμως μποροῦν νὰ γίνουν περισσότεροι. Πότε; Ὅταν ὅλοι μας μάθουμε τὸ «εὐχαὶ γονέων στηρίζουσι οἴκους τέκνων». Τότε ὁ ἀριθμός τους, χωρὶς ἀμφιβολία, θὰ πληθύνη».

Δυστυχῶς ὅμως ἡ κακὴ ἀνατροφὴ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁδηγεῖ σὲ θλιβερὰ ἀποτελέσματα. Ὁ μακαριστὸς Δ. Παναγόπουλος στὸ βιβλίο του «Ἐμπνευσμένα Κηρύγματα» γράφει:

  «Μία χήρα μὲ παρακαλοῦσε νὰ τῆς βρῶ ἕνα παιδί, νὰ τὸ υἱοθετήσει.

  – Τέτοια πράγματα δὲν κάνω, τῆς εἶπα. Μὲ τὸν σύζυγό σας, πόσα παιδιὰ κάνατε;

  – Ἕνα κάναμε καὶ αὐτὸ μᾶς τὸ πῆρε ὁ Θεός. Καὶ νὰ ἤξερες ἕνα χρυσὸ παιδί, κ. Παναγόπουλε… Καὶ ἄρχισε νὰ κατηγορεῖ τὸν Θεό, ποὺ τῆς πῆρε τὸ παιδὶ καὶ δὲν θὰ εἶχε τώρα τὴν ἀνάγκη νὰ υἱοθετήσει ἕνα ἄλλο παιδί.

  Ἀπὸ τὴ συζήτηση πληροφορήθηκα ὅτι τὸ παιδὶ αὐτὸ σκοτώθηκε στὴ θάλασσα. Ἦταν ἕνα πρωϊνό, ἀνήμερα τῆς Παναγίας τὸν Δεκαπεντάγουστο. Πῆγε στὴ θάλασσα μὲ τοὺς φίλους του καὶ ἔκανε βουτιές. Καὶ στὴ βουτιὰ μέσα, χτύπησε σὲ μία πέτρα καὶ σκοτώθηκε. Λέω στὴ μάνα:

 – Τί παιδὶ ἦταν αὐτό, ποὺ ἀνήμερα τῆς Παναγίας, ἀντὶ νὰ πάει στὴν Ἐκκλησία, πῆγε στὴ θάλασσα γιὰ μπάνιο. Δὲν τὸ καταλαβαίνεις ὅτι, ὅταν ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ τόν… Χριστό, χάνεσαι καὶ ἔχουμε τέτοια ἀποτελέσματα;…

– Κύριε Παναγόπουλε, ἔτσι εἶναι σήμερα τὰ παιδιά…

  Τὸ παιδὶ αὐτό, ὅπως ἔμαθα ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶχε χωρίσει ἕνα ζευγάρι. Εἶχε πάρει τὴ γυναίκα κάποιου, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχαν 3 παιδιά. Ὅμως γιὰ τὴ μάνα, τὸ παιδί της ἦταν ὁ “θεός” της. Οὐδεμία συζήτηση ἔκανε γιὰ τὴ ζωή του, δὲν μοῦ μίλησε καθόλου γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὸν ἔβλεπε σὰν σάρκα, σὰν σῶμα καὶ ὄχι σὰν ψυχή.

   Ἔτσι εἶναι καὶ σκέφτονται δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι γονεῖς. Δὲν βλέπουν τὸ παιδί τους ἀπὸ ἀπόψεως πνεύματος, ψυχῆς, ἀλλὰ τὸ βλέπουν μόνο ἐξωτερικῶς ὡς σάρκα. Καὶ κόπτονται, πῶς θὰ κάνουν ἀνωτέρα τὴ ζωή τους, νὰ τοὺς ἀφήσουν ἀκίνητα καὶ χρήματα, γιὰ νὰ ζήσουν μία ἄνετη καὶ καλὴ ζωή, ἐνῶ γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχή τους, ἀδιαφοροῦν…».

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

Προσωπικός Ἀριθμός: Ἕνα νέο Ἂουσβιτσς;

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11  ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ.  210 8025211 estiapm@gmail.com

Ἤδη ἀπὸ τὸν προηγούμενο ὑπουργό ψηφιακῆς διακυβέρνησης Κ. Πιερακάκη, εἶχε προαναγγελθεῖ ὁ προσωπικός ἀριθμός τοῦ πολίτη, ὁ ὁποῖος «θὰ λύσει ὅλα τά προβλήματα τῆς γραφειοκρατίας». Ὁ σημερινός ὑπουργός Δ. Παπαστεργίου ἀνακοίνωσε ὅτι μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2023 θὰ δοθεῖ αὐτὸς ὁ ἀριθμός.

Τὸ κύριο ἐπιχείρημα πού ἀκοῦμε γιὰ τὴν εἰσαγωγή τοῦ ἑνός καὶ μοναδικοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ εἶναι αὐτὸ τῆς ἐξυπηρέτησης καὶ τῆς πάταξης τῆς γραφειοκρατίας.  Δηλαδή γιὰ νὰ μὴν θυμᾶται ὁ πολίτης 4-5 ἀριθμούς (ταυτὸτητας, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ἀρ. Δημοτολογίου) νὰ ἔχει νὰ θυμᾶται 1 ἀριθμό.  Εἶναι ἕνα πτωχό ἐπιχείρημα πού δὲν δικαιολογεῖ τὴν ἀνάγκη ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου.  Προτοῦ ἀποκτήσουμε κινητά μὲ ἀποθηκευμένες ἐπαφές, ὁ μέσος ἄνθρωπος γνώριζε ἀπ’ ἔξω τουλάχιστον 50 ἄν ὄχι 100 τηλεφωνικούς ἀριθμούς.  Ὁ δὲ μέσος Κινέζος ἀπομνημονεύει τουλάχιστον 3,000 χαρακτῆρες τῆς Κινέζικης γραφῆς.

Ἄνθρωπος σὲ ἐπίπεδο ζώου.

Τὸ νὰ λαμβάνω ἕναν προσωπικό ἀριθμό διά βίου, ἀπὸ τὴν ὥρα πού θὰ γεννηθῶ μὲχρι νὰ πεθάνω, ἐξ ἀρχῆς δὲν μοῦ ἀκούγεται καλό.  Εἰδικότερα μάλιστα ὅταν αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ἀριθμός πού θὰ μὲ καθορίζει σάν πρόσωπο καὶ θὰ μὲ ἀκολουθεῖ ὅλη μου τὴν ζωή. Παλιά σφραγίζανε τά μοσχάρια καὶ τά ζῶα μὲ ἕνα πυρωμὲνο σίδερο-σφραγίδα, καίγανε τὸ δέρμα τους δηλαδή, σήμερα τούς τρυπᾶνε τὸ αὐτί μὲ ἕνα σκουλαρίκι σήμανσης πού ἔχει εἴτε Bar Code, QR Code ἤ ἕνα RFID tag.  Ἄρα κατ’ ἀρχάς δὲν θέλω νὰ ἔχω ἴδια ἀντιμετώπιση μὲ ἕνα ζῶο.

Ἄνθρωπος σὲ ἐπίπεδο σειριακοῦ ἀριθμοῦ – τῆς ὁποιασδήποτε μηχανῆς

Ἄν τὸ πᾶμε ἕνα βῆμα πιό μετά σὲ ἐπίπεδο serial number (σειριακοῦ ἀριθμοῦ) πού ἔχουν ὅλες οἱ συσκευές, τά μηχανήματα κλπ δὲν θέλω νὰ ἔχω ἴδια ἀντιμετώπιση μὲ ἕνα μηχάνημα.

Τὸ ἐπίπεδο συσκευῆς συνδεδεμένης στὸ διαδίκτυο.

Ἄν τὸ πᾶμε ἀκόμα ἕνα βῆμα πιό μετά σὲ ἐπίπεδο MacAdress, δὲν θέλω νὰ ἔχω ἴδια ἀντιμετώπιση μὲ μία συσκευή πού συνδέεται στο διαδίκτυο.

“Μία διεύθυνση Media Access Control – ἐλέγχου προσπέλασης στὸ μέσο (διεύθυνση MAC), πού καλεῖται ἐπίσης καὶ φυσική διεύθυνση ἤ διεύθυνση ὑλικοῦ, εἶναι μία μοναδική ταυτότητα πού ἀποδίδεται στίς διασυνδέσεις δικτύου (network interfaces) γιὰ τὴν ἐπικοινωνία στὸ φυσικό τμῆμα τοῦ δικτύου”. Κάθε συσκευή, δηλαδή, πού συνδὲεται στὸ διαδίκτυο ἐνσύρματα ἤ ἀσύρματα, πρέπει νὰ ἔχει ἕνα μοναδικό ἀριθμό ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ πού νὰ τὸ χαρακτηρίζει … παγκοσμίως. Εἴτε εἶναι ὑπολογιστής, laptop, ταμπλέτα, κινητὸ ἤ ἁπλά «πράγμα» ἄν δοῦμε καὶ τὸ ΙοΤ, τὸ “Internet of Things” – τὸ διαδίκτυο τῶν πραγμάτων (ἀπὸ ποτήρια, ψυγεῖα μὲχρι αὐτοκίνητα).

ΟΛΗ ἡ εἰκόνα, ὁλοκληρωτισμός -Big Brother.

Κοιτώντας ἀπὸ ψηλά καὶ βλέποντας ὅλη τὴν εἰκόνα, ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο κάποιοι σοφίστηκαν τὴν δημιουργία τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ, ἑνός μοναδικοῦ ἀριθμοῦ πού θὰ σὲ χαρακτηρίζει σάν ἄτομο (ἤ «πράγμα») παγκοσμίως εἶναι γιὰ νὰ γίνεις ἕνα μὲλος μίας παγκόσμιας οἰκογένειας εἴτε σὲ συνδέουν στὸ Internet (βλέπε Μετανθρωπισμό, Χαράρι κλπ εἴτε ὄχι, μὲ τὀ ὁποῖο θὰ «ἀναγνωρίζεσαι», θὰ «ταυτοποιεῖσαι», θὰ παρακολουθεῖσαι καὶ θὰ προσδιορίζεσαι σάν πολίτης μὲ ἀριθμό λίγων ἤ πολλῶν δικαιωμάτων τὰ ὁποῖα θὰ ἐπαναπροσδιορίζονται ἐπί καθημερινῆς βάσης ἀνάλογα μὲ τὸ πόσο ἀρεστός εἶσαι στὴν πολιτεία, ὅπως συμβαίνει σήμερα στήν Κίνα.

Συνδυαζόμενο μὲ τὸ ψηφιακό εὐρώ – ἤ τὸ ψηφιακό νόμισμα ἐν γένει παγκοσμίως – τὴν ἠλεκτρονική ταυτότητα/κάρτα τοῦ πολίτη πού σύντομα θὰ συμπεριλαμβάνεται ὡς ἐμφύτευμα στὸ σῶμα μας, χτίζει τὸ τέλειο ἀπολυταρχικό σύστημα πού ὅμοιό του δὲν θὰ ἔχει ὑπάρξει στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

Ὁ Προσωπικός Ἀριθμός δὲν εἶναι οὔτε γιὰ ἐξυπηρέτηση οὔτε γιὰ τὸ καλό μας. Εἶναι καιρός νὰ μπεῖ ἐπί τέλους ἕνα φρένο στὴν κατρακύλα τῆς ψηφιακῆς σκλαβιᾶς πού ἑτοιμάζεται. Στὸ τέλος βέβαια σάν ἐπιχείρημα μπαίνει ὅτι ὁ ΠΑ θὰ ξεκλειδώνει τὴν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση καὶ τίς συνδεδεμένες βάσεις δεδομένων.  Ὅμως, δὲν θέλουμε συνδεδεμένες βάσεις δεδομένων οὔτε νὰ ἐκτεθοῦμε στοὺς κινδύνους πού ἐγκυμονοῦν. 

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νὰ ἐκδοθεῖ ἕνας τέτοιος ἀριθμός.

Δὲν ἀρνούμαστε ἁπλά τὴν παραλαβή του, ἀρνούμαστε τὴν ἔκδοσή του – ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙ, δὲν ὑπάρχει λόγος, οὔτε βεβαίως πρακτικός πού νὰ βελτιώνει τὴ ζωή μας, ἀντιθέτως προωθεῖ ἀκόμα περισσότερο τὴν ἰδέα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τοῦ Global Governance στὸν ὁποῖο πρωτοαναφέρθηκε ὁ πρώην πρωθυπουργός κος Γεώργιος Παπανδρέου.

Εστία Πατερικών Μελετών