Διηγεῖται ὁ μακαριστὸς Σισανίου καὶ Σιατίστης ΠΑΥΛΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΤΣΑΛΙΚΗΣ, ὁ «μὲ συγχωρεῖτε» δὲν χρησιμοποιοῦσε ποτὲ τὴ φράση «πνευματικά μου παιδιά» ποὺ κατὰ κόρον ξεστομίζουμε οἱ νεότεροι (μικρῆς καὶ μεγάλης ἡλικίας) σηκώνοντας μπαϊράκι, καὶ κάποιοι κάποτε μὲ περισσὴ ἀναίδεια.
Ἔλεγε ταπεινά: «Ἦρθε κάποιος νὰ μὲ δεῖ, νὰ συζητήσουμε. Εἴπαμε δυὸ πράγματα. Ἂς τὸν βοηθάει ὁ ὅσιος Δαβίδ «.
Οὔτε διαφήμιζε τὶς ἐλεημοσύνες του στοὺς ἐνδεεῖς.
Κάποτε ὁ γέροντας Γεώργιος Καψάνης τὸν παρακάλεσε νὰ πεῖ δυὸ λόγια πνευματικὰ πρὸς οἰκοδομήν. Ἡ ἀπάντηση ἦταν : «Τί νὰ σᾶς πῶ ἐγὼ γέροντα ποὺ βρωμάω σὰν ψόφιο σκυλί…»;
Κάποτε ἄλλοτε, βλέποντας τὶς ἐκδηλώσεις ἀγάπης καὶ θαυμασμοῦ σὲ μένα ἀπὸ πολλοὺς ἀνθρώπους μοῦ εἶπε: «πάτερ Παῦλο εὔχομαι καὶ ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀγαπήσει ὅσο σὲ ἀγαποῦν οἱ ἄνθρωποι…».
Οὐδέποτε λησμόνησα αὐτὲς τὶς λέξεις μέχρι τώρα ποὺ σᾶς μιλάω…
π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος